Μακελειό στην Ανατολική Μεσόγειο με πολλούς νεκρούς

απο τη zougla.gr

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 31 Μαΐου 2010, 09:41

Φονικό ρεσάλτο μεσοπέλαγα από τις ειδικές δυνάμεις του ισραηλινού στρατού κατά της διεθνούς ανθρωπιστικής νηοπομπής που κατευθύνεται στα παλαιστινιακά εδάφη με στόχο να παράσχει βοήθεια στους εγκλωβισμένους της Λωρίδας της Γάζας.

Μουδιασμένη η παγκόσμια κοινότητα είναι θεατής μιας πρωτοφανούς πράξης πειρατείας από τον ισραηλινό στρατό που σε διεθνή χωρικά ύδατα κατέλαβε πλοία με διεθνή σημαία σκοτώνοντας εν ψυχρώ 19 ακτιβιστές σύμφωνα με τα διεθνή δίκτυα, ενώ σύμφωνα με το Ισραήλ οι νεκροί είναι τουλάχιστον 10. Σχεδόν 60 έχουν τραυματισθεί και σύμφωνα με πληροφορίες τραυματίας είναι και ένας Έλληνας.

Η συνέχεια εδώ

Βιοδιασπώμενο πλαστικό από λυματολάσπη

Η Αμερικάνικη εταιρεία Micromidas σχεδιάζει να ελέγξει κατά πόσο μπορεί η λάσπη εργοστασίων επεξεργασίας λυμάτων να μετατραπεί σε βιοδιασπώμενο πλαστικό.

Η εταιρεία, που έχει την βάση της στην Καλιφόρνια, θα αρχίσει να πειραματίζεται πάνω στο μηχάνημα που μπορεί να κάνει αυτή τη μετατροπή μέσα στον επόμενο μήνα και μέσα σε διάστημα 5 μηνών ελπίζει να μπορέσει να μεταφέρει αυτό το μηχάνημα σε εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων.

Εφόσον βρίσκεται ακόμη στο στάδιο εξέλιξης, η εταιρεία δεν ξέρει πόσο θα κοστίσει το σύστημα σε σύγκριση με το πλαστικό PHA (polyhydroxyalkanoates) που παράγεται από γλυκόζη ή φρουκτόζη. Αν πετύχει όμως, το σύστημα θα είναι πολύτιμο σε εργοστάσια επεξεργασίας λυμάτων που το 40% του κόστους λειτουργίας προέρχεται από το χειρισμό της λυματολάσπης.

Η εταιρεία Micromidas είναι μία από τις πολλές εταιρείες που προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι πολύτιμο από τα απόβλητα. Για παράδειγμα, η Ostara Nutrient Recovery Technologies σύντομα ανοίγει εργοστάσιο μετατροπής των λυμάτων σε λίπασμα. Στην περίπτωση της Micromidas, η εταιρεία χρησιμοποιεί τον άνθρακα που υπάρχει μέσα στη λυματολάσπη ως πρώτη ύλη για να φτιαχτεί πλαστικό.

Μετάφραση: Δήμητρα Ανδρίτσιου
πηγή: http://news.cnet.com/greentech/

Μια πρόταση στη χώρα που μισούσε τους νέους

Μόνο στους πολέμους οι παλιοί θυσιάζουν τους νέους τόσο οργανωμένα και τόσο ανάλγητα.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Εδώ και χρόνια προσπαθώ να καταλάβω γιατί αυτή η χώρα δεν ενδιαφέρεται για τους νέους της. Παλιότερα, η ηλικία των κυβερνώντων πρόσφερε μια εύκολη απάντηση: όταν, π.χ., το 1990 ανέλαβε πρωθυπουργός, ο Ξενοφών Ζολώτας ήταν μόλις... 86 ετών. Τα μέλη της «τρόικας» που τον περιέβαλλε (Μητσοτάκης, Φλωράκης, Α. Παπανδρέου) ήταν περίπου συνομήλικά του. Την ίδια χρονιά ορκίστηκε για δεύτερη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε ηλικία μόλις 83 ετών. Τα... τζόβενα που βρίσκονταν στην εξουσία προφανώς δεν είχαν πολλά νεολαιίστικα ερεθίσματα. Όμως, το 2004 ήρθε στα πράγματα ο 48χρονος Κώστας Καραμανλής, ένας από τους νεότερους σε ηλικία πρωθυπουργούς της Ελλάδας. Μάλιστα, χρέη πρωθυπουργού εκτελούσε ο Θ. Ρουσόπουλος, που ήταν ακόμη νεότερος. Παρ' όλα αυτά, ήταν σαν να κυβερνούσε ο Σουφλιάς. Το πρόβλημα της γενιάς των 700 ευρώ κορυφώθηκε επί νεοδημοκρατικής πενταετίας, αλλά οι τότε κυβερνώντες δεν ήθελαν ούτε καν να το ακούσουν. Στις συζητήσεις που είχα το 2008 με τη διοίκηση της ΕΡΤ, που μου ζήτησε να μην προβάλω ένα ντοκιμαντέρ ακριβώς για τη γενιά των 700 ευρώ, επέμενα ότι έπρεπε να βγει μια κραυγή αγωνίας: αν δεν βελτιωνόταν η κατάσταση, τα καλύτερα μυαλά, η νεολαία, που δίνει ζωή σε μια χώρα, θα έφευγε στο εξωτερικό. Η απάντηση ήταν περίπου: ας φύγουν, γιατί εδώ μας δημιουργούν πρόβλημα.

Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, περίπου 850.000 Έλληνες νέοι προτίμησαν την τελευταία δεκαετία να παραμείνουν στο εξωτερικό, όπου πολλοί έκαναν τις σπουδές τους, παρά να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Στην ουσία η χώρα υφίσταται μια άνευ προηγουμένου μετάλλαξη: εξάγει εγκεφάλους και εισάγει μετανάστες, οι οποίοι, αν και δεν φταίνε καθόλου γι' αυτό, δεν έχουν τελειώσει τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.

Περίμενε κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα βελτίωνε την κατάσταση. Από τη στενή σχέση του πρωθυπουργού με το ίντερνετ (ο προκάτοχός του δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα sms από τα μπλογκ) μέχρι τους πολλούς νέους σε ηλικία υπουργούς, όλα δημιουργούσαν την εντύπωση ότι η νεολαία θα βρισκόταν στο επίκεντρο της προσοχής. Βρέθηκε πράγματι, αλλά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Οι συνέπειες που θα έχει η θεραπεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της κυρίας Μέρκελ στη νέα γενιά προκαλούν ανατριχίλα. Τα ποσοστά ανεργίας προβλέπεται να φτάσουν και το 30% στους νέους, οι οποίοι θα υποχρεωθούν να συμβιβαστούν με «θέσεις μαθητείας» που θα αμείβονται με 600 ευρώ τον μήνα.

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα με τις συντάξεις: για να πάρουν οι σημερινοί νέοι σύνταξη πάνω από 1.000 ευρώ, θα πρέπει οι μέσες αποδοχές τους, όλα τα χρόνια που θα εργάζονται, να ξεπεράσουν τα 1.400 ευρώ και συγχρόνως να έχουν 35 χρόνια ένσημα. Στην πράξη, λοιπόν, καταργείται η έννοια της σύνταξης, ειδικά για τους ελαστικά εργαζόμενους: για να συμπληρώσει κάποιος νέος τόσα χρόνια εργασίας, θα πρέπει να φτάσει ως τα 75 και 80 έτη. Μάλλον θα πρόκειται για επίδομα κηδείας...

Ας μην προστεθεί σε όλα αυτά και η βαριά κληρονομιά: το χρέος, το κατεστραμμένο ασφαλιστικό σύστημα και το περιβάλλον ή η εικόνα της χώρας την οποία, όσοι προσπαθήσουν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Τι φταίνε οι νέοι να πληρώνουν τόσο ακριβά τις αμαρτίες των παλιών; Δεν ξέρω τι κάνει στην Ελλάδα τους παλιούς να θυσιάζουν τους νέους. Αλλά μόνο στους πολέμους συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.

ΥΓ.: Η κυβέρνηση σίγουρα θα απαντήσει ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Υπάρχει, όμως, και μια πρόταση που έρχεται από το παρελθόν και μπορεί να αποτελέσει δείγμα καλών προθέσεων: ως νέοι δεν είχαμε συχνά λεφτά για διακοπές, είχαμε όμως τη δυνατότητα του ελεύθερου κάμπινγκ, που τώρα απαγορεύεται από τον νόμο. Δεν θα έπρεπε στις σημερινές συνθήκες να επιτραπεί ξανά, ως μια ελάχιστη χειρονομία κατανόησης και συμφιλίωσης;

Το ΜΙΤ προτείνει οικονομικές λύσεις για εξοικονόμηση ενέργειας

Το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology - MIT) προσπαθεί ν’ αποδείξει ότι τα πράσινα κτίρια δεν χρειάζεται να είναι υψηλής τεχνολογίας.

