Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Τι κοινό έχουν Τρεμόπουλος-Μπουτάρης-Δήμου-Γουσέτης-Πλωμαρίτης;

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) επισημαίνει την τρέχουσα μεροληπτική κάλυψη δύο θέσεων του επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο των Οικολόγων-Πρασίνων Μιχάλη Τρεμόπουλου με μοναδικό προφανή στόχο να πληγεί η αξιοπιστία του κόμματος αυτού, αφού αποσιωπάται πλήρως πως τις ίδιες θέσεις υποστήριξαν τότε τρεις υποψήφιοι ευρωβουλευτές της Δράσης αλλά και ο επικεφαλής νομαρχιακός σύμβουλος του Συνασπισμού στη Θεσσαλονίκη. Το ΕΠΣΕ θα περίμενε τα δύο αυτά κόμματα, ή έστω τα εμπλεκόμενα στελέχη τους, να υπενθυμίσουν ευθαρσώς τις θέσεις τους (σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα πάμπολλα ιστολόγια σχολιασμού) ώστε να μην παραπλανάται η κοινή γνώμη πως τις απόψεις αυτές έχει διατυπώσει μόνο ο Μιχάλης Τρεμόπουλος και να καταδικάσουν την υστερική επίθεση κατά των Οικολόγων-Πρασίνων, που δεν συμβαδίζει με τις αρχές της ΕΕ. Η σιωπή τους δημιουργεί την εντύπωση πως Δράση και Συν ίσως προσδοκούν οφέλη από τυχόν ζημιά που θα κάνει η επίθεση στους Οικολόγου-Πράσινους.

Κατηγορήθηκε από εθνικιστικο-μισαλλόδοξους κύκλους ο Μιχάλης Τρεμόπουλος για τη συμμετοχή του σε μία από τις δύο εκδηλώσεις που έγιναν το Νοέμβριο 2006, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, για την παρουσίαση επανέκδοσης του Abecedar, του αλφαβηταρίου που είχε εκδώσει η Ελλάδα για τους μακεδονόφωνους πληθυσμούς στο μεσοπόλεμο. Όμως στις εκδηλώσεις αυτές μετείχαν επίσης οι σημερινοί υποψήφιοι της Δράσης Νίκος Δήμου και Διονύσης Γουσέτης και ο επικεφαλής του νομαρχιακού ψηφοδελτίου του Συνασπισμού στη Θεσσαλονίκη Στρατής Πλωματίρης, και με πιο «προωθημένες» θέσεις για το θέμα από το Μιχάλη Τρεμόπουλο. Άλλωστε ο Συνασπισμός επανέλαβε φέτος τη θέση του για αναγνώριση του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων στην Ελλάδα (το μόνο κόμμα που τον έχει εντάξει στις επίσημες θέσεις του), όπως υπενθύμισε σε συνέντευξή της στην Αυγή της 21 Μαΐου 2009 η υποψήφια ευρωβουλευτής και μέλος της τουρκικής μειονότητας Ντιλέκ Χαμπίμπ (http://www.syriza.eu/index.php?pathID=1_997_1497_1524&aid=2682).

Κατηγορήθηκε επίσης ο Μιχάλης Τρεμόπουλος για την υποστήριξη της άποψης πως πρέπει να μετονομαστεί σε Οδό Κεμάλ Αττατούρκ η οδός που περνάει δίπλα από το σπίτι όπου γεννήθηκε και είναι σήμερα τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη: το όνομα αυτό είχε άλλωστε μέχρι το τραγικό Σεπτεμβριανό πογκρόμ του 1955 στην Πόλη σε βάρος της ελληνικής μειονότητας. Τη θέση αυτή όμως είχε υποστηρίξει πριν από αυτόν ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Δράσης Γιάννης Μπουτάρης.

Το ΕΠΣΕ καλεί τουλάχιστο τα σοβαρά ΜΜΕ να ενημερώσουν το κοινό τους για το γεγονός πως τις επίμαχες θέσεις του Μιχάλη Τρεμόπουλου μοιράζονται και άλλα δύο κόμματα ή έστω σημαντικά στελέχη τους και υποψήφιοί τους, ώστε να μη συμβάλουν σε παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης. Καλεί επίσης το Συνασπισμό και τη Δράση, ή έστω τα κατονομασθέντα στελέχη τους, να τοποθετηθούν με τον προσφορότερο τρόπο για το θέμα αυτό. Ο πολιτικός πολιτισμός της χώρας και το πολιτικό ήθος των εμπλεκομένων κρίνονται και από τη στάση τους σε αυτό το θέμα.

Απάντηση στην άνευ λόγου επίθεση της ΠΑΣΚ γεωπόνων Λάρισας

η ιστορία για να βγάλετε συμπεράσματα

28/5/09
28/5/09 Οικολόγοι Πράσινοι, γεωργία-κτηνοτροφία

29/5/09
29/5/09 Οικολόγοι Πράσινοι, εκδήλωση Σαραντάπορο

29/5/09
29/5/09 Διαμαρτυρία της ΠΑΣΚ γεωπόνων

31/5/09

2009-05-31 Απάντηση Οικολόγων Πράσινων στη ΠΑΣΚ Γεωπ.

Συνέντευξη Καφετζόπουλου στην Ελευθεροτυπία

Οικολόγοι Πράσινοι - Καφετζόπουλος Οικολόγοι Πράσινοι - Καφετζόπουλος Libertos

Το πένθος για τον Κεμάλ

απο το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου

Penthos kemal Penthos kemal Libertos

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε?

(Απο το ΙΣΤΟlogin)


Ποιος είσαι εσύ μικροσκοπικέ οικολόγε πράσινε που έρχεσαι από το πουθενά να κλέψεις τα κεκτημένα μου; Και δε μ’αρέσει και καθόλου το χρωματάκι σου, μου θυμίζεις τον πράσινο φίλο μου που κάθετε εδώ δίπλα. Αλλά αυτόν τον ξέρω, τόσα χρόνια από το ίδιο τσουκάλι τρώγαμε και τα βρίσκαμε πάντα. Δύο μπουκιές παραπάνω εγώ σήμερα, δύο μπουκιές παραπάνω αυτός αύριο. Έχουμε τα τεφτέρια μας, τα σημειώνουμε και όλοι ευχαριστημένοι... μέχρι που ήρθες εσύ.

Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε; Είσαι σοσιαλιστής ή βάρβαρος; Σε ποιο πανεπιστήμιο ήσουν; Σε θυμάμαι στήναμε τα τραπεζάκια το πρωί. Τι; Λάθος; Και τότε πως βρέθηκες στη παρέα μας; Ποιος σου είπε πως να έρθεις; Πάντα εδώ ήμασταν εμείς και εμείς. Είτε εχθροί είτε φίλοι. Πως ήρθες εσύ από το πουθενά; Και δε το βλέπουν όλοι αυτοί που σε θέλουν εδώ ότι αυτά που ζητάς είναι δικά μου; Εγώ έχω τον ήλιο, εγώ έχω το πράσινο! Τι άλλο χρειάζεται δηλαδή;

Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε που πας να κάνεις αυτό που προσπαθώ χρόνια να κάνω εγώ; Έχεις πάει ποτέ σου σε πορεία; Για να σε δω καλύτερα... σαν πολύ κουλτουριάρης μου φαίνεσαι, καλομαθημένος. Πως μπορεί να ταυτιστεί μαζί σου ο λαός! Ο απλός εργάτης! Για πες μου λοιπόν, πόσα λεφτά βγάζεις; Τι πάει να πει πόσα λεφτά βγάζω εγώ; Εγώ δε δέχομαι ελέγχους από κανέναν, πρέπει να φυλάσσομαι από τους κακόβουλους, δε θα με πιάσουν ανυπεράσπιστο σαν τον Οτσαλάν.

Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε που πας να πάρεις αυτά που έπρεπε να δώσουν σε εμένα; Που ήσουν όταν ήμουν κόντρα στο ρέμα το Δεκέμβρη; Όταν έδινα τη γροθιά μου στο κατεστημένο; Πως εσύ έφθασες ως εδώ εν μία νυκτί, εδώ που έκανα χρόνια εγώ να έρθω. Και όχι απλά με φτάνεις, θες και να με ξεπεράσεις. Εγώ έπρεπε να ήμουν στη θέση σου πράσινε άσπονδε φίλε μου. Οι καρποί που θες να γευθείς κανονικά έπρεπε να ήταν στο δικό μου πιάτο.

Ποιος είσαι εσύ οικολόγε πράσινε; Σαν πολύ σκούρος μου μοιάζεις. Τι προσευχή σου σε τι γλώσσα τη λες; Μήπως δεν είσαι Έλλην; Μήπως είσαι από αυτούς με τις κουκούλες! Από αυτούς του τεντιμπόηδες; Δε με νοιάζουν εμένα αυτά τα πράσινα και οικολογίες. Έχω σημαντικό έργο, να απελάσω τους μη ελληνόφωνους. Και άλλωστε δε σε φοβάμαι, αυτοί που με υποστηρίζουν δε σε έχουν στις προτεραιότητες τους, έχουν σε προτεραιότητας του το Θεό, γιατί τον νιώθουν να έρχεται.

Δεν ανήκεις στη δικιά μας κλίκα. Mη σε ξεγελάει το χρώμα του προσώπου μας, εδώ είμαστε όμοιοι μεταξύ ομοίων... αναφώνησαν και οι 5 και συνέχισαν να τρώνε στο τραπέζι με τις 5 καρέκλες, τα 5 πιάτα, τα 5 ζευγάρια μαχαιροπίρουνα. Και αφού έφαγαν όλη τη πίτα – μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο – κοιμήθηκαν ήσυχα στα 5 κρεβατάκια τους.

Η συνέχεια μετά τις 7 Ιουνίου.

Στο παρόν post τηρήθηκαν οι κανονισμοί του debate. Κάθε χρώμα είχε ίσο χρόνο ομιλίας. Εκτός από τον οικολόγο πράσινο. Γιατί να έχει άλλωστε, χα.. σε λίγο θα θας να έχεις και εσύ.

Η Πόρσε Καγιέν που είναι Λάντα και το ποδήλατο που του χάρισε ο... Σόρος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (τα Νέα)

Τον είχα δει και πριν από τις εκλογές του 2007. Στριμωγμένος ανάμεσα στον Χρυσόγελο, τον Νάνο Βαλαωρίτη και Πράσινους βουλευτές από την Ιταλία και την Αυστρία, προσπαθούσε να εξηγήσει στους δημοσιογράφους τα καλά της οικολογίας. Η κάμερα της ΕΡΤ, ένας φωτογράφος, ένας ανταποκριτής ξένου Τύπου και 2-3 Έλληνες δημοσιογράφοι ήμασταν όλοι κι όλοι στην αίθουσα. Ένα γραφείο δηλαδή στον 2ο όροφο της οδού Κολοκοτρώνη.