Το ΜΙΤ και η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού και αερίου Nstar την Τετάρτη ανακοίνωσαν μια πρωτοβουλία για εξοικονόμηση ενέργειας. Θέλουν να μειώσουν τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος κατά 15% για τα επόμενα 3 χρόνια. Αν αυτό επιτευχθεί, η μείωση θα αντιστοιχεί σε 34 εκατομμύρια κιλοβατώρες, δηλαδή όση ενέργεια καταναλώνουν περίπου 4.500 σπίτια στην πολιτεία της Μασαχουσέτης μέσα σε ένα χρόνο!

Η δράση αυτή, που το ΜΙΤ ελπίζει να γίνει πρότυπο για άλλα ιδρύματα, είναι παρακλάδι της δράσης MIT energy initiative (πρωτοβουλία για την ενέργεια) η οποία ξεκίνησε 5 χρόνια πριν και η οποία έχει συνδράμει στο να γίνει το ΜΙΤ πηγή έρευνας κι ανάπτυξης της τεχνολογίας για καθαρή ενέργεια. «Το πανεπιστήμιο (MIT) ήθελε να δημιουργήσει ένα ‘ζωντανό εργαστήριο’ για καθαρή ενέργεια κι αποδοτικότητα» είπαν μαθητές και διοικητικό προσωπικό του σχολείου στη συνέντευξη τύπου.

Τα μέτρα που οι διευθυντές του ΜΙΤ σχεδιάζουν να πάρουν δε θα περιλαμβάνουν, κατά μεγάλο μέρος, υπερσύγχρονες τεχνολογίες. Αντιθέτως, οι μειώσεις θα γίνουν εκσυγχρονίζοντας τον υπαρκτό εξοπλισμό και θα εστιάσουν σε φωτισμό, θέρμανση και εξαερισμό.

Η συνολική επένδυση θα είναι περίπου 13 εκατομμύρια δολάρια για τρία χρόνια. Η περίοδος αποπληρωμής θα ποικίλει από ένα μέχρι οχτώ χρόνια σύμφωνα με το ΜΙΤ. Το πανεπιστήμιο σχεδιάζει να επενδύσει αυτά τα κέρδη σε επιπλέον προγράμματα ενέργειας.

Μετάφραση: Δήμητρα Ανδρίτσιου
Πηγή: http://news.cnet.com/greentech/

Οταν οι πολίτες οργανώνονται

Απο την εθελοντική ομάδα δράσης ν. Πιερίας

Δεκαπέντε λεπτά ήταν αρκετά για να πλημυρίσει άλλο ένα μεγάλο super market γνωστής αλυσίδας στην Κατερίνη από γεμάτα με προϊόντα, εγκαταλελειμμένα καροτσάκια, τα οποία άφηναν οι διαμαρτυρόμενοι πελάτες και έφευγαν, λέγοντας πως δεν μπορούν να τα πληρώσουν επειδή είναι πανάκριβα

Χθες, Τετάρτη 26.05.2010, στις 18:30, για άλλη μια φορά, 30 περίπου μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας «χτύπησαν» ένα ακόμη κατάστημα τροφίμων στην Κατερίνη με τη γνωστή πλέον δράση-διαμαρτυρία «Αφήστε το στο ταμείο». Συγκεντρώθηκαν μπροστά στο κατάστημα και μπήκαν μέσα κανονικά, όπως όλοι οι πελάτες. Γέμισαν τα καροτσάκια τους με τρόφιμα και ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις παράλογες αυξήσεις των τιμών, ειδικά στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, τα «άφησαν στο ταμείο».

Οι υπάλληλοι έκπληκτοι έβλεπαν τους πολίτες να ξεφυτρώνουν, ο ένας μετά τον άλλο, από τους διαδρόμους του καταστήματος. Όμως, μεγαλύτερη ήταν η έκπληξή τους όταν μέσα σε λίγα λεπτά …φρακάρισε ο χώρος των ταμείων από τα εγκαταλελειμμένα καροτσάκια.

«Είπαμε να κερδίσετε, όχι όμως έτσι! Το έχετε παρακάνει και η απάντησή μας από δω και μπρός θα είναι ηχηρή. Πριν κλείσουν τα δικά μας σπίτια, θα κλείσουν τα δικά σας μαγαζιά!» είπαν οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες στον διευθυντή του καταστήματος και τον παρακάλεσαν να μεταφέρει το μήνυμα αυτό στους προϊσταμένους του, στα κεντρικά των Αθηνών.

Όλοι με μια φωνή, μικροί, μεγάλοι, πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, με το θυμό και την οργή ζωγραφισμένη στα πρόσωπα, όμως, πάντα με ειρηνικό τρόπο, διαμαρτυρήθηκαν, έσπρωξαν τα γεμάτα καροτσάκια σε μια γωνία και έφυγαν φωνάζοντας «Ρίξτε τις τιμές! Τώρα, πριν ξεσπάσει η μεγάλη μπόρα!»

Βέβαια ζήτησαν συγνώμη από τους εργαζόμενους για την ταλαιπωρία της επιστροφής των προϊόντων στα ράφια, λέγοντας πως δεν έχουν τίποτα εναντίον τους. «Γιατί να θυμώσω! Έτσι κι αλλιώς εγώ θα δούλευα. Μακάρι να βλέπαμε τους πολίτες να αντιδρούν. Αυτό, όχι δεν θα μας κούραζε αλλά θα μας ανακούφιζε. Μακάρι να πέσουν οι τιμές, γιατί σε λίγο δεν θα μπαίνει άνθρωπος στα μαγαζιά», είπε στους διαμαρτυρόμενους πολίτες μια υπάλληλος του καταστήματος ενώ συμμάζευε τα καροτσάκια.

Στόχος των ενεργών πολιτών από την Κατερίνη είναι, η διαμαρτυρία τους να λάβει πανελλαδικό χαρακτήρα και να εφαρμοστεί σύντομα σε πολλές πόλεις. Από παρόμοια δράση στη Γερμανία, την οποία εφάρμοσαν μαζικά οι πολίτες, αρχικά αναγκάστηκαν να κλείσουν προσωρινά κάποια super market, ενώ άμεσα μειώθηκαν και οι τιμές των τροφίμων.

Παρόμοιες δράσεις ετοιμάζονται σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Τρίπολη, Κιάτο, Κέρκυρα και Βέροια, ενώ οι ενεργοί πολίτες της Κατερίνης οργανώνουν το επόμενο «χτύπημα» σε ώρα αιχμής, ημέρα Σάββατο και με περισσότερα από 100 μέλη!

Λέτε να δούμε σύντομα κρεμασμένες πινακίδες σε super market με την επιγραφή «προσωρινά κλειστό» ή κάποιες άλλες που θα θυμίζουν στους πολίτες, ότι η δράση αυτή θεωρείται …φορολογικό αδίκημα, διότι το κράτος θα χάνει το …ΦΠΑ από τη μείωση του τζίρου;

Σε αυτή τη χώρα όλα είναι ΔΝΤα!

ΚΡΙΣΗ: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

Συνέντευξη τύπου των Οικολόγων Πράσινων στη Λάρισα για την κρίση και τις τελευταίες εξελίξεις

Την αντίθεσή τους στην εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα μας διατηρούν οι Οικολόγοι Πράσινοι, προτείνοντας μεσοπρόθεσμους όρους απεμπλοκής και θεωρώντας ότι τα μέχρι στιγμής μέτρα αντιπροσωπεύουν ένα βαρύ τίμημα, με άδικη κατανομή και τουλάχιστον αμφίβολο τελικό αποτέλεσμα. Παράλληλα αποτιμούν ως σημαντική, αν και καθυστερημένη εξέλιξη, τον ευρωπαϊκό μηχανισμό που δημιουργήθηκε ως ανάχωμα κατά της κερδοσκοπίας, καθώς τα τεράστια ποσά που διατίθενται τώρα απλώς για να αποτρέψουν το χειρότερο, όφειλαν να είχαν ήδη χρηματοδοτήσει πράσινες επενδύσεις που θα αναχαίτιζαν έγκαιρα την κρίση.

Για το ασφαλιστικό οι κυβερνητικές εξαγγελίες αποτελούν περιορισμένη «επιλεκτική πτώχευση» του κράτους απέναντι στο μεγαλύτερο μέρος των ασφαλισμένων. Οι εξαγγελίες για το «πόθεν έσχες» ανταποκρίνονται εν μέρει και σε προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων, χρειάζονται όμως πολύ περισσότερα βήματα για την ανάκτηση των χρημάτων που χάθηκαν από διαφθορά και φοροδιαφυγή.

Χωρίς, πάντως, εναλλακτικές λύσεις για αναζωογόνηση της οικονομίας και θέσεις εργασίας, και χωρίς διεξόδους στην εύλογη οργή των πολιτών για το πολιτικό σύστημα, η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να βρεθεί σε συμπληγάδες ατελείωτων θυσιών χωρίς προοπτική, εκτεταμένης διάχυτης βίας, αλλά και περιορισμών σε δημοκρατικές ελευθερίες ως απάντηση στο αίτημα για ασφάλεια.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ρίχνουν το βάρος τους στη χάραξη «κόκκινων γραμμών» για την κοινωνία και το περιβάλλον, τη δίκαιη κατανομή των βαρών, την αντικατάσταση του σημερινού μηχανισμού του Δ.Ν.Τ. από ευρωπαϊκές εγγυήσεις δανεισμού, την επείγουσα προώθηση εκτεταμένου προγράμματος επενδύσεων για πράσινη στροφή της οικονομίας, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής για όλους μέσα από συλλογικά αγαθά, την ανάπτυξη της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας ως δίχτυ ασφαλείας για τους πληττόμενους από την κρίση.

Τις θέσεις αυτές παρουσίασαν, σε συνέντευξη τύπου στην αίθουσα Ένωσης Συντακτών, στη Λάρισα, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας και εκπρόσωπος τύπου του κόμματος και μέλη των Οικολόγων Πράσινων Θεσσαλίας

«Η κρίση είναι ταυτόχρονα οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική», τόνισαν. «Χρειαζόμαστε λοιπόν ταυτόχρονες απαντήσεις για όλες τις διαστάσεις της κρίσης, καθώς στις νέες συνθήκες η υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών μας κάνει δύο φορές φτωχούς. Ένα παράδειγμα είναι οι εναλλακτικές λύσεις απέναντι στο ΙΧ, ως αντίδοτο στο αυξημένο κόστος της χρήσης του. Χρειαζόμαστε επίσης ένα ευρύ επενδυτικό πρόγραμμα ως αντίβαρο στην ύφεση, με αιχμές τη βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, την ποιότητα ζωής των πολιτών, την απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη. Δε μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο με λογικές όπως η «διπλωματία των εξοπλισμών» ή τα φαραωνικά έργα τύπου Αχελώου ή Αποσελέμη, ούτε να θυσιάσουμε το μεγαλύτερο μέρος του δικτύου του ΟΣΕ, που απειλείται με άμεσο κλείσιμο.

Πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν:

• Δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση για ουσιαστική αναδιανομή εισοδημάτων, που θα χρησιμοποιεί τους φόρους και ως εργαλεία για ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση δραστηριοτήτων
• Άμεσα μέτρα διαφάνειας και εξάλειψης της μικρής και μεγάλης διαφθοράς. Επιτέλους, να εμφανιστεί ξανά η έννοια της δικαιοσύνης στην χώρα, με την αυστηρή τιμωρία των υπευθύνων για υποθέσεις όπως η Siemens, το Βατοπέδι ή τα δομημένα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων. Να δημοσιοποιηθούν τα «πόθεν έσχες» της τελευταίας 10ετίας όλων των πολιτικών και των στελεχών της διοίκησης, με πρόσκληση να δικαιολογήσουν κάθε ετήσια αύξηση περιουσιακών τους στοιχείων. Αποκτήματα που δε δικαιολογούνται επαρκώς, να έχουν ετήσια φορολόγηση της τάξης του 10% της αξίας τους επί 10ετία, ακόμη και αν έχουν αλλάξει χέρια. Μη δικαιολογούμενες διαφορές να δημεύονται άμεσα.
• Δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών.
• Υγεία-περίθαλψη: Να καταργηθεί ο νόμος που επιβάλει ψηλές τιμές στα αντίγραφα φαρμάκων (θα είχαμε εξοικονόμηση 5 δις. € το χρόνο) – χτύπημα της υπερκοστολόγησης των εξοπλισμών των νοσοκομείων και της υπερσυνταγογράφησης. Έμφαση σε πρόληψη-πρωτοβάθμια φροντίδα.
• Αλλαγή της σημερινής πολιτικής για τα ναρκωτικά, (ο χαρακτηρισμός της χρήσης ως «έγκλημα» οδηγεί σε ένα συνεχές και με τεράστιο κόστος κυνήγι των χρηστών, που δεν λύνει το πρόβλημα, ενώ πλουτίζει τους εμπόρους και γιγαντώνει τη διαφθορά).
• Εγκατάλειψη της λογικής των «φαραωνικών» έργων, όπως το αεροδρόμιο στο Καστέλι, το φράγμα στον Αποσελέμη κ.ά. που καταστρέφουν φυσικούς πόρους, πισωγυρίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη και βλάπτουν σοβαρά στην οικονομία.
• Ενίσχυση «πράσινων» τομέων της παραγωγής, όπως η βιολογική παραγωγή τροφίμων, ο οικοτουρισμός, η εγχώρια παραγωγή συστημάτων Α.Π.Ε. κ.ά.
• Συνολικά, προώθηση νέου βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου για τη χώρα, με έμφαση σε τομείς που σχετίζονται με το περιβάλλον.
• Ανάπτυξη της Κοινωνικής Οικονομίας. Η ανάπτυξη συνεταιρισμών παραγωγών – καταναλωτών, τοπικών δικτύων ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς χρήματα (LETS), ή άλλων μορφών κοινωνικής συνεργασίας όπως θεσμοί εναλλακτικών χρηματοδοτήσεων στα πρότυπα της ιταλικής «Ηθικής Τράπεζας» και της «Τράπεζας των Φτωχών», μπορούν να εξασφαλίσουν ένα «δίχτυ προστασίας» για τους οικονομικά ασθενέστερους, ενώ παράλληλα δημιουργούν το έμβρυο μιας νέας, κοινωνικής, μη κερδοσκοπικής οικονομίας που εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι μιας ολιγαρχίας του πλούτου.

Πάνω απ΄όλα είναι αναγκαία η ενεργοποίηση του πολίτη, η τόνωση της δημοκρατίας μέσω της ενεργού συμμετοχής στη δημόσια ζωή πολιτών και συλλογικοτήτων, μακριά από λογικές ωμής σύγκρουσης και βίας, έτσι ώστε το πολιτικό προσωπικό να παύσει να αισθάνεται παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο, να παύσει να φορτώνει ανέμελα τις επόμενες γενιές με βάρη.»

Αν νομίζεις πως έχεις προβλήματα...

Επικίνδυνο το τελικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κοζλοντούι - Καταψήφισε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος

Σε επικίνδυνη ανατροπή της φιλοσοφίας της Έκθεσης Χαρμς για το Κοζλοντούι, οδήγησε τελικά η στάση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.

Ήδη από τη συζήτηση στην επιτροπή Βιομηχανίας του ευρωκοινοβουλίου, Δεξιοί και Σοσιαλιστές επέβαλαν άλλες προτεραιότητες στο αρχικό Σχέδιο Έκθεσης της Γερμανίδας Πράσινης Rebecca Harms, ενώ καταψηφίστηκαν στην ολομέλεια τροπολογίες των Πράσινων που ζητούσαν περισσότερες εγγυήσεις για τη δημόσια υγεία και ένα βιώσιμο ενεργειακό μοντέλο για τη Βουλγαρία. Οι Πράσινοι ευρωβουλευτές αρνήθηκαν να στηρίξουν επί της αρχής την Έκθεση, ενώ την καταψήφισε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος και τρεις άλλοι ευρωβουλευτές των Πράσινων.