Φωτογραφία

«Το ΚΚΕ επέλεξε να μας κάνει πόλεμο τον τελευταίο μήνα, αλλά αποδεικνύεται ότι όσο αναβαθμίζει την επιθετικότητά του απέναντί μας τόσο χάνει. Αντίστοιχα, παίρνουμε από ανθρώπους που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και πιο πριν είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Είμαστε καλύτεροι υποδοχείς της δυσαρέσκειας του κόσμου» λέει ο Μιχάλης Τρεμόπουλος.
Τα έπιπλα είχαν παραμερισθεί, 4 καρέκλες είχαν «έρθει» δανεικές από τους άλλους ορόφους, δεν υπήρχαν πόρτες, ούτε ασανσέρ και οι στοίβες με τα προεκλογικά φυλλάδια, ακουμπισμένες σε κάθε σκαλοπάτι, δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο την ανάβαση. Τα μαγνητόφωνα των δημοσιογράφων κατέγραφαν ακόμη και τις ανάσες αυτών που προσπαθούσαν να αναρριχηθούν στη στενή σκάλα. Τελικά, 75.529 άνθρωποι ψήφισαν τότε τους Οικολόγους Πράσινους. Ποσοστό 1,05%. Σήμερα «η παρέα της Κολοκοτρώνη» είναι η αγαπημένη των δημοσκοπήσεων. Αυτή που πρόσθεσε λίγο σασπένς στην προεκλογική ζωή.
Με την Πόρσε ήρθατε στην Αθήνα;
Ναι, το διάβασα και εγώ. Ότι έχω λέει μια Ρorsche Cayenne.
Και ποια είναι η αλήθεια;
Ότι έχω ένα Lada Νiva. Α! και μια βέσπα, μοντέλο του 1970. Αυτά είναι τα οχήματά μου.
Ποδήλατο δεν έχετε;
Έχω και εγώ και η γυναίκα μου και τα παιδιά μας. Ο καθένας δηλαδή σε αυτή την οικογένεια έχει το ποδήλατό του. Προχθές βέβαια έγραψαν ότι το ποδήλατο μου το χάρισε ο Τζορτζ Σόρος, αλλά πλέον γελάω με όλες αυτές τις ασυναρτησίες.
Σας αρέσει πάντως να πηγαίνετε κόντρα στο ρεύμα...
Δεν το κάνω γιατί μου αρέσει, αυτές είναι οι ιδέες μου.
Ήσασταν από τους λίγους Θεσσαλονικείς που τη δεκαετία του ΄90 διαφωνήσατε με τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό...
Για την ακρίβεια, στο πρώτο συλλαλητήριο ήμουν η μόνη εκπομπή που είπε «όχι». Και παίρνανε στο ραδιόφωνο και με βρίζανε. «Γυφτοσκοπιανέ» και τέτοια.
Και τι υποστηρίζατε τότε;
Ότι πρέπει να βρεθεί ένα κοινά αποδεκτό σύνθετο όνομα που να περιέχει το όνομα Μακεδονία. Αυτό που λένε σήμερα όλοι οι πολιτικοί.
Έχετε προτείνει όντως ένας δρόμος της Θεσσαλονίκης να μετονομαστεί σε Ατατούρκ;
Δεν το πρότεινα εγώ. Αυτό το είπε ο Μπουτάρης σε ένα συμπόσιο Ελλήνων και Τούρκων επιχειρηματιών.
Άκουσα τον Παπαθεμελή να ωρύεται ότι θέλετε να μετονομασθεί η Αγίου Δημητρίου σε Κεμάλ Ατατούρκ...
Ναι, δηλαδή σου λένε: «Θέλουν να αλλάξει ο πολιούχος της πόλης, να γίνει Κεμάλ Ατατούρκ, τόσο απάτριδες είναι». Έχουν αφηνιάσει και δεν ξέρουν τι λένε.
Εσείς τι πραγματικά προτείνετε;
Αυτό που είπε ο Μπουτάρης. Το στενό του Αποστόλου Παύλου που είναι δίπλα στο σπίτι του Ατατούρκ από το 1938 ώς το 1955 που έγινε το πογκρόμ της Πόλης λεγόταν Κεμάλ Ατατούρκ. Γιατί να μην επανέλθει; Να γίνει και μια οδός Ελευθερίου Βενιζέλου στην Τουρκία. Δεν ξέρω τι και πώς, αλλά γιατί όχι;
Από πού είσθε;
Στις Σέρρες γεννήθηκα, ο πατέρας από την Κοζάνη, ντόπιος Έλληνας, η μητέρα μου από την Ανατολική Θράκη, 40 Εκκλησιές Αδριανούπολη. Θρακομακεδών που λένε. Και ο παππούς μου, ο Μιχαήλ, σκοτώθηκε στο Σαγγάριο, γιατί κάποιοι τον έστειλαν να πάρει την Άγκυρα, λες και υπήρχε εκεί ίχνος Έλληνα.
Θα σας είναι εύκολο να εγκαταλείψετε τη Θεσσαλονίκη για τις Βρυξέλλες;
Για λίγο μόνο. Γιατί εμένα μ΄ ενδιαφέρει ν΄ απελευθερωθεί η πόλη από τον Ψωμιάδη, τον Παπαγεωργόπουλο και άλλα τέτοια καθεστώτα που εκφράζουν τη σκοτεινή πλευρά της.
Δεν ξέρωαν είναι σκοτεινή πλευρά, αλλά είναι πλειοψηφία.
Όλα αρχίζουν από το 1900 και τον Μακεδονικό Αγώνα. Η Θεσσαλονίκη δεν είχε ελληνική πλειοψηφία, έπρεπε να διαμορφωθεί και αναδείχθηκε ένα στρώμα που έκανε τον πατριωτισμό επάγγελμα. Οι περισσότερες πολιτικές δολοφονίες έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Από τον Βασιλέα Γεώργιο, τον Πολκ, τον Λαμπράκη, τον Τσαρουχά... Η «Καρφίτσα»... Η πόλη ανέχτηκε την εξόντωση των Εβραίων και κάποιοι κάθησαν πάνω σε εβραϊκές περιουσίες. Και μετά τον πόλεμο διαμορφώθηκε μια ελίτ με ονοματεπώνυμο...
Βλέπω ν' ανοίγετε νέα μέτωπα.
Δεν θέλουμε να αρχίσουμε το μαλλιοτράβηγμα αλλά ποιος θα μας απαντήσει; Ο Καρατζαφέρης που είπε «ο Εβραίος στάζει αίμα»; Ή αυτοί που μιλούν για πατριωτισμό και δεν έχουν πάει φαντάροι;
Ποιοι είναι οι ήρωες της δικής σας Θεσσαλονίκης;
Η φωτεινή πλευρά. ΟΝαζίμ Χικμέτ, που εδώ γεννήθηκε. Ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος, δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε. Απ΄ αυτόν πήρε το όνομα η συνοικία Χαριλάου, ήταν δική του. Έφτιαχνε βιομηχανίες και τις έδινε στα στελέχη του. Και πέθανε στον Πειραιά σε νοικιασμένο σπίτι. Αν πάμε παλαιότερα, η Θεσσαλονίκη των «Ζηλωτών», η «κομούνα της Θεσσαλονίκης». Εγώ αυτή την πόλη αγαπώ.
Με τέτοιο πάθος για τη Θεσσαλονίκη,δεν βλέπω να μένετε πολύ καιρό στο Ευρωκοι
νοβούλιο.
Μα, έτσι κι αλλιώς, εγώ για δυόμισι χρόνια πάω. Μετά θα παραιτηθώ και θα πάει ο επόμενος.
Μέχρι να μάθετε τι συμβαίνει, θα παραιτηθείτε;
Γιατί το λέτε; Δυόμισι χρόνια είναι πολλά. Και μετά, επάξια μπορεί να με αποκαταστήσει ο Χρυσόγελος ή οποιοσδήποτε άλλος...
Ποιος παίρνει τις αποφάσεις στους Οικολόγους Πράσινους;
Υπάρχει ένα Πανελλαδικό Συμβούλιο 33 μελών. Κάποιοι εκλέγονται απ΄ ευθείας από τις περιφερειακές οργανώσεις και κάποιοι από το Συνέδριο. Τα περισσότερα πράσινα κόμματα έχουν τον θεσμό δύο συμπροέδρων, ένας άντρας και μια γυναίκα. Εμείς έχουμε μια εξαμελή Γραμματεία στην οποία δεν μπορεί κανείς να μετέχει πάνω από δύο συνεχόμενα έτη. Βγαίνει ο Παυλίδης και λέει «εγώ είμαι 35 χρόνια βουλευτής...». Δεν είναι πλεονέκτημα αυτό. Εμείς θα τους εμποδίσουμε να μονιμοποιηθούν στην εξουσία και να καταδυναστεύουν το κόμμα.
Έχει και δεξιούς το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων;
Όχι. Τι θα πει δεξιός;
Ανθρώπους συντηρητικών αρχών. «Πατρίς - Θρησκεία- Οικογένεια» σε μια νέα εκδοχή;
Α, μπορεί. Από τις εκλογές του 2007 υπάρχει ένας τετραπλασιασμός των μελών.
Στους τόσους που μπαίνουν, ενδεχομένως να υπάρχουν και κάποιοι με αυτές τις ιδέες.
Γιατί τα γκάλοπ δείχνουν ότι μαζεύετε από παντού ψήφους, ακόμη και από τον ΛΑΟΣ!
Ναι, γιατί ακόμη και οι ακροδεξιοί στη Θεσσαλονίκη αναγνωρίζουν την προσφορά μου στην πόλη. Λένε «ο Τρεμόπουλος λέει και καμιά μαλακία αλλά είναι αγωνιστής...».
Ποτέ σας δεν καπνίσατε;
Στην Στ΄ Δημοτικού έγραψα με ένα κόκκινο μαρκαδόρο: «Είναι ντροπή να σε σέρνει από πίσω του ένα κουτάκι». Κάποτε βέβαια στις παρέες αγοράζαμε στουκάκια, αλλά δεν κατέβασα ποτέ τον καπνό. Αυτό είναι και μια απάντηση στη «ναρκωκουλτούρα», που κατήγγειλε το ΚΚΕ ότι πλασάρουμε.
«Ναρκωκουλτούρα»;
Εμείς λέμε όχι στις εξαρτήσεις, ναι στη μείωση της βλάβης, ναι στην αποποινικοποίησης της χρήσης- και αυτό το έκανε καμπάνια το ΚΚΕ.
Πείτε μουμερικές απαράβατες αρχές των ΟικολόγωνΠρασίνων.
Όχι βία.
Και αν αύριο το πρωί υπάρχει ένα οικόπεδο που θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει πράσινο...
Θα κάνουμε μια καθιστική διαμαρτυρία. Ακόμη και μια συμβολική καταστροφή, σε έναν αγωγό ή σε έναν δρόμο, χωρίς να θέ σουμε σε κίνδυνο τη ζωή κανενός.
Μη βία, λοιπόν. Άλλο;
Συνεργασίες. Και το έχω αποδείξει στη Θεσσαλονίκη.
Με ποιους από το πολιτικό σύστημα νιώθετε συγγενείς;
Επίσημα οι Οικολόγοι- Πράσινοι δεν έχουν απάντηση σ΄ αυτό.
Ναι, αλλά με κάποιους ανθρώπους συνομιλείτε πιο εύκολα.
Με τον Παπανδρέου; Τον Μάνο;
Όχι τον Μάνο. Είναι νεοφιλελεύθερος. Τον Νίκο Δήμου όμως και τον Γουσέτη τούς πάω. Έχω συνεργασθεί επίσης με την ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού. Τον Παπαγιαννάκη τον εκτιμούσα απέραντα. Έχω εξαιρετικές σχέσεις και με κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αλλά στο Νομαρχιακό Συμβούλιο συνεργαζόμαστε και με δύο συμβούλους του Ψωμιάδη: τον πρώην αντινομάρχη Μπίκο και την έπαρχο Λαγκαδά.
Σα να μου λέτε ότι τα πρόσωπα παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Ο Τρίτσης δεν ήταν κάτι διαφορετικό μέσα στο ΠΑΣΟΚ; Ο Δήμας δεν είναι κάτι διαφορετικό μέσα στη Νέα Δημοκρατία; Ο Χατζηδάκης που βγαίνει κόντρα στο κόμμα του και λέει όχι στον λιθάνθρακα, όχι στην πυρηνική ενέργεια; Ενώ ο Καραμανλής δημιουργούσε «κλίμα φιλοπυρηνικό». Πήγε στη Βουλγαρία και εκθείασε το Κοζλοντούι.
Την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την «πράσινη ανάπτυξη» την ξέρετε;
Ναι, έχει πράγματα που είναι στη σωστή κατεύθυνση. Και κάποια άλλα που είναι πίσω ακόμη κι από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ποιος θα είναι ο όρος, λοιπόν, για μια μετεκλογική συνεργασία;
Να συμφωνήσουμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Κάποιοι λένε ότι είσαστε απολίτικοι, γι΄ αυτό παίρνετε ψήφους από τον ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.
Υπάρχει μια εξαιρετική έρευνα που δείχνει την αυτοτοποθέτηση των Ελλήνων στο πολιτικό φάσμα. Κομμουνιστής δηλώνει το 3%. Πώς λοιπόν το ΚΚΕ παίρνει 7%; Άρα, κάποιοι άλλοι επιπλέον το ψηφίζουν. Και εδώ ερχόμαστε εμείς.
Και «κλέβετε» τις ψήφους του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ επέλεξε να μας κάνει πόλεμο τον τελευταίο μήνα, αλλά αποδεικνύεται ότι όσο αναβαθμίζει την επιθετικότητά του απέναντί μας τόσο χάνει. Αντίστοιχα, παίρνουμε από ανθρώπους που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και πιο πριν είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Είμαστε οι καλύτεροι υποδοχείς της δυσαρέσκειας του κόσμου.
Μετά το Ευρωκοινοβούλιο θα επιστρέψετε ξανά στη δημοσιογραφία;
Δύσκολο, αν και είμαι πολύ ζορισμένος οικονομικά.
Περιουσία δεν έχετε;
Ένα σπίτι, που ακόμη πληρώνω το δάνειο. Και δουλεύω στη δημοσιογραφία από το ΄81, δούλεψα 7 χρόνια στην ΕΡΤ3, δίδαξα 10 χρόνια, 13 χρόνια στα ραδιόφωνα, αλλά πάτησα πολλούς κάλους και με πέταξε έξω το κύκλωμα.
Η πρώτη σας οικολογική δράση ποια ήταν;
Ασχολούμαι με την οικολογία από τη δεκαετία του ΄70 με τους αγώνες ενάντια στο πυρηνικό εργοστάσιο στην Κάρυστο.
Αν σας ζητούσα να τοποθετηθείτε στον παλιό πολιτικό χάρτη ΑριστεράςΔεξιάς;
Εγώ προσωπικά; Νιώθω ότι είμαστε η εναλλακτική Αριστερά τού σήμερα.

Eco Tremopoulos Ta Nea 30052009_a Eco Tremopoulos Ta Nea 30052009_a Libertos

Ποιος φοβάται τον Τρεμόπουλο;;

του Γιώργου Ροδαφηνού (από τις σημειώσεις του στο Facebook)

Ας κανουμε μια υποθεση εργασιας. Ας υποθεσουμε οτι ο Μιχαλης Τρεμοπουλος ειναι αυτος που θελει να μας τον παρουσιασει ο Καρατζαφερης. Ας βαλουμε και κατι παραπανω, απ αυτα που υπαινισεται το ΛΑ.Ο.Σ., αλλα δεν τα λεει ανοιχτα.