Η κεντρική διαφορά είχε να κάνει με το για ποιο σκοπό θα διατεθούν τα 120 εκατομμύρια ευρώ από το συνολικό (δεύτερο) πακέτο βοήθειας 300 εκατομμυρίων ευρώ προς τη Βουλγαρία. Συγκεκριμένα οι Πράσινοι ζητούσαν:

• Οι πόροι της ΕΕ προς τη Βουλγαρία να μην χρηματοδοτήσουν την αναβάθμιση ή εξαρχής κατασκευή νέων λιγνιτικών ή άλλων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με ορυκτά καύσιμα.
• Να δοθούν πόροι για επενδύσεις και υποδομές που θα εξασφαλίζουν την ασφαλέστερη δυνατή διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων που θα προέλθουν από την αποξήλωση των μονάδων

Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε σχετικά: "Το ψήφισμα που υιοθέτησε τελικά το Ευρωκοινοβούλιο κινείται σε απαράδεκτη κατεύθυνση. Όχι μόνο δεν εξασφαλίζονται όροι ή έστω επαρκείς μελέτες για την κατά το δυνατόν ασφαλή διαχείριση των ραδιενεργών αποβλήτων, αλλά ευρωπαϊκοί πόροι θα ενισχύσουν χωρίς λόγο την κατασκευή ρυπογόνων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής. Όλα αυτά,, παρόλο που η Βουλγαρία εξακολουθεί και μετά το κλείσιμο των παλιών μονάδων του Κοζλοντούι να εξάγει ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Επειδή κάτι τέτοιο θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον, οι Πράσινοι σκοπεύουμε να ζητήσουμε από την Κομισιόν να προτείνει σταθερούς κανόνες του παιχνιδιού: μια εναρμονισμένη μεθοδολογία υπολογισμού του κόστους αποξήλωσης πυρηνικών μονάδων, συμπεριλαμβανομένης της τελικής διαχείρισης των αποβλήτων"

22 Μαϊου 2010: Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας Σημείο καμπής ή όριο θραύσης για την Βιοποικιλότητα;

2010: χρονιά ορόσημο για την προστασία της βιοποικιλότητας. Αντιθέτως, η έκθεση της BirdLife International «2010-Σημείο καμπής ή όριο θραύσης για την Άγρια Ζωή της Ευρώπης» δημιουργεί έντονο προβληματισμό και ανησυχία. Η έκθεση αξιολογεί παράλληλα την πρόοδο και τις πρακτικές της ΕΕ ως προς την επίτευξη των στόχων για την προστασία της βιοποικιλότητας, αποκαλύπτοντας ότι και τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα.

Ο Ariel Brunner, Επικεφαλής Πολιτικής ΕΕ στο

Ευρωπαϊκό Τμήμα της BirdLife International τονίζει:

«Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Το ερώτημα

είναι: διαθέτουμε τη θέληση και το

κουράγιο να δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά;»

Είναι αναγκαίο, λοιπόν, η ΕΕ να αποκτήσει μια νέα και συμπαγή περιβαλλοντική πολιτική, με αυστηρότερη επιβολή της νομοθεσίας, εναρμονίζοντας παράλληλα το στόχο για την βιοποικιλότητα με τομεακές πολιτικές κλειδιά της ΕΕ, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική και η Κοινή Αλιευτική Πολιτική.

Στην Ελλάδα η κατάσταση δεν αποτελεί εξαίρεση, όπως αποκαλύπτει η ανάλυση των πλέον πρόσφατων στοιχείων της Ορνιθολογικής για τις υποθέσεις παραβίασης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας την τελευταία δεκαετία. Από το 2000 η Ορνιθολογική έχει χειριστεί 220 υποθέσεις σε όλη την Ελληνική Επικράτεια οι οποίες αξιολογήθηκαν ως σημαντικές για την υποβάθμιση των πουλιών και των ενδιαιτημάτων τους[1].

Ορισμένα ενδεικτικά συμπεράσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι:

• μετά τους ιδιώτες πρώτοι στην αυθαιρεσία βρίσκονται οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης

• παραπάνω από τις μισές καταγγελίες πολιτών αφορούν τα πιο παραγωγικά και πλούσια οικοσυστήματα: τους υγρότοπους, η βιοποικιλότητα των οποίων υποβαθμίζεται συστηματικά

• η Αττική έρχεται πρώτη σε αριθμό υποθέσεων (31%) που επηρεάζουν αρνητικά τα πουλιά, καθώς συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό καταγγελιών που αφορούν σε παράνομη αιχμαλωσία και εμπόριο άγριων πουλιών

• δεύτερη σε καταγγελίες πολιτών έρχεται η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (11%) η οποία συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων που αφορούν την καταστροφή των βιοτόπων λόγω οικιστικής και εμπορικής ανάπτυξης

Παρά την πρόσφατη επέκταση του δικτύου Natura 2000, με την θεσμοθέτηση 43 νέων Ζωνών Ειδικής Προστασίας για τα πουλιά, η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει θεσμοθετήση μέτρα διαχείρισης και προστασίας για το δίκτυο των ΖΕΠ.

Ο Ξενοφών Κάππας τονίζει: «Η προστασία της βιοποικιλότητας σημαίνει προστασία της ζωής. Η Ελλάδα, μια από τις πλουσιότερες χώρες σε βιοποικιλότητα δεν έχει πια άλλα περιθώρια για λάθη».

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας Ορνιθολογικής

---

[1] Από το 2000 έως το 2008 δεν καταγράφονταν οι τηλεφωνικές καταγγελίες πολιτών τις οποίες η Ορνιθολογική δεν αντιμετώπιζε εγγράφως. Στο συνημμένο γράφημα απεικονίζονται οι κυριότεροι παραβάτες στις υποθέσεις της Ορνιθολογικής, όπως επίσης και οι κυριότεροι βιότοποι για τους οποίους οι πολίτες έχουν καταγγείλει παραβίαση της νομοθεσίας.

...ζήσε τον μύθο στην τουριστική Κρήτη

zougla.gr

Άλλη μια κτηνωδία στην τουριστική Κρήτη

Όπως μας ενημέρωσε η Νατάσα Μπομπολάκη, πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων «Η Προστασία των Ζώων», άλλος ένας σκύλος στην Κρήτη έπεσε θύμα ενός ανθρωπόμορφου κτήνους. Το περιστατικό συνέβη και πάλι στην τουριστική Κρήτη! Κάποιος ανώμαλος κρέμασε το κόκερ ζωντανό αφού του πέρασε θηλιά στο λαιμό σε ένα ελαιόδεντρο!
























Το ζώο είχε βασανιστικό θάνατο. Ο δράστης έχει επικηρυχτεί από τα φιλοζωικά σωματεία του νησιού και δίνεται και αμοιβή 5.000 ευρώ σε κείνον που θα δώσει πληροφορίες οι οποίες θα οδηγήσουν στον δράστη του εγκλήματος!























Η κ. Μπομπολάκη μας είπε ότι «Έχουν κινητοποιηθεί οι αρμόδιες αρχές, εισαγγελία, αστυνομία, σήμανση, δήμοι οι οποίοι και έτρεξαν χθες μαζί μας στον τόπο του σοκαριστικού αυτού εγκλήματος».

H τηλεόραση βλάπτει τα νήπια

(Απο τη zougla.gr)

Όσο περισσότερη τηλεόραση βλέπει ένα νήπιο τόσο πιθανότερο είναι η επίδοσή του στο σχολείο να μην είναι καλή, ή να αντιμετωπίσει προβλήματα στην υγεία του όταν φτάσει στην ηλικία των 10 ετών.

Αυτό προκύπτει από νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε στον Καναδά. Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες παρακολούθησαν περίπου 1.300 παιδιά ηλικίας 2,5 με 4,5 ετών και ρώτησαν τους γονείς τους πόση ώρα τα άφηναν να παρακολουθούν τηλεόραση.

Τα παιδιά ηλικίας δυο ετών παρακολουθούσαν κατά μέσο όρο εννιά ώρες τηλεόραση την εβδομάδα, ενώ τα παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών έβλεπαν κατά μέσο όρο 15 ώρες τηλεόραση.

Ωστόσο, το 11% των δίχρονων και το 23% των τετράχρονων ξεπερνούσε το επιτρεπόμενο όριο, παρακολουθώντας περισσότερες από δυο ώρες τηλεόραση την ημέρα.

Οι επιστήμονες εξέτασαν και πάλι τα παιδιά στην ηλικία των δέκα ετών και ρώτησαν τους δασκάλους τους σχετικά με τη συμπεριφορά και την επίδοσή τους στο σχολείο. Παράλληλα, εξέτασαν την υγεία τους και μέτρησαν τον δείκτη μάζας σώματος.

Όπως διαπιστώθηκε, τα παιδιά που έβλεπαν πολλές ώρες τηλεόραση σε ηλικία δυο ετών δεν είχαν κοινωνικοποιηθεί αρκετά στην τάξη, ενώ δυσκολεύονταν με τα μαθήματα.

Εκτός αυτού, κατανάλωναν σε μεγάλο βαθμό «πρόχειρο φαγητό» και αναψυκτικά, και είχαν υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος.

Σε πολλά απο τα pet shop στη Λάρισα οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων ειναι απαράδεκτες

Μετά από καταγγελίες πολιτών στο γραφείο των Οικολόγων Πράσινων στη Λάρισα, για κακομεταχείριση ζώων σε καταστήματα πώλησης ζώων (pet shop), μέλη των ΟΠ επισκέφτηκαν την Κτηνιατρική Υπηρεσία της Νομαρχίας. Ζήτησαν με αίτηση τους να διερευνηθούν οι συνθήκες κράτησης των κατοικίδιων ζώων (σκυλάκια, γατάκια, κλπ.), καθώς διαβιούν σε μικρά κλουβιά, παρατημένα στα πεζοδρόμια, εκτεθειμένα στον ήλιο, τη ζέστη και το κρύο. Επίσης υπήρξαν και πληροφορίες (που θα διερευνηθούν στο ερχόμενο διάστημα) για παράνομη διακίνηση άγριων ζώων (λέτε να έχει σχέση με την πρόσφατη επίσκεψη του τσίρκο MUDIAL στη πόλη μας;). Θα δούμε τις επόμενες μέρες τα αποτελέσματα της καταγγελίας.

Στείλτε μας επιπλέον καταγγελίες ή στοιχεία για το θέμα στο ecogreenslarissa@gmail.com

Η "δολοφονία" του Ιορδάνη ποταμού

Απο: TV χωρίς σύνορα

Η έλλειψη νερού είναι η πιο κρίσιμη περιβαλλοντική κρίση που αντιμετωπίζουν το Ισραήλ, η Παλαιστίνη και η Ιορδανία, σύμφωνα με το Αljazeera. Η FoEME, η οργάνωση των Φίλων της Γης στη Μέση Ανατολή διοργάνωσε περιοδεία προκειμένου να ενημερώσει τους δημοσιογράφους για τη «δολοφονία» του Ιορδάνη Ποταμού και να μοιραστεί μαζί τους τα αποτελέσματα δύο πρωτοποριακών μελετών που καταλήγουν στον τρόπο σωτηρίας του ποταμού.

Οι μελέτες δείχνουν ότι με συνεργασία μεταξύ του Ισραήλ, της Ιορδανίας και της Παλαιστίνης, το ποτάμι μπορεί να σωθεί και η FoEME προσφέρει το παράδειγμα αυτής της συνεργασίας.

Δυσώδης ρέμα

Η εικόνα του ποταμού είναι θλιβερή. Ο πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο Ιορδάνης ποταμός μοιάζει με ένα στενό καφετί ρέμα που ρέει προς τα νότια. Ο Ισραηλινός αντιπρόεδρος της FoEME, Gidon Bromberg, εξηγεί γιατί ο ποταμός μετατράπηκε από έναν ορμητικό ποταμό σε ένα δυσώδες ρέμα. 1,3 δις κυβικά μέτρα νερού κυλούσε ετησίως μέσω του Ιορδάνη ποταμού. Είχε 25 μέτρα πλάτος, πλαισιωνόταν από ιτιές και λεύκες και ήταν γεμάτος ψάρια κατάλληλα για κατανάλωση. Το νερό του Ιορδάνη πλέον δεν προέρχεται από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας αλλά από λύματα, μολυσμένα από γεωργικές απορροές.

Οι μελέτες της FoEME είναι οι πρώτες που δείχνουν πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη της αποκατάστασης του ποταμού. Σύμφωνα με τη μελέτη ποιότητας των υδάτων, ο ποταμός θα μπορούσε να επανέλθει με 400 εκ. κυβικά μέτρα γλυκού νερού ετησίως. Από που όμως θα προέρχεται η απαιτούμενη ποσότητα του νερού; Σύμφωνα με την οργάνωση 220 εκ. κυβικά μέτρα θα πρέπει να παρέχονται από το Ισραήλ, 100 εκ. κυβικά μέτρα από τη Συρία και 90 εκ. κυβικά μέτρα από την Ιορδανία. Ο διαχωρισμός αυτός γίνεται με βάση την ιστορία της εκμετάλλευσης του ποταμού.

«Το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει το 46% της ιστορικής ροής του ποταμού. Λόγω δε της ισχυρής οικονομικής του κατάστασης το Ισραήλ μπορεί να επιστρέψει περισσότερο» εξηγεί ο Bromberg.

Η δεύτερη μελέτη της FoEME για την οποία συνεργάστηκαν ένας Ισραηλινός, ένας Ιορδανός και ένας Παλαιστίνιος οικονομολόγος αφορούσε τις ποσότητες νερού που θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν με διάφορα μέσα αλλά και τη σχέση αποτελεσματικότητας και κόστους. Οι τρεις επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο κυβικών μέτρων νερού θα μπορούσε να εξοικονομηθεί από τα γλυκά ύδατα που χρησιμοποιούνται από το Ισραήλ, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη. Το Ισραήλ θα μπορούσε να εξοικονομήσει έως 800 εκ. κυβικά μέτρα, η Ιορδανία έως 300 εκ. και η Παλαιστίνη έως 100 εκ. κι όλα αυτά με ένα οικονομικά βιώσιμο κόστος. Η οργάνωση ήδη κινείται προκειμένου να επιτευχθεί η συνεργασία Ισραηλινών, Παλαιστινίων και Ιορδανών προκειμένου να επιτευχθεί η σωτηρία του αγαπητού σε όλους ποταμού.

Η όψη και η μυρωδιά του ποταμού δεν ξεγελά. Κατά μήκος του κυλούν τα λύματα 15.000 Ισραηλινών που ζουν στην άνω κοιλάδα του Ιορδάνη, 6.000 Ισραηλινών εποίκων, 60.000 Παλαιστινίων και 250.000 Ιορδανών. «Κανείς δεν μπορεί να πει ότι το νερό αυτά είναι ιερό» τονίζει ο Bromberg. «Ο Ιορδάνης ποταμός έχει καταντήσει ιερά σκ…τά και το Qasr Al-Yahud – ο τόπος στον οποίο λέγεται ότι βαφτίστηκε ο Χριστός είναι μόλις 100 χλμ μακριά.

Η πολιτική βούληση

Η FοEME είναι πεπεισμένη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Οι μελέτες έχουν εφοδιάσει την οργάνωση με τις πληροφορίες που χρειάζεται. Αυτό που είναι όμως αναγκαίο είναι η πολιτική βούληση. Η οργάνωση έχει αποδείξει ότι η επιμονή, η συνεργασία όλων των πλευρών και η ευαισθητοποίηση του κόσμου μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Το έργο που έχει επιτελέσει FοEME με τα τοπικά συμβούλια και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχει δημιουργήσει μια δημόσια κατακραυγή για την κατάσταση του Ιορδάνη ποταμού, η οποία τελικά κατέληξε στην απόφαση των τοπικών αρχών στην περιοχή της Θάλασσας της Γαλιλαίας για την οικοδόμηση μίας εγκατάστασης επεξεργασίας λυμάτων που θα επεξεργάζεται τα απόβλητα και θα χρησιμοποιεί το νερό για άλλους σκοπούς.

Παραδόξως, η εγκατάσταση αυτή, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα, θα φέρει την εξαφάνιση του ποταμού. Ο Bromberg προειδοποιεί: «Το 2011 ο σταθμός καθαρισμού θα έχει τελειώσει. Το νερό αυτό δεν θα πηγαίνει στον Ιορδάνη ποταμό και αυτή είναι η κύρια πηγή του νερού. Ο χρόνος τελειώνει».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΠΩΣ Η GOLDMAN SACHS ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ενδιαφέρον θα ήταν να μάθουμε εάν η Γκόλντμαν Ζακς διατηρούσε ή και συνεχίζει να διατηρεί κάποιον “τοποτηρητή” και στα καθ’ ημάς και σε ποιο ακριβώς πόστο. Σε κυβερνητικό ή μήπως σε κρατικό που πάντως επηρεάζει καθοριστικά κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις σχετικά με την οικονομία και τη διαχείριση των δημοσιονομικών μας προβλημάτων;

Πως θα σας φαινόταν αν ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιζε 100 εκατομμύρια στο Προ-Πο, ποντάροντας στην ήττα και τον υποβιβασμό της ομάδας του και συνιστώντας στους φίλους του να κάνουν το ίδιο; Τι θα έκαναν οι οπαδοί των Ερυθρολεύκων σε έναν τέτοιο προπονητή;

Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι κάνει η τράπεζα Γκόλντμαν Ζακς, κύριος σύμβουλος επί σειρά ετών των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, προνομιακός συνομιλητής των Πρωθυπουργών και από τους κύριους διαχειριστές του δημόσιου χρέους μας. Με το ένα χέρι, η τράπεζα κερδίζει δισεκατομμύρια από τις “συμβουλές” της και τη διαχείριση του χρέους. Με το άλλο, παίζει στην αγορά CDS ποντάροντας στη χρεωκοπία της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία με το κερδοσκοπικό χετζ φαντ Πόλσον, που κέρδισε του κόσμου τα λεφτά στην κρίση του 2008. H Γκόλντμαν φροντίζει ταυτόχρονα να υπονομεύει την ελληνική αξιοπιστία, τινάζοντας στον αέρα τα ελληνικά επιτόκια και οδηγώντας τη χώρα στον γκρεμό! Αν δεν χρεωκοπήσει η Ελλάδα κερδίζει από τα αυξημένα επιτόκια, αν χρεωκοπήσει κερδίζει από τη χρεωκοπία. Κερδίζει στήνοντας τη φούσκα, κερδίζει και ξεφουσκώνοντας τη φούσκα, πιστή στην αρχή “άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα καρπούζι. Η τράπεζα το παρουσιάζει ως υπαρκτό, κερδίζει από την πώλησή του και το αφήνει να σκάσει πριν το πάρει στα χέρια του ο αγοραστής.

Δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει, είναι η πάγια μέθοδός της, χάρη στην οποία κυριάρχησε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές. Η Γκόλντμαν γιγαντώνεται απομυζώντας τους πελάτες-θύματα, γι’ αυτό την ονόμασε βαμπίρ η Λιμπερασιόν. Τα ίχνη της εντοπίζονται πίσω από όλες τις φούσκες και οικονομικές καταστροφές (κερδοσκοπία πετρελαίου, μετοχών υψηλής τεχνολογίας κ.ο.κ.).

Η τράπεζα πρωταγωνίστησε στα σάπια στεγαστικά δάνεια, οδηγώντας στην καταστροφή του 2008. Τότε, οι τραπεζίτες ανάγκασαν τις κυβερνήσεις να ξοδέψουν 11.400 δισεκατομμύρια δολλάρια (αν έχετε τρόπο να φαντασθείτε ένα τέτοιο ποσό) για να καλύψουν τις νομότυπες ή μη απάτες των τραπεζών. Αφού σώθηκαν οι από τη χρεωκοπία, βγάζοντας μάλιστα και κάτι τις, οι τραπεζίτες επανήλθαν στα ίδια βάζοντας στο στόχαστρο ευάλωτα κράτη. Και δοκιμάζοντας το ευρώ, προτού κατοχυρωθεί ως παγκόσμιο αποθεματικό, υπονομεύοντας την αμερικανική κυριαρχία.

Η ΦΙΡΜΑ: ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ-ΒΑΜΠΙΡ

Οι Αμερικανοί λατρεύουν τα παρατσούκλια. Τη CIA τη λένε «The Company» (H Εταιρεία). Τη Μαφία «The Family» (Η Οικογένεια). Την Goldman Sachs «The Firm» (Η Φίρμα). Γκόλντμαν και Σαξ ήταν δύο Γερμανοεβραίοι μετανάστες. ‘Ιδρυσαν την τράπεζα το 1869, αλλά δεν θα μπορούσαν ίσως να φανταστούν ότι θα γινόταν σήμερα η μεγαλύτερη στον κόσμο, αλλά και μια πραγματική, αν και αφανής, όσο μπορεί, υπερκυβέρνηση του κόσμου.

Η Γκόλντμαν δεν έχει απλώς καλές σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση, είναι, σε μεγάλο βαθμό, η κυβέρνηση. Το μυστικό της επιτυχίας της; ‘Εσπαγε πρώτη όλες τις κρατικές ρυθμίσεις και ηθικές δεοντολογίες, ποντάροντας και κερδίζοντας από την χρεωκοπία των πελατών της! Μπορούσε να το κάνει, γιατί είχε ανθρώπους της στην κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σε ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις που διαμορφώνουν την τραπεζική αγορά και τις ρυθμίσεις της.

Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία της συνέβαλε στο Κραχ του 1929. ”In God we Trust” γράφει κάθε δολλάριο, ΅In Goldman Sachs we Trust”, παρέφρασε ο Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ, που της αφιέρωσε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του για την κρίση. Στις δεκαετίες του “κρατισμού” που ακολούθησαν, η Γκόλντμαν έγινε πιο προσεκτική, έφτιαξε το όνομά της και είχε μάλιστα μότο την “μακροπρόθεσμη απληστία”. Διεύρυνε προσεκτικά την επιρροή της, διεισδύοντας σταδιακά και “φυτεύοντας” τους ανθρώπους της στα βασικά κέντρα οικονομικής εξουσίας ΗΠΑ και Ευρώπης, στις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες. ‘Ωσπου, οι σταδιακές “απελευθερώσεις” της αγοράς χρήματος πέρασαν το κρίσιμο σημείο, στα τελευταία χρόνια Κλίντον, με Υπουργό Οικονομικών τον Ρούμπιν, επιτρέποντας στην τράπεζα να παίξει άγρια το “μεγάλο παιχνίδι” της, την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας “Αυτοκρατορίας του Χρήματος”

Η Γκόλντμαν εκμεταλλεύθηκε τις “απελευθερώσεις” και την κατάργηση των περισσότερων φραγμών και ρυθμίσεων (που συχνά προκάλεσε η ίδια), συμπρωταγωνιστώντας στο στήσιμο της μιας φούσκας μετά την άλλη. Μπόρεσε να το κάνει, γιατί επηρέαζε με τους ανθρώπους της καθοριστικά την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.

Η μεγάλη ευκαιρία της ήταν η κρίση του 2008. Πρωταγωνίστησε στον μπουμ των στεγαστικών δανείων προς αναξιόπιστους δανειολήπτες, μετά ανακάτεψε τα “τοξικά δάνεια” με υγιέστερα προϊόντα και τα πούλησε ως υγιή. Μετά κερδοσκόπησε εις βάρος των αγοραστών των προϊόντων της στην δευτερογενή αγορά CDS, των ασφαλιστικών συμβολαίων έναντι αναξιόπιστων χρεών, επιταχύνοντας την κρίση. Από τη μια κέρδισε μεταπουλώντας στεγαστικά δάνεια, από την άλλη ποντάροντας και συμβάλλοντας στην καταστροφή των προϊόντων της. Κύριο εργαλείο της ήταν η αγορά CDS (Credit Default Swaps), δευτερογενών χρηματοπιστωτικών προϊόντων, ασφαλίστρων έναντι χρεωκοπίας, μια από τις πιο αδιαφανείς και πιο απορυθμισμένες. Τρεις τράπεζες ελέγχουν το 75% της αγοράς, Γκόλντμαν, J.P. Morgan και Ντώυτσε Μπανκ.

¨Όταν ξέσπασε η κρίση, η Γκόλντμαν χρησιμοποιίησε τον άνθρωπό της στην κυβέρνηση, τον Υπουργό Οικονομιών Πόλσον για να αποτρέψει κάθε συνδρομή στις τράπεζες, οδηγώντας στη χρεωκοπία τον κύριο ανταγωνιστή της, τη Λήμαν Μπράδερς. Όταν η Λήμαν χρεωκόπησε, ο Πόλσον άλλαξε αμέσως ρότα και έσπευσε να διασώσει τις υπό χρεωκοπία τράπεζες. Η Γκόλντμαν όχι μόνο απηλλάγη του κύριου ανταγωνιστή, αλλά και κέρδισε 13 δις δολλάρια από το σχέδιο σωτηρίας. (Μια εκπληκτική έρευνα για την Γκόλντμαν Ζακς δημοσιεύεται στο περιοδικό “Τετράδια”, τεύχος 57-58, των εκδόσεων “Στοχαστής”). Σε αυτή την “τράπεζα που τρομάζει”, κατά την έκφραση της Λιμπερασιόν, ανέθεσαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1998, σημαντικό μέρος της διαχείρισης του ελληνικού χρέους και της εμπιστεύτηκαν το μέλλον του ελληνικού λαού.