Ας πουμε λοιπον οτι ο Μ.Τ. ειναι:
Πρακτορας της ΣΙΑ, Σκοπιανοθραμμενος, επιτετραμμενος για την αναγνωριση των Σκοπιων ως Μακεδονια, με απωτερο σκοπο να παραδωσουν οι Αμερικανοι την Θεσσαλονικη στους Σκοπιανους, να την κανουν λιμανακι για να βγαινουν με τα γιωτ τους στο Αιγαιο για μαριδιτσα, ή, ας σοβαρευτουμε λοιπον, για στρατηγικη δεν ξερω τι περιοχη, ας πουμε του ΝΑΤΟ.
Καπως ετσι πρεπει να προσπαθει να μας κανει να τα δουμε τα πραγματα ο Εθνικος προεδρος, αλλιως πως εξηγειται ο χαρακτηρισμος επικινδυνοι για το Εθνος;
Ας πουμε λοιπον, οτι ο ΜΤ, ο πρακτορας, καταστρωνει το δολοπλοκο σχέδιό του:

Θα αναρριχηθει σε ενα νεο κομμα, το οποιο θα εκμεταλλευεται τη δυσαρεσκεια που προκυπτει απο προηγουμενες δολοπλοκιες. Το κομμα θα στηριχθει με σκοτεινα μεγαλα κεφαλαια, θα κανει πολυ μεγαλη διαφημιση, θα χρησιμοποιει αξιες που ολοι αγαπουν -την οικολογια-, θα ξεκινησει απ το μηδεν ωστε κανενας να μην εχει υποπτο παρελθον, θα στηριχθει απο τα καναλια που ειναι στο κολπο, και πολυ γρηγορα θα γινει το αγαπημενο κομμα των απογοητευμενων. Ο ΜΤ θα γινει ο ηγετης μιας μεγαλης μεριδας του ελληνικου λαου, 10% στην αρχη, και μετα θα αναρριχηθει στην εξουσια. Κι απο κει, θα ξεπουλησει τη Μακεδονια, και νυχτα, θα γυρισει στη χωρα του την .. ξερω γω.. Σκοπια, Χιλη, ή οτι αλλο.

Ομως, ολα αυτα τα υπολογισε διχως τον αγρυπνο φρουρο της πατριδος, Γ.Κ., αρχηγο κομματος αγρυπνων και ετοιμων για ολα πατριωτων. Ο Γ.Κ. αναγνωριζει καθε κακοβουλη αντεθνικη πραξη, οποτε τον αποκαλυπτει πριν ακομη το κομμα του καταφερει να τον εκλεξει ευρωβουλευτη, που ξερουμε καλα οτι ειναι το πρωτο βημα για καποιον σκαιωδη ηγετη να αποκτησει μετα προσβαση στη Βουλη με 10 βουλευτες. (Απο που το ξερουμε αυτο;)

Αυτο λοιπον το σεναριο, ειναι ετοιμοι να χαψουν ΟΛΟΙ οι οπαδοι του Γ.Κ, και παμπολλοι ελληνες, που τοχουν το σεναριο μεσα τους, και ευχαριστως ξαναγυρνουν στο 'ολοι τους ιδιοι ειναι, και οι οικολογοι ιδιοι ειναι'.
Γιατι οχι; Δυσκολο ειναι να παρουσιασεις εναν οικολογο ως ξενο πρακτορα; Οταν υπαρχει ολη η συνειδησιακη υποδοχη που τοοοοσα χρονια τον εβλεπε ως φιδοριπτη; Κλικ, πρακτορας στη θεση του φιδοριπτη! Κουμπωσε.

Βεβαια, να το αγορασω εγω το σεναριακι, αλλα εχει ενα προβληματακι, που δεν κολαει. ...Ενα;

Ας τα δουμε σιγα σιγα:
1. Ο ΜΤ και οι υπολοιποι πρακτορισκοι, δεν ειναι ουτε χθεσινοι, ουτε αγνωστοι. Ενας ολοκληρος κοσμος γνωριζει τη δραση του ΜΤ, τον εχει καλεσει για βοηθεια -ως ιδρυτικο μελος ΜΚΟ με συνεχη δραση απ το 1982, σε θεματα απο καταπατηση δικαιωματων ως καταπατηση δημοσιων εκτασεων απο παππαδες. Ενας κοσμος που τον εξελεξε σε θεση νομαρχιακου συμβουλου, ισως του μονου που θα εγκαταλειψει τη θεση του φτωχοτερος και οχι πλουσιοτερος.
2. Οι Οικολογοι Πρασινοι δεν εχουν μεγαλα κεφαλαια. Μαλιστα, δεν εχουν ΚΑΘΟΛΟΥ κεφαλαια! Δεν εχουν χρηματα για σποτακια στην tv, και τα φυλλαδια και τις αφισες τους τις πληρωνουν με ερανο!
3. Κανενα καναλι δεν στηριξε τους ΟΠ. Το 2007 στις βουλετικες, ενω υπηρχε δικαστικη αποφαση, υπουργικη αποφαση, αποφαση του ΣΤΕ, αποφαση του Ραδιοτηλεοπτικου Συμβουλιου οτι δικαιουνται οι ΟΠ τηλεοπτικο χρονο που εφτανε τις 5 ωρες σε καποια καναλια, ΟΛΑ τα καναλια μαζι, σιγησαν. Οταν βεβαια αρχισαν να συμπεριλαμβανονται οι ΟΠ σε καπια γκαλοπ, και να αναφερονται -ως σκετο οικολογοι στην αρχη-, το ειρηνικο κυμα τους εφτασε ως το 10%!
4. Και βεβαια, οταν η εθνικη φυλλαδα (Sakiiiiis-Espresso) ανελαβε το ηρωικο εργο να αποκαλυψει τους 'επικινδυνους' οικολογους, τα περισσοτερα ΜΜΕ εσπευσαν να διαδωσουν την εθνικη αποκαλυψη, χωρις δυστυχως να αισθανονται την υποχρεωση να ρωτησουν και αυτους που 'αποκαλυπτονται' και να δημοσιευσουν την απάντησή τους. Αρα, αυτος ο πρακτορας θα πρεπει να ηταν πολυ β' κατηγοριας. Νικηθηκε πολυ ευκολα απο τον εθνικο ηρωα και την εθνικη φυλλαδα.
5. Ακομη κι αν ολα ηταν ετσι, και παλι ο αρχικος σχεδιασμος χωλαινει. Γιατι;
> Ο πρακτορας θα σχεδιαζε να καταλαβει ενα κομμα του οποιου δε θα μπορουσε ποτε να γινει αρχηγος; Οι Οικολογοι Πρασινοι στο καταστατικο τους δεν ...προβλεπουν αρχηγο. Ο ΜΤ, εφοσον εκλεγει ευρωβουλευτης, θα πρεπει να αποχωρησει στα 2,5 χρονια, δινοντας τη θεση του σε ...αλλον πρακτορα, που κι εκεινος ομως θα ...κυβερνησει μονο για 2,5 χρονια. Πρακτικα, για να πετυχει ενας μακροχρονιος πρακτορικος σχεδιασμος μεσα απο τους ΟΠ, θα χρειαστουν καμια 10αρια πρακτορες τουλαχιστον.
> Ακομη κι αν ηταν εφικτο και ...οικονομικα βιωσιμο να απασχοληθουν πολλοι πρακτορες των 2,5 ετων ο καθεις, υπαρχει ακομη ενα προβλημα: Ο εκαστοτε πρακτωρ, ΔΕΝ μπορει να μεθοδευσει τα δικα του σχεδια, γιατι απλα εκπροσωπει ενα ευρυτερο σχηματισμο, που λεγεται αμεσοδημοκρατικο κατασκευασμα των Οικολογων Πρασινων. Συμφωνα με αυτο -το εμποδιο σε καθε καλη πρακτορευση-, ο πρακτωρ μπορει να κανει μονο οτι τον στειλει η συνελευση του κομματος να κανει, αλλιως ανακαλειται παραυτα και αντικαθίσταται. Αυτο βεβαια μπορει να υπερβληθει, αν κανονιστει ΟΛΑ τα μελη του κομματος, ας πουμε 1000, να ειναι πρακτορες! Ας πουμε οτι κι αυτο κανονιζεται.
> Το επομενο ζητημα ειναι οτι η εγγραφη μελους στους ΟΠ ειναι ανοιχτη διαδικασια. Μπορει οποιοσδηποτε ελληνας να γινει μελος. Σ αυτη την περιπτωση, απλα θα λαδωνουμε καθε νεο μελος ωστε, συνδιοικωντας τη συλλογικοτητα που λεγεται Οικολογοι Πρασινοι, να ειναι προθυμο να ξεπουλησει τη Μακεδονια στους ...χμμ ξενους εχθρους μας.

Κουραστικο και πολυδαπανο, δε σας φαινεται; Αν ηταν καποιος ξενος δακτυλος να 'αγορασει' καποιον να πρακτορευσει αντεθνικα, δε θα ηταν πιο ευκολο να απευθυνθει σε ενα αλλο κομμα, με αλλη δομη;
Ας πουμε, ενα κομμα απολυτα εξαρτημενο απ τον 'ηγετη' του; Προς τον οποιο θα εισρεουν απο παντου αγνωστου ταυτοτητος κεφαλαια, κατι που οπως ο βηχας, δεν κρυβεται; Καποιον που ενω θα 'θυσιασει' την κρατικη κομματικη επιδοτηση για το κοινο καλο, περιεργως θα εχει αρκετα περισσευματα ωστε να εχει σε καθε κολωνα μια αφισα με το κεφαλι του, και σε καθε καναλι της tv, καθε μια ωρα μια διαφημιση;
Δε θα ηταν καλυτερα ο ηγετης αυτος να ειναι υπερανω πασης εθνικης υποψιας, ας πουμε με μια εξαιρετικα φιλο-εθνικη ρητορικη; Καποιον που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα τον προωθουσαν ΜΑΖΙΚΑ τα ΜΜΕ; Καθε μερα, πολλες φορες, στις ειδησεις και παντου αλλου; Χμμμ Δε θα ηταν κι ενα ωραιο χαδι στην ολη ιστορια, ο ηγετης αυτος να διαθετει και δικο του τηλεοπτικο καναλι;

Υποθεση λοιπον, που προκυπτει απο την αρχικη υποθεση εργασιας:

Αν ημουν αυτος ο ξενος παραγοντας, και ηθελα να ξεπουλησω τη Μακεδονια σε ξενα συμφεροντα, αν εψαχνα εναν 'επικινδυνο' για την Ελλαδα πρακτορα, θα αναζητουσα καποιον που να ταιριαζε στο προφιλ 2.
Οχι στον Μιχαλη Τρεμοπουλο.
Αλλα δε θα ειχα προβλημα. Θα εβαζα τον προφιλ 2 να επιτεθει στον ΜΤ (προφιλ 1). Ετσι θα χρησιμοποιουσα τον βαθυτατα σκεπτομενο ελληνικο λαο, να επαναλαμβανει καθημερινα: Τον ξερουμε τον Τ. Τον ξεραμε οταν πετουσε φιδια και δαγκωνανε τον κοσμο. Τον ξεχασαμε ομως εκεινον τον κακο Τ. Τον σημερινο κακο Τ. τον ξερουμε τωρα που ειναι προδοτης και πρακτορας.

Γυρνωντας στην 'αληθινη' καθημερινοτητα μας, δε χρειαζεται να υποψιαστουμε εναν ηγετη, ας πουμε του προφιλ 2, να προσπαθει να χαρισει τη Μακεδονια στους βαρβαρους. Δε χρειαζεται να προσπαθει κανεις να κανει κατι κακο για τη Μακεδονια. Υπαρχουν πολλοι μαυροι τροποι να θησαυρισεις, υπηρετωντας αυτους που σε ταϊζουν. Και οσο το κανεις, καλα ειναι να δημιουργεις ζητηματα που δεν υπαρχουν, ή να διογκωνεις σχετικα ανωδυνα θεματα, ωστε ποτε κανενας να μην κοιταει πιο περα απ το καπελο απ το οποιο βγαζεις το λαγο...

Ολο το παραπανω αφιερωμενο σε ολα τα αγνα παιδια που πιστευουν τους αρχηγους τους κατα λεξη, και βγαινουν στον πολεμο να τελειωνουν με τους προδοτες, τους ρουφιανους, τα τσιρακια του Αλαβανου και οτι αλλο ευτραπελο, και ολους τους τραγελαφους που τους πιστευουν, χωρις να μπουν στον κοπο να εξετασουν τα επιχειρηματα και των δυο πλευρων.

Καλο κουραγιο συντροφοι: Για την Ελλαδα, ρε γαμωτο!

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΦΙΛΑΘΛΟΙ

Απο το facebook των Οικολόγων Πράσινων

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

1. Οι θέσεις για το όνομα της FYROM
Η δημόσια γραπτή τοποθέτηση των Οικολόγων Πράσινων για το όνομα της Μακεδονίας, 20.11.2007 ήταν: «Όπου δύο κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονται με το ίδιο όνομα, αποτελεί βασική χειρονομία καλής θέλησης να εξειδικεύσει κάθε πλευρά το δικό της αυτοπροσδιορισμό, λαμβάνοντας υπόψη την αντίστοιχη επιλογή της άλλης. Τέτοια ζητήματα, όμως, δε μπορούν να μετατρέπονται σε διπλωματική σύρραξη ούτε σε ζήτημα γοήτρου ή ταπείνωσης ολόκληρων κοινωνιών».
Η κοινή διακήρυξη των Πράσινων κομμάτων της Βαλκανικής (Θεσσαλονίκη, 6-8 Ιουνίου 2008) ζητά διπλωματική επίλυση με «σεβασμό και ανοχή στα αισθήματα και των δύο πλευρών». Τη διακήρυξη συνυπογράφει και το κόμμα DOM από τη FYROM.
Υπάρχει αναλυτικό κείμενο για το θέμα, όπου θεμελιώνεται η άποψη για κοινά αποδεκτή λύση με σύνθετη ονομασία.