“Η Γκόλντμαν Ζακς είναι παντού”

H φράση ανήκει στον Ματ Ταιμπι, ερευνητή δημοσιογράφο, που υπογράφει μια μεγάλη έρευνα για την Γκόλντμαν στο περιοδικό Rolling Stone. H μέθοδος της Φίρμας είναι ο … εισοδισμός, τόσο επιτυχής που η τράπεζα απέκτησε και δεύτερο παρατσούκλι, αφού την ονομάζουν και “κυβέρνηση Ζακς”. Επιλέγει στελέχη της, τα κάνει εκατομμυριούχους και μετά τους …,βρίσκει δουλειά στις κεντρικότερες θέσεις του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Ιδού μερικά από τα αστέρια του διεθνούς δικτύου της:


Mario Draghi

Υπεύθυνος ιδιωτικοποιήσεων στην Ιταλία (1991-2001), αντιπρόεδρος Ευρώπης της Goldman Sachs (2001-2006), Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας


Otmar Issing

Επικεφαλής οικονομολόγος και αρχιτέκτονας της νομισματικής στρατηγικής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας (1998-06), διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs, Πρόεδρος του Center for Financial Studies στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Με πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times συγχαίρει τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη σθεναρή αντίστασή τους στην καταστροφική, όπως την χαρακτηρίζει, ιδέα μιας ευρωπαϊκής βοήθειας στην Ελλάδα. Η εφημερίδα αναφέρει όλες τις ιδιότητες του αρθρογράφου, πλην αυτής του συμβούλου της Goldman Sachs.


Lloyd Blankfein

Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής της Goldman Sachs. Ο χειρότερος Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του 2009 κατά το Forbes, πρόσωπο της χρονιάς κατά τους Financial Times. Ετήσια αμοιβή 53 εκατομμύρια δολλάρια.


Henry Paulson

Μετά από 30 χρόνια στη Φίρμα, έγινε Υπουργός Οικονομικών του Μπους.


Lawrence Summers

Σύμβουλος του Κλίντον, του Μπους και του Ομπάμα. Αρχιτέκτονας της φιλελευθεροποίησης του χρηματοπιστωτικού τομέα. Προστατευόμενος του Ρούμπιν, βετεράνου της Φίρμας

Dan Jester

Στην κυβέρνηση Ομπάμα. Αναμείχθηκε στη διάσωση της ΑΙG, όπου ένα μεγάλο μέρος από το κεφάλαιο που δαπανήθηκε κατέληξε στην Goldman Sachs


Η επιχείρηση “Χρεωκοπία της Ελλάδας”

To 1998 η ελληνική κυβέρνηση έθεσε ως κύρια επιδίωξη την ένταξη στην ΟΝΕ. Τα νούμερα δεν έβγαιναν. Η Αθήνα θα μπορούσε ίσως να περιορίσει τη φοροδιαφυγή των μεσαίων-ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που δεν συνηθίζουν να πληρώνουν φόρους, αφήνοντας την στήριξη του κράτους στους μισθωτούς και συνταξιούχους (που ταυτόχρονα κατηγορούν ως ανεπρόκοπους). Θα μπορούσε να περιορίσει την παραοικονομία ή το κόστος της διαφθοράς. Θα μπορούσε να σκεφτεί άλλες αναπτυξιακές στρατηγικές. Προτίμησε τον εύκολο, αν και πανάκριβο, δρόμο, το μασκάρεμα του χρέους. Για να το κάνει απευθύνθηκε, σύμφωνα με τους New York Times και τη Wall Street Journal, στη διαβόητη Goldman Sachs. Για τη συνεργασία αυτή την εγκαλεί τώρα και ζητά να πληροφορηθεί τι έγινε η Κομισιόν. Γράφει σε μια έρευνά του το γαλλικό Μαριάν:

“Για την πιο μεγάλη τράπεζα του κόσμου, η πατρίδα της δημοκρατίας μετετράπη σε αγελάδα προς άρμεγμα…¨Όταν ο Γκάρυ Κον προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 2001, οι έλληνες αξιωματούχοι τον περιμένουν όπως τον Μεσσία…O Κώστας Σημίτης αποφασίζει να βάλει τον λύκο μέσα στο μαντρί”. H Γκόλντμαν Σαχς, γράφει το περιοδικό, “διαφθείρει” την ελληνική κυβέρνηση “πείθοντάς” την
ότι μπορεί με τα προϊόντα της να χρηματοδοτεί τις δαπάνες της. Η Γκόλντμαν βγάζει 300 εκατομμύρια δολλάρια, για να κρύψει η ελληνική κυβέρνηση, όλο κι όλο, ένα δάνειο ενός δις. 30% εις βάρος του ελληνικού δημοσίου πάει το νταβατζηλίκι. Ο οίκος αξιολόγησης Μούντις καλύπτει την επιχείρηση αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα. Η ατιμωρησία οδηγεί σε μονιμοποίηση των πρακτικών. Το τελευταίο από αυτά τα προϊόντα είναι ο “Titlospe”, δάνειο 5,3 δις το 2009.

Με τη μέθοδο αυτή, η Αθήνα χρησιμοποίησε διάφορα δομημένα προϊόντα για να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους επιτρέποντας στην Ελλάδα να εκπληρώσει τεχνικά, όχι όμως και ουσιαστικά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, πρακτική που άρχισε το 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2009. Η Γκόλντμαν, η Εθνική Τράπεζα και η ελληνική κυβέρνηση δημιούργησαν ένα “νεφέλωμα” διεθνών εταιρειών που ειδικεύτηκαν στην αγοραπωλησία ελληνικών τίτλων μετασχηματισμένων σε ιδιόμορφα, δομημένα προϊόντα.

¨Όλα ήταν νόμιμα, υποστηρίζεται σήμερα. Και τα δάνεια στους άστεγους που ανατίναξαν το τραπεζικό σύστημα νόμιμα ήταν, δεν ήταν όμως προς το δημόσιο συμφέρον. H φούσκα που δημιουργήθηκε είναι αυτή ακριβώς που σκάει σήμερα στα μούτρα μας, έχοντας οδηγήσει το ελληνικό κράτος στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Η Κομισιόν πάντως δεν έχει πεισθεί για τη νομιμότητα ορισμένων από τις διαδικασίες αυτές. ¨Ενα από τα συνηθέστερα κόλπα της Γκόλντμαν είναι η έκδοση χρεωγράφων σε άλλο νόμισμα από μια χώρα και η εν συνεχεία χρήση swaps για κάλυψη από αλλαγές ισοτιμιών. Το κόλπο, που υποπτεύεται η Κομισιόν ότι έγινε και εξετάζει τη νομιμότητά του, αρχίζει από κει και πέρα, με την αυθαίρετη αλλαγή από την κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα της ισοτιμίας, χωρίς να το ανακοινώσει σε κανένα, σύμφωνα με το γαλλικό ρεπορτάζ. Με τον τρόπο αυτό, βελτιώνει την αξία του χρέους. Η δεύτερη μέθοδος είναι η πρόβλεψη μελλοντικών εξόδων. Σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, η Γκόλντμαν πρότεινε στην κυβέρνηση της ΝΔ να προεξοφλήσει έσοδα των αεροδρομίων, “μειώνοντας” λογιστικά το χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ. Για την ωραία αυτή συμβουλή, ένα ακόμα λογιστικό τρικ, το ελληνικό κράτος πλήρωσε ένα ποσό 200-300 εκατομμυρίων ευρώ.

Τα ήξεραν

Το γεγονός ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες προσέτρεξαν στη “δημιουργική λογιστική”, σε νομότυπες απάτες, δεν απαλλάσσει τους ¨Ελληνες ιθύνοντες των ευθυνών τους, δείχνει όμως τον βαθμό διάβρωσης και εξάρτησης και άλλων Ευρωπαίων. Είναι πολύ δύσκολο επίσης να πιστέψουμε ότι Βρυξέλλες, Παρίσι και Φρανκφούρτη δεν ήξεραν και δεν άφησαν να γίνουν όλα αυτά, προφανώς αποβλέποντας σε μεγάλα πολιτικά-οικονομικά οφέλη. Η Φρανκφούρτη παίρνει κάθε χρόνο λεπτομερείς εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδας. Γνωρίζει ακριβώς πόσο είναι το χρέος. Το ξέρανε και το Νοέμβριο, όταν η κυβέρνηση τους ανακοίνωσε ότι είναι διπλάσιο, όπως το ήξεραν και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και οι τράπεζες, κάνανε όμως τους έκπληκτους. Η ευθύνη είναι μοιρασμένη, αλλά οι ¨Ελληνες θα πληρώσουν τη νύφη.

Η υπόθεση δείχνει επίσης πόσο η Ευρώπη είναι υπονομευμένη εκ των έσω, αφού αναθέτει σε αμερικανικές τράπεζες τη διαχείριση των πιο σημαντικών πτυχών και ευάλωτων σημείων των οικονομικών της (όπως κάνει άλλωστε και στους τομείς προσωπικών δεδομένων, περιλαμβανομένων των τραπεζικών λογαριασμών και κάθε άλλης πληροφορίας που μεταφέρει στις αμερικανικές υπηρεσίες, δήθεν για την τρομοκρατία). Πρόσφατα, ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής αποκάλυψε με ερώτησή του την αναγνώριση, σε κανονισμό της Κομισιόν, του ρόλου των τριων κυρίως αμερικανικών οίκων αξιολόγησης, την ίδια στιγμή που το αμερικανικό Κονγκρέσο τους καλεί να δώσουν εξηγήσεις!