2. Τι ψηφίζουν οι Πράσινοι στο ευρωκοινοβούλιο, και τι οι σύμμαχοι του ΛΑΟΣ
Στις 12 Μαρτίου ψηφίστηκε στο ευρωκοινοβούλιο η τελευταία Έκθεση Προόδου Ε.Ε.-ΠΓΔΜ. Ενόχληση για την ελληνική πολιτική αποτέλεσε η θέση ότι η διαφορά για το όνομα δεν αποτελεί εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της γειτονικής χώρας.
Τη θέση αυτή υπερψήφισαν και οι 7 από τους 9 ευρωβουλευτές της ομάδας των "Ανεξάρτητων Δημοκρατών", στην οποία μετέχει και ο ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ.
Το τελευταίο δέχθηκε χωρίς αντιρρήσεις την ψήφο αυτή των συμμάχων του, αποφεύγοντας ακόμη και μια τυπική διαμαρτυρία. Οι Πράσινοι ήταν από τις ελάχιστες πολιτικές ομάδες που ΔΕΝ υπερψήφισαν τη συγκεκριμένη θέση, προσβλέποντας σε πιθανή αναδιαμόρφωση της θέσης τους από κοινού με τους ευρωβουλευτές που θα εκλέξουν οι Οικολόγοι Πράσινοι.
Σε κάθε πολιτική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, οι θέσεις διαμορφώνονται από τις χώρες που έχουν ευρωβουλευτή. Η εκλογή ευρωβουλευτών από τους Οικολόγους Πράσινους, αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο να φθάνουν στους Πράσινους οι θεμιτές ελληνικές ευαισθησίες.

3. Οι Οικολόγοι Πράσινοι και το «Ουράνιο Τόξο»
Οι Οικολόγοι Πράσινοι απέρριψαν βολιδοσκοπήσεις για εκλογική συνεργασία τους με το «Ουράνιο Τόξο», τόσο στις ευρωεκλογές του 2004 όσο και στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Θεωρούν πάντως ότι η παρουσία του ως μειονοτικού κόμματος με περιορισμένη εκλογική απήχηση συνέβαλε να αναθεωρήσει η κοινή γνώμη στην ΠΓΔΜ τις παλιότερες αντιλήψεις της για εκτεταμένη μειονότητα ομοεθνών τους στην ελληνική Μακεδονία, εκτονώνοντας τον αλυτρωτισμό.
Η «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία», που περιλαμβάνει τα μειονοτικά κόμματα της Ευρώπης (ανάμεσά τους και το «Ουράνιο Τόξο»), αποτελεί χωριστό πολιτικό σχηματισμό από το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα. Εκλέγονται με διαφορετικά ψηφοδέλτια και η πολιτική τους δράση στο ευρωκοινοβούλιο είναι χωριστή.
Διατηρούν τυπικά μόνο κοινή ομάδα, καθώς κανείς από τους δύο δε συγκεντρώνει μόνος του επαρκή αριθμό ευρωβουλευτών.

4. Η ανεξαρτησία του Κοσόβου και οι απορίες του δημάρχου Αθηναίων.
Ενημερώνουμε το γνωστό «προστάτη» των δέντρων της οδού Πατησίων ότι άδικα ανησυχεί για τη θέση των Οικολόγων Πράσινων. Έχουμε ταχθεί υπέρ της αυτονομίας και κατά της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από το 2005, θέση που επαναλήφθηκε και στα τέλη του 2007, αμέσως μετά τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του.
Φαίνεται πως ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης θυμήθηκε την εποχή που, ως στέλεχος της Πολιτικής Άνοιξης, ζητούσε το κόμμα του να συμμαχήσει με τον ακροδεξιό Λεπέν και να μιμηθεί την πολιτική του.

5. Περί Κεμάλ και Θεσσαλονίκης
Το θέμα έχει ήδη εξαντληθεί από το Φεβρουάριο του 2007. Για όσους δεν κουράστηκαν να ασχολούνται, η τοποθέτηση του Μιχ. Τρεμόπουλου ως νομαρχιακού συμβούλου αποτελούσε απάντηση σε πρωτοβουλία του νομάρχη κ. Ψωμιάδη να αυτοχρισθεί αρμόδιος για τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει από τις 13.02.2007 ότι «το πολυεθνικό παρελθόν που έχει η Θεσσαλονίκη παράλληλα με την ελληνική της ταυτότητα, αποτελεί αναξιοποίητο πλούτο και όχι απειλητικό φάντασμα που χρειάζεται να ξορκίζουμε».
Η αναφορά του Μιχ. Τρεμόπουλου στον Κεμάλ («η πόλη έπρεπε να τον έχει τιμήσει» παρέπεμπε σε ήδη διατυπωμένη πρόταση του δημοτικού συμβούλου Γιάννη Μπουτάρη και ομάδας επιχειρηματιών από τις δύο χώρες: στην πρόταση προβλεπόταν επαναφορά του ονόματος του Κεμάλ στο μικρό στενό της οδού Αποστόλου Παύλου όπου είχε γεννηθεί (και που έφερε το όνομα του Κεμάλ μεταξύ 1938 και 1955), με παράλληλη μετονομασία αντίστοιχου δρόμου της Κωνσταντινούπολης με το όνομα κάποιου σημαντικού Έλληνα.
Σημειώνουμε ότι ο Κεμάλ δεν υπήρξε μόνο ιδρυτής του τουρκικού κράτους και υπεύθυνος για πολλές σφαγές μειονοτήτων, αλλά και βασικός σύμμαχος της χώρας μας στην υπεράσπιση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης απέναντι στις βουλγαρικές διεκδικήσεις της εποχής του Μεσοπολέμου.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν το είδος της ιστορικής μνήμης που ένωσε την Ευρώπη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι εκείνο που έκανε ερείπια την πρώην Γιουγκοσλαβία.

6. Οι Πόντιοι στη Θράκη και ένα άρθρο του 1990.
Ορισμένοι υποστηρίζουν σοβαρά ότι ένα άρθρο που γράφτηκε πριν 19 χρόνια, μπορεί να ανασύρεται σήμερα για να κριθεί αποκλειστικά από τον… τίτλο του. Όποιος λοιπόν διαβάσει ολόκληρο το προσωπικό άρθρο του Μιχ.Τρεμόπουλου στην «Οικοτοπία» του 1990, βλέπει καθαρά ότι αναφερόταν στην τότε ελληνική πολιτική, που αντιμετώπιζε τη μειονότητα περίπου ως εθνική απειλή. Οι περισσότερες από τις απόψεις που κατατίθενται στο άρθρο αποτελούν πια επίσημη ελληνική πολιτική εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να αποδειχθούν επιζήμιες ούτε για τους Πόντιους, ούτε για τη Θράκη ούτε για τη χώρα.
Τη Δευτέρα ο Μ. Τρεμόπουλος είχε στην Κομοτηνή σχετικές συζητήσεις ενώ στελέχη των παλιννοστούντων Ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ του έχουν ζητήσει εγγράφως συγγνώμη γιατί κάποιοι τους παρέσυραν εναντίον του.

7. Η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και η θέση των Πράσινων
Στα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης της εποχής είχε υπερπροβληθεί η στάση των Γερμανών και των Γάλλων Πράσινων. Από την άλλη, είχε αποσιωπηθεί τελείως η ρητή καταδίκη των βομβαρδισμών από τους Ευρωπαίους Πράσινους, με επίσημη ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πράσινων Κομμάτων στις 28.4.1999. Στην καταδίκη της επέμβασης είχαν διαφωνήσει μόλις 4 από τα 32 πράσινα κόμματα.
Στην επέμβαση του ΝΑΤΟ μπορούσε να είχε ασκήσει βέτο οποιαδήποτε χώρα-μέλος του, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Δεν το έκανε η τότε κυβέρνηση Σημίτη, αλλά ούτε και το ζήτησε δημόσια κανένα ελληνικό κόμμα. Αντίθετα με τους Ευρωπαίους Πράσινους, όλοι αυτοί θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει τους βομβαρδισμούς.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν υπήρχαν τότε, όμως οι άνθρωποι που τους δημιούργησαν είχαν τότε κινηθεί στο πνεύμα της πλειοψηφίας των πράσινων κομμάτων, με πικετοφορία στη γερμανική πρεσβεία κατά την επίσκεψη του Φίσερ παραμονές των βομβαρδισμών, συμμετοχή στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν και διοργάνωση κοινής συνάντησης όλων των πράσινων κομμάτων της Βαλκανικής.
Η ίδρυση του Πράσινου Βαλκανικού Δικτύου συνδέθηκε με την από κοινού καταδίκη των βομβαρδισμών.

Την κάτσαμε την βάρκα (?)...

Πως εξελίσσονται οι παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις για το κλίμα;


Απο το TV χωρίς σύνορα

Η κατάρρευση της αλυσίδας των τοξικών ομολόγων αρκούσε για να φέρει την παγκόσμια οικονομία σε κατάσταση πανικού. Τι θα συμβεί, όμως, σε περίπτωση που αποτύχουμε να θέσουμε υπό έλεγχο τη «μέγα-κρίση» που ακούει στο όνομα κλιματική αλλαγή;

Ο διάσημος οικονομολόγος Νίκολας Στερν σημείωσε ότι το κόστος των επιπτώσεων της, μπορεί να στοιχίσει έως και το 20% του παγκοσμίου ΑΕΠ, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συνέπειες στη δημόσια υγεία και ο αφανισμός πολλών ειδών βιοποικιλότητας.

Σημείο κλειδί στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με τους επιστήμονες της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, θα είναι η συγκράτηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2ο C. Αυτό σημαίνει ότι οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου θα πρέπει να μειωθούν κατά τουλάχιστον 80% έως το 2050, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Αν δεν το καταφέρουμε τότε οι επιπτώσεις για την ανθρωπότητα θα είναι δραματικές.

Παρά το γεγονός ότι οι βιώσιμοι ενεργειακοί πόροι και τεχνολογίες που βρίσκονται σήμερα στη διάθεσή μας είναι επαρκείς για να ανταποκριθούμε σε αυτήν την πρόκληση, σήμερα είναι εμφανές ότι οι οικονομικές, πολιτικές και κυβερνητικές παρεμβάσεις, που χρειάζονται για να επιτευχθεί αυτή η μετάβαση, όχι μόνο δεν έχουν υλοποιηθεί, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προβλέπεται καν να πραγματοποιηθούν στο εγγύς μέλλον. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κρατών του κόσμου έχουν κυριολεκτικά βαλτώσει.

Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έως το 2008 εμφανίζονταν ως η ηγέτιδα δύναμη στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. Αλλά το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μια συντηρητική στροφή των ευρωπαϊκών κρατών, σαφέστατα λόγω και της οικονομικής κρίσης, αλλά και λόγω των πιέσεων που ασκούνται από τα ισχυρά λόμπι επιχειρήσεων. Αποκορύφωμα αυτής της στροφής είναι η σημαντική αποδυνάμωση του νέου συστήματος εμπορίας ρύπων που θα ισχύσει από το 2013, αλλά και η δυνατότητα που έχουν τα κράτη μέλη να «αντισταθμίζουν» τις εκπομπές τους σε τρίτες χώρες, αντί να τις μειώσουν στο εσωτερικό των χωρών. Με άλλα λόγια, από το 2013 και έπειτα μια χώρα της ΕΕ μπορεί να «αγοράσει» τη μείωση των εκπομπών της, επενδύοντας σε δράσεις μείωσης των εκπομπών π.χ. στην Ινδία, το Πακιστάν κτλ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ΕΕ μετεξελίχθηκε σε πολέμιο του κλίματος. Η ΕΕ παραμένει η «πολιτική δύναμη» με τις πιο σημαντικές κινήσεις για το κλίμα. Απλά είναι πασιφανές ότι οι διπλωματικές της κινήσεις και τα όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής δεν είναι πλέον αρκετά.

ΗΠΑ και οι άλλοι

Οι ΗΠΑ δειλά αρχίζουν και στρέφουν τις πολιτικές τους προς μια ορθότερη αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Το πακέτο ανάκαμψης της αμερικάνικης οικονομίας περιλαμβάνει αρκετά καλά μέτρα για προώθηση των πρασίνων τεχνολογιών, ενώ φαίνεται πως θα δημιουργηθεί λίαν συντόμως το πρώτο σύστημα εμπορίας ρύπων. Επιπλέον, η Γερουσία προετοιμάζει την πρώτη νομοθετική δέσμευση για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, ώστε το 2020 οι εκπομπές να μειωθούν τα επίπεδα του 1990. Οι ΗΠΑ έχασαν πολύτιμο χρόνο εξαιτίας της προηγούμενης διακυβέρνησης Μπους, επομένως τα μέτρα που έχει εξαγγείλει ο Μπάρακ Ομπάμα δίνουν έναν τόνο αισιοδοξίας. Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ πρέπει να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο.

Η Αυστραλία πρόσφατα εξήγγειλε τη δέσμευσή της για μείωση των εκπομπών κατά 25% έως το 2020, σε σχέση με τα επίπεδα του 2000, πράγμα που σαφέστατα αποτελεί μια κίνηση καλής θέλησης. Όμως και η Αυστραλία υπολείπεται των προσδοκιών. Υπάρχουν άλλες χώρες, όμως, όπως η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Ρωσία που αντιδρούν στη λήψη φιλόδοξων μέτρων, δυσχεραίνοντας τις διαπραγματεύσεις.

Κίνα και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες

Η Κίνα εκπέμπει πλέον περισσότερα αέρια θερμοκηπίου από κάθε άλλη μεμονωμένη χώρα. Όμως, οι κατά κεφαλήν εκπομπές παραμένουν από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Η Κίνα βέβαια δεν στέκεται με σταυρωμένα χέρια. Είναι αλήθεια ότι κάθε εβδομάδα κατασκευάζεται εκεί μια νέα μονάδα λιθάνθρακα, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι η Κίνα εγκαθιστά 12 ανεμογεννήτριες κάθε μέρα (1,5 MW), ενώ κάθε χρόνο διπλασιάζουν την εγκατεστημένη ισχύ των ανανεώσιμων πηγών.

Η Κίνα απέχει πολύ να χαρακτηριστεί καθαρή, αλλά υλοποιεί μερικές πολύ σημαντικές επενδύσεις για το κλίμα και είναι διατεθειμένη να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Βασική προϋπόθεση, όμως, είναι η δέσμευση των ανεπτυγμένων κρατών για ουσιαστική μείωση των εκπομπών. Επιπλέον, άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Ινδία και η Νότια Αφρική φαίνονται και αυτές διατεθειμένες να συνεισφέρουν στις παγκόσμιες προσπάθειες, αλλά απαιτούν μια δίκαιη κατανομή των ευθυνών και βοήθεια από τους ισχυρούς του κόσμου.

Το τοπίο στις διαπραγματεύσεις παραμένει ομιχλώδες. Ενόψει της κρίσιμη συνδιάσκεψης για το κλίμα που θα γίνει στην Κοπεγχάγη τον προσεχή Δεκέμβριο υπάρχουν αρκετοί που ισχυρίζονται ότι μια μη-συμφωνία είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία. Άλλοι πιστεύουν ότι η Κοπεγχάγη απλά θα ανοίξει το δρόμο για μια συμφωνία τα επόμενα 2-3 χρόνια. Όμως το WWF λέει ότι η οικονομική κρίση και η διαπάλη γεωστρατηγικών ενδιαφερόντων δεν πρέπει να ανακόψει το δρόμο προς τη σωτηρία του πλανήτη. Στην Κοπεγχάγη μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί μια παγκόσμια φιλόδοξη συμφωνία, που θα σώσει το κλίμα και κινήσει τις οικονομίες προς την ορθή οδό της βιώσιμης και καθαρής ανάπτυξης.

Το WWF προχωράει ακόμα περισσότερο τονίζοντας ότι αυτό που απαιτείται για την αντιμετώπιση της οικονομικής και κλιματικής κρίσης είναι η εφαρμογή ενός περιβαλλοντικού “new deal”. Απαιτούνται γενναίες δημόσιες επενδύσεις και σημαντικές χρηματοδοτήσεις προς τις «πράσινες τεχνολογίες», ώστε να μειωθούν οι εκπομπές και να τονωθεί η απασχόληση. Απαιτείται μια ολιστική ενσωμάτωση του περιβάλλοντος στις τομεακές πολιτικές, παράλληλα με τη λήψη μέτρων για τη διαφάνεια των μηχανισμών και των διακινούμενων πόρων, ώστε η περιβαλλοντική βελτίωση να συμπέσει με την βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών. Πρόκειται για μια κατάσταση win-win!

Για παράδειγμα, μόνο η ενδυνάμωση των προσπαθειών εξοικονόμησης ενέργειας στον κτιριακό τομέα της ΕΕ θα αποφέρει κέρδη 14,5 δις € ετησίως, ενώ θα δημιουργηθούν 530.000 νέες θέσεις εργασίας.

Την κάτσαμε την βάρκα (?)...

Πως εξελίσσονται οι παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις για το κλίμα;


Απο το TV χωρίς σύνορα

Η κατάρρευση της αλυσίδας των τοξικών ομολόγων αρκούσε για να φέρει την παγκόσμια οικονομία σε κατάσταση πανικού. Τι θα συμβεί, όμως, σε περίπτωση που αποτύχουμε να θέσουμε υπό έλεγχο τη «μέγα-κρίση» που ακούει στο όνομα κλιματική αλλαγή;

Ο διάσημος οικονομολόγος Νίκολας Στερν σημείωσε ότι το κόστος των επιπτώσεων της, μπορεί να στοιχίσει έως και το 20% του παγκοσμίου ΑΕΠ, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συνέπειες στη δημόσια υγεία και ο αφανισμός πολλών ειδών βιοποικιλότητας.

Σημείο κλειδί στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με τους επιστήμονες της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, θα είναι η συγκράτηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2ο C. Αυτό σημαίνει ότι οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου θα πρέπει να μειωθούν κατά τουλάχιστον 80% έως το 2050, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Αν δεν το καταφέρουμε τότε οι επιπτώσεις για την ανθρωπότητα θα είναι δραματικές.

Παρά το γεγονός ότι οι βιώσιμοι ενεργειακοί πόροι και τεχνολογίες που βρίσκονται σήμερα στη διάθεσή μας είναι επαρκείς για να ανταποκριθούμε σε αυτήν την πρόκληση, σήμερα είναι εμφανές ότι οι οικονομικές, πολιτικές και κυβερνητικές παρεμβάσεις, που χρειάζονται για να επιτευχθεί αυτή η μετάβαση, όχι μόνο δεν έχουν υλοποιηθεί, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προβλέπεται καν να πραγματοποιηθούν στο εγγύς μέλλον. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κρατών του κόσμου έχουν κυριολεκτικά βαλτώσει.

Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έως το 2008 εμφανίζονταν ως η ηγέτιδα δύναμη στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. Αλλά το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μια συντηρητική στροφή των ευρωπαϊκών κρατών, σαφέστατα λόγω και της οικονομικής κρίσης, αλλά και λόγω των πιέσεων που ασκούνται από τα ισχυρά λόμπι επιχειρήσεων. Αποκορύφωμα αυτής της στροφής είναι η σημαντική αποδυνάμωση του νέου συστήματος εμπορίας ρύπων που θα ισχύσει από το 2013, αλλά και η δυνατότητα που έχουν τα κράτη μέλη να «αντισταθμίζουν» τις εκπομπές τους σε τρίτες χώρες, αντί να τις μειώσουν στο εσωτερικό των χωρών. Με άλλα λόγια, από το 2013 και έπειτα μια χώρα της ΕΕ μπορεί να «αγοράσει» τη μείωση των εκπομπών της, επενδύοντας σε δράσεις μείωσης των εκπομπών π.χ. στην Ινδία, το Πακιστάν κτλ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ΕΕ μετεξελίχθηκε σε πολέμιο του κλίματος. Η ΕΕ παραμένει η «πολιτική δύναμη» με τις πιο σημαντικές κινήσεις για το κλίμα. Απλά είναι πασιφανές ότι οι διπλωματικές της κινήσεις και τα όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής δεν είναι πλέον αρκετά.

ΗΠΑ και οι άλλοι

Οι ΗΠΑ δειλά αρχίζουν και στρέφουν τις πολιτικές τους προς μια ορθότερη αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Το πακέτο ανάκαμψης της αμερικάνικης οικονομίας περιλαμβάνει αρκετά καλά μέτρα για προώθηση των πρασίνων τεχνολογιών, ενώ φαίνεται πως θα δημιουργηθεί λίαν συντόμως το πρώτο σύστημα εμπορίας ρύπων. Επιπλέον, η Γερουσία προετοιμάζει την πρώτη νομοθετική δέσμευση για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, ώστε το 2020 οι εκπομπές να μειωθούν τα επίπεδα του 1990. Οι ΗΠΑ έχασαν πολύτιμο χρόνο εξαιτίας της προηγούμενης διακυβέρνησης Μπους, επομένως τα μέτρα που έχει εξαγγείλει ο Μπάρακ Ομπάμα δίνουν έναν τόνο αισιοδοξίας. Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ πρέπει να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο.

Η Αυστραλία πρόσφατα εξήγγειλε τη δέσμευσή της για μείωση των εκπομπών κατά 25% έως το 2020, σε σχέση με τα επίπεδα του 2000, πράγμα που σαφέστατα αποτελεί μια κίνηση καλής θέλησης. Όμως και η Αυστραλία υπολείπεται των προσδοκιών. Υπάρχουν άλλες χώρες, όμως, όπως η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Ρωσία που αντιδρούν στη λήψη φιλόδοξων μέτρων, δυσχεραίνοντας τις διαπραγματεύσεις.

Κίνα και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες

Η Κίνα εκπέμπει πλέον περισσότερα αέρια θερμοκηπίου από κάθε άλλη μεμονωμένη χώρα. Όμως, οι κατά κεφαλήν εκπομπές παραμένουν από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Η Κίνα βέβαια δεν στέκεται με σταυρωμένα χέρια. Είναι αλήθεια ότι κάθε εβδομάδα κατασκευάζεται εκεί μια νέα μονάδα λιθάνθρακα, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι η Κίνα εγκαθιστά 12 ανεμογεννήτριες κάθε μέρα (1,5 MW), ενώ κάθε χρόνο διπλασιάζουν την εγκατεστημένη ισχύ των ανανεώσιμων πηγών.

Η Κίνα απέχει πολύ να χαρακτηριστεί καθαρή, αλλά υλοποιεί μερικές πολύ σημαντικές επενδύσεις για το κλίμα και είναι διατεθειμένη να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Βασική προϋπόθεση, όμως, είναι η δέσμευση των ανεπτυγμένων κρατών για ουσιαστική μείωση των εκπομπών. Επιπλέον, άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, όπως η Ινδία και η Νότια Αφρική φαίνονται και αυτές διατεθειμένες να συνεισφέρουν στις παγκόσμιες προσπάθειες, αλλά απαιτούν μια δίκαιη κατανομή των ευθυνών και βοήθεια από τους ισχυρούς του κόσμου.

Το τοπίο στις διαπραγματεύσεις παραμένει ομιχλώδες. Ενόψει της κρίσιμη συνδιάσκεψης για το κλίμα που θα γίνει στην Κοπεγχάγη τον προσεχή Δεκέμβριο υπάρχουν αρκετοί που ισχυρίζονται ότι μια μη-συμφωνία είναι καλύτερη από μια κακή συμφωνία. Άλλοι πιστεύουν ότι η Κοπεγχάγη απλά θα ανοίξει το δρόμο για μια συμφωνία τα επόμενα 2-3 χρόνια. Όμως το WWF λέει ότι η οικονομική κρίση και η διαπάλη γεωστρατηγικών ενδιαφερόντων δεν πρέπει να ανακόψει το δρόμο προς τη σωτηρία του πλανήτη. Στην Κοπεγχάγη μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί μια παγκόσμια φιλόδοξη συμφωνία, που θα σώσει το κλίμα και κινήσει τις οικονομίες προς την ορθή οδό της βιώσιμης και καθαρής ανάπτυξης.

Το WWF προχωράει ακόμα περισσότερο τονίζοντας ότι αυτό που απαιτείται για την αντιμετώπιση της οικονομικής και κλιματικής κρίσης είναι η εφαρμογή ενός περιβαλλοντικού “new deal”. Απαιτούνται γενναίες δημόσιες επενδύσεις και σημαντικές χρηματοδοτήσεις προς τις «πράσινες τεχνολογίες», ώστε να μειωθούν οι εκπομπές και να τονωθεί η απασχόληση. Απαιτείται μια ολιστική ενσωμάτωση του περιβάλλοντος στις τομεακές πολιτικές, παράλληλα με τη λήψη μέτρων για τη διαφάνεια των μηχανισμών και των διακινούμενων πόρων, ώστε η περιβαλλοντική βελτίωση να συμπέσει με την βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών. Πρόκειται για μια κατάσταση win-win!

Για παράδειγμα, μόνο η ενδυνάμωση των προσπαθειών εξοικονόμησης ενέργειας στον κτιριακό τομέα της ΕΕ θα αποφέρει κέρδη 14,5 δις € ετησίως, ενώ θα δημιουργηθούν 530.000 νέες θέσεις εργασίας.

"Εθνικός κίνδυνος"

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ TH ΔΙΚΗ ΜΑΣ «REALPOLITIK»

ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ

Στις επιθέσεις λάσπης που γίνονται από διάφορες πολιτικές κατευθύνσεις αλλά και από πανικόβλητα κατεστημένα συμφέροντα, καθώς φοβούνται ένα συντριπτικό πολιτικό μήνυμα για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε οι ίδιοι οι πολίτες να συγκρίνουν τις δικές μας πολιτικές επιλογές με τις πολιτικές επιλογές των άλλων κομμάτων. Η υπεράσπιση μιας άλλης προοπτικής της κοινωνίας είναι υπόθεση όχι μόνο των στελεχών των Οικολόγων Πράσινων αλλά και όλων των πολιτών που αγανακτούν όταν το “άσπρο” γίνεται “μαύρο” από συγκεκριμένους κύκλους που έχουν μάθει να πουλάνε “πατρίδα” για δικό τους όφελος. Δεν είναι τυχαίο που στελέχη κομμάτων όπως του λΑΟΣ εγκαταλείπουν το κόμμα λόγω των ακραίων αντιλήψεων του.

«ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ»

Ακροδεξιοί και εθνικιστικοί κύκλοι, πουλώντας «πατρίδα», προσπαθούν να αμαυρώσουν τις πολιτικές θέσεις των Οικολόγων Πράσινων, πετώντας λάσπη, δημιουργώντας συνθήκες «κοινωνικού λιντσαρίσματος» και απονέμοντας «πατριωτικά ένσημα» σε αυτούς που έχουν οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Τι πέτυχαν αυτές οι πολιτικές τους τόσα χρόνια; Βελτίωσαν τη θέση της χώρας μας ή οδηγηθήκαμε σε πολιτικές και εθνικές ήττες;

- Η παρoλίγον ήττα της ελληνικής επανάστασης του 1821, η δολοφονία ή η απειλή δολοφονίας ηγετών της ελληνικής επανάστασης, ακόμα και του Μακρυγιάννη, δείχνει ότι σε αυτή τη χώρα πρέπει να διδαχτούμε από τα λάθη μας και θα πρέπει να μπορούμε να συζητάμε ψύχραιμα για το τι είναι καλό για τη χώρα μας.

- Ο Βενιζέλος, μια σημαντική ιστορική προσωπικότητα, ήταν στόχος πολιτικής δολοφονίας, αλλά ευτυχώς δεν είχε την τύχη του Καποδίστρια ενός σημαντικού μεταρυθμιστή.

- Οι ακραίες αντιλήψεις οδήγησαν στο πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή των Τούρκων, τη δολοφονία ελληνοκυπρίων, τουρκοκυπρίων και ελλήνων.

- Οι εθνικιστικές φωνές κάλυψαν τις ψύχραιμες φωνές και η χώρα μας έχασε την ευκαιρία να υιοθετηθούν το 1991-1992 οι μετριοπαθείς και συμφέρουσες και για τη χώρα μας και για τη σταθερότητα και ειρήνη στα Βαλκάνια προτάσεις του πακέτου Πινέιρο που προέβλεπαν συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ για σύνθετη ονομασία, διασφάλιση των συνόρων και εξάλειψη κάθε πιθανότητας αλυτρωτικών διεκδικήσεων αλλά και διασφάλιση μακροχρόνιας καλής γειτονίας μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ.

- Ανιστόρητες προσεγγίσεις συνεχίζουν να προωθούν τις ακραίες πολιτικές τους επιλογές σε σχέση με τις γείτονες χώρες, όπως αυτοί έμαθαν και πράττουν έως τώρα, προακλώντας μεγάλη ζημιά στη χώρα μας με μόνο στόχο προσωπικά, εκλογικά και κομματικά οφέλη. Φανταστείτε τον κύριο Παπαθεμελή ή τον κύριο Καρατζαφέρη («μαύρος εκδικητής» στα Τουρκικά με βάση την ετυμολογία της λέξης) να είναι αυτοί που θα «λύσουν» το πρόβλημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας με τον κ. Γκρουέφσκι!!! Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι τέτοιες αντιλήψεις μπρορεί να επιλύσουν το θέμα;

-Ο κύριος Σαμαράς είναι σήμερα υπουργός αν και ευθύνεται για την «εθνική ήττα» της χώρα μας και υπόγραψε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ συζήταγε με τον Μιλόσεβιτς το διαμελισμό της γειτονικής χώρας, κάτι που υποστήριζαν και μερικοί πολιτικοί στη χώρα μας. Και τολμούν παρόμοιοι κύκλοι να ρίχνουν λάσπη στοςυ Οικολόγους Πράσινους για το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.!

Εμείς οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ δεσμευόμαστε να ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο για τη δημιουργιά γεφυρών επικοινωνίας μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας και της κοινωνίας της γειτονικής χώρας, να ενθαρρύνουμε την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό, να υποστηρίξουμε τις ψύχραιμες φωνές και στις δύο πλευρές των συνόρων, να περιορίσουμε την επιρροή όσων πουλάνε «πατρίδα» ένθεν και ένθεν και να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα που ίσως θα διευκολύνει μελλοντικά μέσα από την αξιοποίηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της γειτονικής χώρας την αλλαγή πορείας και την έξοδο από το αδιέξοδο.

Έτσι ως Οικολόγοι Πράσινοι δεσμευόμαστε ότι:

ü θα δώσουμε τον αγώνα μας στην Ευρωβουλή για οικολογική, δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη, για πράσινα Βαλκάνια, για την ειρηνική επίλυση των διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο,

ü θα συνεργαστούμε με τα άλλα Οικολογικά Πράσινα Κόμματα των γειτονικών χωρών (ΠΓΔΜ, Αλβανίας, Βουλγαρίας, Τουρκίας κλπ)

ü θα πιέσουμε από κοινού με τα πράσινα κόμματα και την κοινωνία των πολιτών τις κυβερνήσεις των γειτονικών χωρών να υιοθετήσουνε πιο βιώσιμες πολιτές για την περιοχή

ü θα σταθούμε εμπόδιο στους εθνικιστές και πατριδοκάπηλους όπου και αν βρίσκονται

ü θα συνεργαστούμε με τις ειρηνικές οργανώσεις στις χώρες αυτές και θα δημιουργήσουμε γέφυρες επικοινωνίας και διαλόγου

ü θα προτείνουμε εφικτές λύσεις και κοινές δράσεις (π.χ. ποδηλατοδρομίες, εκπαιδευτικά σεμινάρια, ημερίδες, αλληλογνωριμία κλπ.)

Και θα προωθήσουμε συνεκτικές πράσινες λύσεις σε όλα τα θέματα:

  • περιβαλλοντολογικά (για καθαρούς ποταμούς, καθαρές λίμνες, καθαρές θάλασσες και καθαρό αέρα)

  • για την προστασία των δασών και των φυσικών περιοχών στα σύνορά μας και στις δύο πλευρές των συνόρων,

  • για την ανάπτυξη του οικολογικού τουρισμού

  • για τη δημιουργία ενός κοινού Βαλκανικού Χώρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που θα αποκλείσει και την πιθανότητα πορώθησης πυρηνικών εγκαταστάσεων και νέων μονάδων ορυκτών καυσίμων

  • για τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων πράσινων θέσεων εργασίας στα Βαλκάνια μέσα από πράσινες κατευθύνσεις στην οικονομία

  • για την ανάπτυξη μιας κουλτούρας σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

  • για τη μεταξύ μας συνεργασία σε όλα τα επίπεδα σε θέματα πράσινης ενέργειας, διαχείρισης των νερών, ανακύκλωσης, βιολογικής γεωργίας, πράσινων μεταφορών κα

Μια τέτοια διαδικασία είναι πιθανόν να έχει δημιουργήσει σε κάποια χρόνια καλύτερες προϋποθέσεις για μια λύση που και οι δύο κοινωνίες θα εκλάβουν ως ικανοποιητική, ότι δεν ητήθηκε καμία κοινωνία, ότι δημιουργεί προϋποθέσεις για να ζήσουν καλύτερα οι δυο λαοί σε ασφαλή αλλά ανοικτά σύνορα στο δρόμο για την ευρωπαϊκή προοπτική ολόκληρης της περιοχής των Βαλκανίων.

Εμείς είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τον απολογισμό μας μετά από 5 χρόνια, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι όμως έτοιμες να κάνουν τον πολιτικό απολογισμό τους για την ήττα στην οποία οδήγησαν με τις ακραίες και αδιέξοδες πολιτικές τους που ακολουθήθηκαν εδώ και 20 χρόνια;

Ακραίες αντιλήψεις σαν κι αυτές του κυρίου Παπαθεμελή και του κυρίου Καρατζαφέρη μπορούν να βοηθήσουν στη λύση; Φυσικά και δεν μπορούν γιατί αν υπήρχε έστω και μία πιθανότητα θα το είχαν κάνει τόσα χρόνια. Ως Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε μια υπεύθυνη πολιτική που θα βασίζεται και θα αξιοποιεί το διεθνές δίκαιο, πολιτικές επαναπροσέγγισης και δημιουργίας γεφυρών αλληλοκατανόησης, το ευρωπαϊκό μέλλον της περιοχής αλλά και ανάδειξης των κοινών συμφερόντων αντί να παραμένουμε στα προβλήματα και τις φοβίες. Η στρατηγική των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ για τις διεθνείς σχέσεις εστιάζει στην προβολή και ανάδειξη του κοινού μέλλοντος, ιδιαίτερα της εποχή της οικονομικής κρίσης και της κλιματικής αλλαγής που θέτει σε πρώτη προτεραιότητα για την ασφάλεια τα θέματα της προστασίας του κλίματος, της προστασίας του περιβάλλοντος και την υιοθέτηση πράσινων λύσεων. Δίνουμε έμφαση και περισσότερη αξία και περιεχόμενο στα κοινά μας προβλήματα αλλά και συμφέροντα (που έχουμε με τους γείτονές μας) ώστε να συνεισφέρουμε περισσότερο θετικά στο συμφέρον της χώρας μας και των συμπολιτών μας αλλά και στην επίλυση/άμβλυνση των προβλημάτων που υπάρχουν.

Δημόσια υποστήριξη στους "οικολόγους-πράσινους" / της Σύνταξης

(Απο την Προοδευτική Πολιτική)



Το διακύβευμα αυτών των εκλογών ήταν από καιρό γνωστό:

*
Σε μία κατάσταση γενικευμένης κρίσης, ήταν ζητούμενο το αν η ελληνική κοινωνία θα εύρισκε τον τρόπο να παραγάγει πολιτικά γεγονότα ικανά να αποτυπώσουν τη δεδομένη απαξίωση του πολιτικού συστήματος, χωρίς να τίθενται εν αμφιβόλω τα κεκτημένα της μεταπολιτευτικής περιόδου.
*
Ήταν επίσης ζητούμενο να καταδικαστεί πολιτικά η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, εκείνη της καραμανλικής «Νέας Δημοκρατίας».

Θα ήταν πράγματι οδυνηρό αν το μεν πολιτικό σύστημα δεν μπορούσε να παραγάγει πολιτικά υποκείμενα ικανά να καρπωθούν τη δυσαρέσκεια των πολιτών, οι δε πολίτες παρέμεναν ακινητοποιημένοι από τις ελκτικές δυνάμεις του καθεστώτος μεταπολιτευτικού συστήματος, των ιδεοληψιών και των πελατειακών του σχέσεων.

Για πολλούς ήταν αναμενόμενο το πολιτικό υποκείμενο-υποδοχέας της διαμαρτυρίας να γεννηθεί στο χώρο του «νέου κέντρου», το χώρο όπου κινούνταν κατ' εξοχήν η «δράση», η «φιλελεύθερη συμμαχία», η «δημοκρατική αναγέννηση», οι «δημοκρατικοί» κ.ο.κ. Η φιλαρχία όμως αυτού του χώρου, ο μικρομεγαλισμός του, ο σεκταρισμός του και ο αφόρητος ερασιτεχνισμός του εκμηδένισαν κάθε σχετική δυνατότητα.

Αυτό όμως που δεν μπόρεσαν να πράξουν οι ηγετίσκοι του «νέου κέντρου» το έπραξαν αυτόνομα οι πολίτες, «από τα κάτω»: στην τελική ευθεία προς τις εκλογές πυροδοτήθηκε ένα λαϊκό ρεύμα υποστήριξης προς τους «οικολόγους-πράσινους», που εντυπωσιάζει τους πολιτικούς παρατηρητές και γεμίζει άγχος τα επιτελεία των καθεστωτικών δυνάμεων του «μεγάλου» και του «μικρού» δικομματισμού.

Το ρεύμα αυτό υπέρ των «οικολόγων πρασίνων» λειτουργεί πολλαπλά θετικά για το πολιτικό μας σύστημα:


  • Δίνει τη δυνατότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας να εκφράσουν τη δικαιολογημένη απαξία τους προς το πολιτικό μας σύστημα με τρόπο έντονο (υπολογίσιμο στο εκλογικό αποτέλεσμα) και εποικοδομητικό. Είναι αυτό κάτι που το περιμέναμε 10 χρόνια (από το «κόλλημα» του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος από το 2000-2001) και που με τους ΟΠ γίνεται πραγματικότητα.

  • Αναδεικνύει το ζήτημα της ανάταξης του ελληνικού περιβάλλοντος και της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής στη θέση που του αρμόζει -αυτή ενός κορυφαίου εθνικού ζητήματος. Είναι αυτό κάτι που το περιμέναμε τουλάχιστο 20 χρόνια (από την εμφάνιση του νέφους, τη δεκαετία του '70 και το ατύχημα του Τσερνομπίλ στα μέσα της δεκαετίας του '80) -και με τους ΟΠ γίνεται πραγματικότητα. Η «οικολογία» δεν αποτελεί μία ακόμα «κλαδική πολιτική», όπως διακηρύσσουν εν τη αφελεία τους τα καθεστωτικά κόμματα -και μάλιστα για να πιστωθούν οικολογικά εύσημα! Δεν αποτελεί «μόδα» όχι τουλάχιστο περισσότερο από ότι δεν αποτελούσε «μόδα» η κινητοποίηση των λαών για εθνική τους χειραφέτηση ή το εργατικό κίνημα ή το κίνημα των γυναικών το 19ο και τον 20ό αιώνα. Το περιβαλλοντικό πρόβλημα θα είναι για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ο κεντρικός πυλώνας της πολιτικής. Όπως έχει ειπωθεί, ο 21 αιώνας θα είναι «ο αιώνας της οικολογίας».

  • Οδηγεί ευθέως στην μετεξέλιξη του πολιτικού μας συστήματος. Ο παραδοσιακός δικομματισμός μετεξελίσσεται σε ένα διπολισμό ευρωπαϊκού τύπου όπου την εξουσία θα διεκδικεί μία πολυκομματική δεξιά (ΝΔ και ΛΑΟΣ) και μία πολυκομματική κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ και ΟΠ). Η εξέλιξη αυτή δε διευρύνει απλά τη δυνατότητα για «ελέγχους και εξισορροπήσεις» εντός του συστήματος. Απομονώνει επιπλέον την αριστερά, κάτι που αν συμβεί θα σηματοδοτήσει την οριστική καταβαράθρωση της μεταπολιτευτικής «μπουρδολογίας» (που είναι αποκλειστικά αριστερής προέλευσης). Χωρίς το ιερατείο του συστήματος -την αριστερά- οι διαδικασίες αποσύνθεσής του θα επιταχυνθούν και θα διευρυνθούν. Είναι αυτό κάτι που το περιμέναμε 15 χρόνια (από την ανάδειξη του Σημίτη στην πρωθυπουργία, το 1996) -και με τους ΟΠ γίνεται πραγματικότητα.

  • Σημαντικό προϊόν της πολιτικής ανάπτυξης των ΟΠ είναι η αιμοδοσία του πολιτικού μας συστήματος με νέες πολιτικές δυνάμεις που προέρχονται από το χώρο των ενεργών πολιτών. Και μόνο γι' αυτό θα άξιζε να υποστηριχτούν οι ΟΠ. Ένα από τα πλέον απεχθή χαρακτηριστικά του καθεστώτος πολιτικού συστήματος -που εκμηδενίζει ταυτόχρονα την αποτελεσματικότητά του- είναι η «κλειστότητά» του, η σχεδόν πλήρης κοινωνική και ανθρωπολογική αναπαραγωγή του. Αυτή η οιονεί φεουδαρχική λειτουργία του πολιτικού συστήματος δέχεται με την ανάπτυξη των ΟΠ ένα γερό και καλοδεχούμενο πλήγμα. Είναι αυτό κάτι που το περιμέναμε 30 χρόνια (από την πολιτική ενσωμάτωση του ΠΑΣΟΚ, στα τέλη της δεκαετίας του '70) -και με τους ΟΠ γίνεται πραγματικότητα.

  • Τέλος, οι ΟΠ εντάσσονται πράγματι σε μία υπαρκτή ευρωπαϊκή πολιτική οντότητα, το «ευρωπαϊκό πράσινο κόμμα» (EGP) πράγμα που είναι πολλαπλά θετικό: από τη μια μειώνει τις πιθανότητες να απορροφηθούν και οι ΟΠ στην απολιτική, υπερεπικοινωνιακή και λαϊκίστικη κενολογία των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων· από την άλλη παράγει πραγματικό ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο, που είναι κάτι που το περιμέναμε 25 χρόνια (από τις σχετικές απόπειρες του ιταλικού «ριζοσπαστικού κόμματος» τη δεκαετία του '80) και με το EGP γίνεται πραγματικότητα.

Θεωρούμε αυτονόητο πως η υπερψήφιση των ΟΠ καταδικάζει τα κυβερνητικά πεπραγμένα, ίσως και περισσότερο από την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ: διότι διευρύνει την αποδοκιμασία προς την κυβέρνηση και πέραν των ορίων του πασοκογενούς χώρου και δημιουργεί όρους για ουσιαστική πολιτική ανανέωση του αντικυβερνητικού χώρου και άρα για κατοχύρωση της ηγεμονίας του, πέραν της απλής αναπαραγωγής ενός φαύλου κύκλου εναλλαγής ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στα κυβερνητικά έδρανα.

Τούτων λεχθέντων, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς τα μειονεκτήματα των ΟΠ, που τουλάχιστο εν μέρει κατάγονται η σχετίζονται πολιτικά από το χώρο των «συσπειρώσεων» και της άκρας αριστεράς της δεκαετία του '70 και του '80. Οι ΟΠ μοιάζει ώρες-ώρες να επιχειρούν να συγκρατήσουν ή να ελέγξουν τις εσωτερικές τους εξελίξεις μετερχόμενοι κλασικών «οργανωτικών» μεθόδων της μεταπολιτευτικής άκρας αριστεράς. Υπάρχει επίσης η αίσθηση πως ορισμένοι ΟΠ διατηρούν ακέραιη μια «κρυφή ατζέντα» (οικονομική, γεωστρατηγική ή κοινωνική) που την καλύπτουν πίσω από ένα οικολογικό προσωπείο. Πρόσφατα ο επικεφαλής των ΟΠ Μιχάλης Τρεμόπουλος μας διαβεβαίωσε πως το κόμμα του είναι ευρωπαϊστές χωρίς υποσημειώσεις. Το επόμενο διάστημα οι ΟΠ θα χρειαστεί να μας πείσουν πως είναι επίσης οικολόγοι χωρίς υποσημειώσεις!

Εν πάση περιπτώσει, το εκλογικό αποτέλεσμα θα φέρει τους ΟΠ ενώπιους ενωπίω με πελώριες ευθύνες. Μόνο αν ανταποκριθούν στις ευθύνες τους αυτές θα μπορέσουν οι ΟΠ να καθιερωθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή και να παίξουν το ρόλο που οφείλουν. Αλλά αυτά αποτελούν αντικείμενο μιας μελλοντικής συζήτησης, που έχει ως προϋπόθεση την αποφασιστική ενίσχυση των ΟΠ στην τρέχουσα εκλογική διαμάχη, με στόχους (κλιμακούμενους ως προς το μέγεθος της επιτυχίας):


  • την εκλογή ενός ή δύο ευρωβουλευτών,

  • το ξεπέρασμα μιας τουλάχιστο από τις δυνάμεις του αριστερού «μικρού δικομματισμού» και

  • τη διψήφια εκλογική τους καταγραφή.

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό και εξ ονόματος των αναγκών του πλανήτη, της πατρίδας και της προοδευτικής εξέλιξης της Ελλάδας, η «Προοδευτική Πολιτική» υποστηρίζει δημοσίως τους ΟΠ στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Προτάσεις για την έξοδο απο την κρίση στην κτηνοτροφία-γεωργία

Απο την Ελευθερία

28/5/09 Οικολόγοι Πράσινοι, γεωργία-κτηνοτροφία

Το κύμα

Απο την Ελευθερία

28/5/09 Τρεμόπουλος Οικολόγοι Πράσινοι

Δώρο άδωρο

Απο την Ελευθερία

28/5/09 Κάρλα, Αθ. Λουκάς

Εξελίξεις στο θέμα της Ιτέας Γόννων

Προανάκριση ξεκίνησε στην υπόθεση της Ιτέας Γόννων, η εισαγγελία Λάρισας. Είχαμε καλέσει τόσο την κοινοπραξία Μαλιακός-Κλειδί αλλά και τους εμπλεκόμενους φορείς (Δήμος Γόννων) να αποκαταστήσουν την περιοχή που θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Θα μπορούσαν ακόμη και τώρα, δείχνοντας το κοινωνικό τους πρόσωπο ν' αποκαταστήσουν την περιοχή.
Για την εταιρία δεν είναι πάνω από 5 ώρες δουλειάς. Στο ερχόμενο διάστημα πρόκειται να επισκεφτούμε την κοινοπραξία να συζητήσουμε την πρόθεσή τους, ελπίζουμε να βρεθεί μια λύση που να εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές (κάτοικοι Ιτέας-κοινοπραξία). Άλλωστε η καλή γειτονία και συμβίωση απαιτεί να εφαρμόζεται το "κερδίζεις, κερδίζω"

για την ιστορία εδώ, εδώ κι εδώ

Photobucket

...και λίγη κριτική

Οταν σου λένε μόνο καλά... κάτι δεν πάει καλά :)

27/5/09 Κριτική στους Οικολόγους Πράσινους

(απο την ελευθερία)

Ταραχή :)

(απο την ελευθερία)

Χάσε ένα μπάνιο για να χάσουν τον ύπνο τους

(Απο το nefelikas.wordpress.com)

Το κείμενο που ακολουθεί έχει στόχο να αντικρούσει 10 από τα πλέον δημοφιλή επιχειρήματα υπέρ της αποχής από την εκλογική διαδικασία. Θεωρώντας ότι στις 7 Ιουνίου διακυβεύεται ένα μεγάλο στοίχημα, σας παροτρύνω να το αναδημοσιεύσετε ελεύθερα, όπως και να αναρτήσετε το σχετικό banner. Θα σας παρακαλούσα μόνο να μην αλλοιώσετε το περιεχόμενο και να μην ξεχάσετε να αναφέρετε την πηγή. Καλό βόλι.

http://www.flickr.com/photos/9357183@N07/3561295554/sizes/o/

Δεν απέχω, συμμετέχω: 10 επιχειρήματα κατά της αποχής

1. Όλοι ίδιοι είναι και σιγά μην αλλάξει τίποτα.

Άρα ας ακολουθήσουμε το δρόμο της μοιρολατρίας κι ας ανεχθούμε τη διαφθορά, την ασυδοσία και την κοινωνική αδικία που μας ταλαιπωρούν τόσες δεκαετίες. Ας μην τολμήσουμε να κάνουμε τίποτα, γιατί είμαστε αδύναμοι, φοβισμένοι και απογοητευμένοι. Ας περιμένουμε παθητικά το επόμενο σκάνδαλο, το επόμενο ξεπούλημα, το επόμενο θύμα. Κι ας αρκεστούμε στο να γκρινιάζουμε μεταξύ μας, κατηγορώντας όλους τους άλλους που σκέφτονται ακριβώς όπως εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τουλάχιστον θα είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ.

2. Δεν θέλω να στηρίξω αυτό το πολιτικό σύστημα.

Η δυνατότητα ψήφου δεν στηρίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία. Αντιθέτως, η αποχή συντηρεί τις μέχρι τώρα ισορροπίες και ευνοεί τις παρατάξεις που έχουν χτίσει τη δύναμη τους στην πελατειακή λογική και την οπαδική νοοτροπία. Αν θέλεις λοιπόν να δεις τον δικομματισμό να θριαμβεύει για άλλη μια φορά, πήγαινε για μπάνιο. Διαφορετικά, κάνε την παρουσία σου αισθητή με την ψήφο σου και άλλαξε το πολιτικό τοπίο. Με λίγη καλή τύχη, ίσως καταφέρουμε να δούμε κάποια στιγμή και απλή αναλογική στις βουλευτικές εκλογές. Η ευκαιρία υπάρχει, στο χέρι μας είναι αν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.

3. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα.

Υπάρχουν δεκάδες πολιτικά κόμματα που καλύπτουν ένα τεράστιο εύρος ιδεολογίας και μεθοδολογίας. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιο που να θεωρείς ιδανικό, σίγουρα υπάρχει κάποιο με το οποίο συμφωνείς περισσότερο. Μπες στον κόπο να ψάξεις τις θέσεις τους αναλυτικά, ιδίως αυτές που αναφέρονται σε θέματα που σε αφορούν άμεσα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να επιλέξεις να ανήκεις κάπου, ούτε ότι θα πρέπει να εμπιστευτείς τα πάντα σε πρόσωπα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Συμμετέχοντας σε εσωκομματικές διαδικασίες ή απλά ασκώντας πιέσεις σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, έχεις τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσεις το κόμμα της επιλογής σου προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Και φυσικά, έχεις κάθε δικαίωμα να το απορρίψεις στις επόμενες εκλογές και να προτιμήσεις κάποιο άλλο.

4. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να συμμετέχεις πέρα από το να επισκέπτεσαι την κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια.

Και ποιος είπε ότι το ένα αναιρεί το άλλο; Από πού κι ως πού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αποκλείει τη συμμετοχή σε άλλου είδους δράσεις; Ή μήπως αν κάποιος πάει και ψηφίσει γίνεται αυτομάτως κομματικό στρατιωτάκι και του απαγορεύεται να στηρίζει δραστηριότητες που δεν εγκρίνει η ηγεσία της παράταξης του; Αυτά είναι αστεία πράγματα, όπως αστείο είναι και να νομίζει κανείς ότι όλες οι πορείες, όλες οι συνελεύσεις και όλες οι συλλογικές διεκδικήσεις μαζί μπορούν να υποκαταστήσουν το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Το να αφιερώνει κάποιος χρόνο και ενέργεια από τη ζωή του για να ασχοληθεί με την πολιτική και μετά να φοβάται να πάει στις εκλογές να ψηφίσει ισοδυναμεί με κλωτσιά σε μία καρδάρα γεμάτη γάλα.

5. Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση.

Αόριστη και αόρατη, στο ίδιο ακριβώς τσουβάλι με την αποχή της άγνοιας και της αδιαφορίας. Χωρίς δυνατότητα να εκφράσει δημόσιο λόγο στο ευρύ κοινό. Χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση να προβεί σε αποτελεσματικές κοινωνικές δράσεις. Χωρίς εκπροσώπηση στη Βουλή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα μέσα και στα θεσμικά όργανα. Και χωρίς πιθανότητα να παρέμβει στο εσωτερικό των πολιτικών παρατάξεων για να αλλάξει τις δομές και τη νοοτροπία τους. Ουσιαστικά, η “συνειδητή” αποχή το μόνο που κάνει είναι να φιμώνει την ιδεολογία από την οποία προέρχεται, επιτρέποντας να διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα που προσάπτουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο όλοι όσοι έχουν συμφέρον από τη δαιμονοποίηση του.

6. Είμαι οπαδός της αμεσοδημοκρατίας και δεν πιστεύω σε εκπροσώπους.

Ωραία, και πώς ακριβώς θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην ουτοπία της αμεσοδημοκρατίας; Με επανάσταση; Ας είμαστε σοβαροί… Μέχρι να το επιτρέψουν οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιβαζόμαστε σε εκδοχές του σημερινού μοντέλου. Με εκπροσώπους που – σε έναν ιδανικό κόσμο – θα έχουν τις ικανότητες και το ήθος να διαχειριστούν περίπλοκα ζητήματα που καμία μαζική συνέλευση δεν μπορεί να λύσει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την κλίμακα για την οποία συζητάμε. Η Ελλάδα έχει κάπου έντεκα εκατομμύρια πολίτες, η Ευρωπαϊκή Ένωση μισό δισεκατομμύριο. Χωρίς εκπροσώπους και φορείς δεν είναι εφικτό να λειτουργήσει το σύστημα. Και για να γίνει το σύστημα πιο δίκαιο και πιο αποτελεσματικό είναι απαραίτητες οι εκλογές. Η προοπτική να μην υπάρχει καθόλου σύστημα είναι απλά αφελής, εκτός αν κάποιος ονειρεύεται μία Ευρώπη που θα αποτελείται από εκατομμύρια ολιγομελή και αυτόνομα κοινόβια. Τελευταία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο πάντως ήταν λίγο μετά την εποχή των παγετώνων.

7. Καλύτερα να κάνουμε εκλογική απεργία για να ρίξουμε το σύστημα.

Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι ούτε πρόκειται. Μάλιστα, όσες φορές επιχειρήθηκε συντονισμένα είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει, είτε το ποσοστό αποχής στις ευρωεκλογές φτάσει το 30% είτε το ξεπεράσει, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσει στο σημείο να ακυρώσει την όλη διαδικασία. Ακόμα κι αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον όμως, το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν να εκλείψει ο κοινοβουλευτισμός, ανοίγοντας το δρόμο σε αυτόκλητους “σωτήρες” να αντικαταστήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα με τη δικτατορία της αρεσκείας τους. Θέλεις να συμβάλλεις σε μία τέτοια προοπτική;

8. Αν υπήρχε ενωμένη και ισχυρή αριστερά θα πήγαινα να ψηφίσω.

Και πώς ακριβώς περιμένεις να υπάρξει όσο δεν ψηφίζεις; Σα να μην έφτανε το ανοιχτό τραύμα της μακρόχρονης διάσπασης, από τη στιγμή που αποφασίζεις να απέχεις συντηρείς τα μικροπολιτικά παιχνίδια, την ηττοπάθεια, την οπισθοδρόμηση, την πόλωση, τον παλαιοκομματισμό και τη μίζερη καθαρολογία των ευκαιριακών μικρομάγαζων. Το χειρότερο όμως είναι ότι άθελα σου ενισχύεις όλα τα κόμματα που βρίσκονται στον ιδεολογικό αντίποδα όσων πιστεύεις. Αν θέλεις μια καλύτερη και ενωμένη αριστερά λοιπόν, δεν έχεις παρά να ψηφίσεις το κομμάτι που θεωρείς περισσότερο υγιές και να βοηθήσεις να αναδειχτούν τα πρόσωπα που εμπιστεύεσαι περισσότερο. Κι αν δεν μπορείς να αποφασίσεις ποια αριστερά θέλεις, τουλάχιστον ψήφισε κάποιο μικρό και ανώδυνο κομμάτι της ώστε να αυξήσεις τη συνολική δυναμική της.

9. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.

Κι αν η αποχή μπορούσε να απειλήσει το κατεστημένο δεν θα την συνιστούσαν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Από την Αυριανή μέχρι τον Πρετεντέρη, κι από τον Παπαχελά μέχρι το Άλτερ, η καθεστωτική προπαγάνδα επιμένει να προωθεί την αποχή ως μορφή διαμαρτυρίας κατά του πολιτικού συστήματος. “Πηγαίνετε για μπάνιο”, “εκμεταλλευτείτε το τριήμερο”, “μαυρίστε τους κάνοντας ηλιοθεραπεία”. Οι στυλοβάτες της διαπλοκής γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε χαμένη ψήφος συντηρεί τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα τους κάνεις τη χάρη;

10. Δεν πιστεύω στην δημοκρατία.

Το μόνο σύστημα στο οποίο δεν έχουν οι πολίτες δικαίωμα ψήφου είναι η δικτατορία – του χουντικού, του μονάρχη ή του προλεταριάτου. Ακόμα και στην αναρχία, η έννοια της αμεσοδημοκρατίας στηρίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις ενός συνόλου. Λυπάμαι που σου το λέω λοιπόν, αλλά αν δεν πιστεύεις στη δημοκρατία, όποια λέξη και να χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου, είναι καιρός να παραδεχτείς ότι είσαι απλά άλλος ένας φασίστας.

Ε, αφού το λέει κι η Αυριανή...

Ε, αφού το λέει κι η Αυριανή...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

«Έχουμε αρχίσει και μόνο με την ύπαρξή μας να μετασχηματίζουμε το πολιτικό σκηνικό»

(Απο το TV χωρίς σύνορα)

Εν όψει των ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου, το tvxs.gr έχει επικοινωνήσει με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων. Παρακολουθήστε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη με τον επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων, Μ. Τρεμόπουλο. Τις επόμενες ημέρες θα παρουσιαστούν, μεταξύ άλλων, συνεντεύξεις των Γ. Παπανδρέου, Α. Αλαβάνου, Σ. Μάνου, Π. Παπακωνσταντίνου, Φ. Περλίκου.

Πράσινη Ατζέντα - Δημοσκοπήσεις




Περί Συνεργασιών



Εξωτερική Πολιτική - Οικονομία - Πολιτική κριτική



Αγώνες για το Περιβάλλον


Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Αρνήθηκαν στον Ross Daly να είναι υποψήφιος


Ο συνδυασμός του ελληνικού και του βρετανικού δικαίου στέρησε στον Ross Daly τη θέση του ανάμεσα στους άλλους υποψηφίους των Οικολόγων Πράσινων.

Η αίτηση του διακεκριμένου μουσικοσυνθέτη Ross Daly (Ρος Ντέιλυ) να είναι υποψήφιος με το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων απορρίφθηκε σήμερα από τον Άρειο Πάγο. Ο συνδυασμός του βρετανικού νόμου, που στερεί στους πολίτες του το δικαίωμα του εκλέγειν μετά από 15 χρόνια απουσίας από τη Μ. Βρετανία και η απαίτηση του ελληνικού νόμου να μην το έχει στερηθεί ο υποψήφιος δημιουργεί ένα πολύ περιοριστικό πλαίσιο για τους μη Έλληνες ψηφοφόρους και υποψηφίους.

Στην ουσία, ο Ross Daly, που ζει στην Ελλάδα 35 χρόνια, στερείται το βασικό πολιτικό δικαίωμα ενός Ευρωπαίου πολίτη να αντιπροσωπεύσει τους συμπολίτες του στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Με αυτόν τον τρόπο καταστρατηγείται η ουσία του άρθρου 19(β) της Συνθήκης ΕΚ, που διασφαλίζει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στους ξένους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γι' αυτόν τον περιορισμό οι Οικολόγοι Πράσινοι σκοπεύουν να προσφύγουν στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

από το ecogreens.gr/

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Το στίγμα των Πράσινων

Μια από τις συνήθεις κριτικές που δέχονται οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ότι εκπέμπουν ένα θολό πολιτικό στίγμα.

Κάποιοι, αδιαφορώντας ότι πάμε για ευρωεκλογές και παρερμηνεύοντας τη δήλωση ότι έχουμε μια κουλτούρα συνεργασιών και περιμένουμε να αρχίσει επιτέλους μια προγραμματική συζήτηση, χωρίς να αποκλείουμε από θέση αρχής κανένα δημοκρατικό κόμμα, άφησαν τα κεντροαριστερά σενάρια στην άκρη και πιάσαν τα σενάρια της συνεργασίας μας με τη δεξιά. Είναι όμως έτσι;

Δηλωμένος πολιτικός στόχος μας είναι να συμβάλλουμε σε αναδιάταξη των κομματικών τειχών, με στόχο να αποκλειστούν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, που έδειξαν τα όριά τους, η παντοδυναμία των δύο κομμάτων εξουσίας και η κοινωνία των κολλητών.

Σε όλη την Ευρώπη, τα Πράσινα κόμματα αποτελούν έναν 4ο διακριτό πολιτικό πόλο, πέρα από τη Δεξιά, τη Σοσιαλδημοκρατία και την Αριστερά. Αναγνωρίζουμε την πολιτική μας καταγωγή από τον χώρο της πολιτικής αμφισβήτησης, που προέκυψε από τα κινήματα της νεολαίας κατά τη δεκαετία του 1960 και από την κριτική (και αυτοκριτική) αριστερά και μας ενώνει με αυτήν η επιθυμία για κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική αλλαγή. Είμαστε όμως άλλη πολιτική παράταξη, με διαφορετικές προτεραιότητες και στόχους.

Ταυτόχρονα, σε ζητήματα δικαιωμάτων και ελευθεριών συντασσόμαστε με φιλελεύθερους κοινωνικούς χώρους, που βρίσκονται πιο μπροστά από την Αριστερά.

Εκτιμούμε πως μια γραμμική διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς δεν μπορεί να ερμηνεύει πλέον ικανοποιητικά τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και τα ζητήματα του 21ου αιώνα, του αιώνα της οικολογίας. Παρ' όλα αυτά:

* Δεν ανήκουμε στη συντήρηση. Οι αλλαγές που θεωρούμε απαραίτητες για να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα την πρωτοφανή οικολογική κρίση πρέπει να είναι εκτεταμένες και ριζοσπαστικές. Τα διογκωμένα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν με παλιά εργαλεία και νοοτροπίες. Αυτό που θέλουμε να συντηρήσουμε είναι η πολιτιστική και αρχιτεκτονική κληρονομιά, οι ποικίλες ταυτότητες και η μοναδική φύση αυτής της χώρας με τις ανθρώπινες κοινότητές της σε αρμονική συμβίωση.

* Δεν είμαστε νεοφιλελεύθεροι. Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έρχεται σε αντίθεση με άλλες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες και γενικότερα με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Μια ασύδοτη «ελεύθερη» αγορά, με την αλληλένδετη ιδεολογία της αέναης οικονομικής μεγέθυνσης, οδηγεί, μέσω του άγριου ανταγωνισμού, στην ανάπτυξη ολιγοπωλίων, στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και στην ανάπτυξη «διαπλεκόμενων συμφερόντων», που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μια ολιγαρχική τυραννία οργουελικών διαστάσεων. Εμείς είμαστε υπέρ της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

* Πιστεύουμε στην προοδευτική πολιτική. Στόχος μας η αποδυνάμωση των μεγάλων και πολυεθνικών επιχειρήσεων και η ενδυνάμωση, αυτοοργάνωση και δικτύωση των μικρών παραγωγών, σε μια οικονομία αποκεντρωμένη και τοπικής κλίμακας, που να σέβεται τα τοπικά φυσικά χαρακτηριστικά (γονιμότητα εδάφους, διαθεσιμότητα νερού και φυσικών πόρων, μη οικονομικές περιβαλλοντικές παροχές) και να ελέγχεται από τις δημοκρατικές διαδικασίες των υπεύθυνων τοπικών κοινωνιών. Ζητούμε περισσότερες αρμοδιότητες στο Ευρωκοινοβούλιο και ταυτόχρονα θέλουμε να συνεισφέρουμε στη διαμόρφωση πιο δημοκρατικών θεσμών διαβούλευσης.

* Υποστηρίζουμε την «από τα κάτω» κοινωνική δυναμική. Αναπτύσσουμε δεσμούς αλληλεγγύης και συνεργασίας στους αγώνες με άτομα και συνιστώσες του κοινωνικού κινήματος. Συμμετείχαμε και στο διεθνές κίνημα αμφισβήτησης, που ξεκίνησε το 1999 από το Σιάτλ, με πασιφανείς πράσινες συνιστώσες.

Διαφωνούμε, όμως, με τον παραγωγισμό και μια αριστερή λατρεία της ανάπτυξης, από μια διστακτική αντίδραση σε περιβαλλοντικά ζητήματα και από μια αδυναμία ανάδειξης του κεντρικού τους χαρακτήρα.

Η Οικολογία επεκτείνεται στην κριτική του τρόπου ζωής, παραγωγής και κατανάλωσης και αντιπροτείνει ένα νέο μοντέλο κοινωνίας.

Επιδιώκουμε να διαμορφωθούν κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες σε μια σειρά από ζητήματα. Για να διευκολυνθούν όμως οι οικολογικές και οι κοινωνικές αλλαγές, πρέπει να ισχυροποιηθεί η πολιτική παρουσία των Οικολόγων Πράσινων, με την υπερψήφισή τους στις ευρωεκλογές.

* Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ είναι επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Οικολόγων Πράσινων.