Η Ελλάδα έκρυψε με τον τρόπο αυτό τα προβλήματα κάτω από το χαλί, ώσπου, στις αρχές του 2009, άρχισαν να έρχονται οι πληροφορίες από τη Γερμανία για κίνδυνο χρεωκοπίας της Ελλάδας (σχετικά δημοσιεύματα του Σπήγκελ και άρθρο του Κώστα Σημίτη στην Ημερησία). Τον Σεπτέμβριο 2009, με πρωτοβουλία της Γκόλντμαν και μεσολαβητή την εταιρεία Markit, συγκροτείται κονσόρτσιουμ 12 τραπεζών που δημιουργεί ειδικό ίντεξ στην αγορά CDS για την κάλυψη αυξημένου ρίσκου του χρέους Ελλάδας, Ισπανίας και Πορτογαλίας, εν αναμονή του κερδοσκοπικού παιχνιδιού (iTraxxSovX Western Europe). Πρόκειται κατ¨ουσίαν για στοίχημα στη χρεωκοπία των τριων κρατών, που στήνει ο σύμβουλός μας.

H Goldman γνωρίζει άριστα όλες τις πτυχές του ελληνικού χρέους. Γνωρίζει επίσης τι πρόκειται να γίνει, αφού η ίδια το ετοιμάζει. Τι κάνει; Περιμένει να περάσει ένας μήνας από τις εκλογές, να συνειδητοποιήσει η νέα κυβέρνηση το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και στέλνει, σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, αντιπροσωπεία τραπεζιτών στην Αθήνα, υπό το Νο 2 της τράπεζας Γκάρι Κον. Γίνονται δύο συναντήσεις (έχουν γίνει και αρκετές άλλες στο εξωτερικό). Mία στο Υπουργείο Οικονομικών και μία στο ξενοδοχείο “Πεντελικόν” της Κηφισιάς. Προτείνουν ένα ακόμα χαριτωμένο προϊόν τους, σχεδιασμένο να στείλει στο μέλλον το κόστος του ΕΣΥ. Λίγο πριν σπρώξουν την Ελλάδα στην Καιάδα, ετοιμάζονται να της αρπάξουν κάτι ακόμα.

Η τελική επίθεση

Τον Δεκέμβριο, η επίθεση αρχίζει μέσω των οίκων αξιολόγησης που υποβαθμίζουν την ελληνική πιστοληπτική ικανότητα, παρόλο που γνώριζαν μια χαρά εδώ και καιρό την πραγματική κατάσταση. Η ελληνική αξιοπιστία πλήττεται από παντού. H Goldman εξακολουθεί πάντως να βγάζει ένα “σκασμό λεφτά”, όπως με την έκδοση του δανείου της 25.1.2010. Ενώ συνεχίζει να κερδίζει από τη διαχείριση του χρέους, δεν περιμένει ούτε μια μέρα από την πώληση του δανείου και ξαναχτυπάει την Ελλάδα μέσω των Financial Times, προνομιακού εκφραστή και του Σίτι και της Κομισιόν (τέτοια είναι τα ευρωπαϊκά χάλια). Παίζοντας έτσι διπλό παιχνίδι και εις βάρος της Ελλάδας, και εις βάρος των άλλων πελατών της, αγοραστών του τελευταίου δανείου, που βλέπουν τα ελληνικά επιτόκια και spread να εκτινάσσονται αμέσως μετά.

Η λονδρέζικη εφημερίδα γράφει ότι η Αθήνα θέλει να δανειστεί από την Κίνα μέσω της Γκόλντμαν. Το δημοσίευμα προκαλεί αμέσως αύξηση του πρίμιουμ για το χρέος. Κανείς δεν πιστεύει ότι η εφημερίδα μπορούσε να δημοσιεύσει τέτοια είδηση, χωρίς να την επιβεβαιώσουν από την Γκόλντμαν. Κατ’ άλλους την είδηση την έδωσε η ίδια η Γκόλντμαν όταν πληροφορήθηκε (άραγε από ποιόν;) ότι ο Γ. Παπανδρέου σκέφτεται να προχωρήσει σε διακρατική συμφωνία με την Κίνα προκειμένου οι Ασιάτες της Cosco που έχουν πάρει το λιμάνι του Πειραιά να αναλάβουν ένα σημαντικό κομμάτι του δανεισμού της χώρας. Η τράπεζα δεν περιορίζεται φυσικά στα κέρδη από το ελληνικό χρέος. Κερδοσκοπεί αμέσως κατά του ευρώ, πιστή στην αρχή “αγοράζουμε στη φήμη και πουλάμε στο γεγονός”. Μεταξύ 26.1 και 2.2 οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες και τα χετζ φαντ, μεταξύ των οποίων και η Γκόλντμαν, ρευστοποιούν συμβόλαια αξίας 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, περισσότερα από τον Σεπτέμβρη του 2008, στο απόγειο της οικονομικής κρίσης.

Από την αγορά CDS, παίζοντας δηλαδή τη χρεωκοπία της Ελλάδας, η Γκόλνtμαν υπολογίζεται ότι κέρδισε ένα έως τρια δισεκατομμύρια δολλάρια. Οι χρηματιστές της Γουώλ Στρητ σφυρίζουν αδιάφορα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους: “η δουλειά μας είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους ¨Ελληνες πολίτες, δεν υπάρχει εξάλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα” (δήλωση του Αμίτ Σαρκάρ, επικεφαλής αμερικανικού επενδυτικού ταμείου, Μαριαν, 20.2.2010)

Το διακύβευμα: υποδούλωση Ελλάδας, υποδούλωση Ευρώπης

Η Ελλάδα γίνεται προνομιακή δίοδος για τον έλεγχο της Ευρώπης και την εξασθένηση του ευρώ, προτού το ευρωπαϊκό νόμισμα καταστεί κύριο αποθεματικό. Επιδιώκεται επίσης να γίνει το νέο υπόδειγμα μιας Ευρώπης χωρίς κοινωνικό κράτος. Μέρκελ και Σαρκοζί άρχισαν να καταλαβαίνουν μόλις αυτό τον μήνα τι συμβαίνει και τις συνέπειες για την Ευρώπη και παραμένουν βασικά αμήχανοι, παρόλο που έχουν εύκολες λύσεις, που περιγράφουν αρκετά έντυπα, όπως έκδοση ευρωομολόγων ή αγορά από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα του ελληνικού χρέους, που θα τσάκιζε τα πόδια των κερδοσκόπων και θα τους ανάγκαζε να ξανασκεφτούν πολλές φορές πριν ξαναεπιτεθούν.

Βερολίνο όμως και Παρίσι παραμενουν δέσμιοι της ιδεολογίας και της αρχιτεκτονικής του ευρώ που τους εμποδίζει να αντιδράσουν με άλλο τρόπο, εκτός από το να απαιτούν περίπου την αυτοκτονία της ελληνικής κοινωνίας. Η Ευρώπη είναι εκ των ένδον υπονομευμένη, όπως αποδεικνύει η δραστηριότητα κατά της Ελλάδας της Ντώυτσε Μπανκ, της PNB Paribas, της Σοσιετέ Ζενεράλ και των ελβετικών τραπεζών στην αγορά CDS, αλλά και η στάση των αρμοδίων της Κομισιόν, των “ευρωπαίων ηλιθίων”, όπως τους αποκαλούν οι Γάλλοι. Η “παγκοσμιοποίηση” είναι φτιαγμένη από και για τους Αγγλοσάξωνες. ¨Οσο για το ελληνικό ζήτημα μοιάζει για ορισμένα τουλάχιστο γαλλικά έντυπα μια μάχη μεταξύ δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού, όπως υποδεικνύει η Λιμπερασιόν δημοσιεύοντας, δίπλα-δίπλα, τη φωτογραφία της Βουλής των Ελλήνων και του ουρανοξύστη Goldman Sachs, της μεγαλύτερης τράπεζας του κόσμου που χρησιμοποιεί όλη της τη δύναμη εναντίον μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας.

1ο Παγκόσμιο Συνέδριο για τις Πόλεις και την προσαρμογή τους στη Κλιματική Αλλαγή στη Βόννη 28-30 Μαΐου

To ICLEI (Local Governments for Sustainability) της Βόννης και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Δημάρχων για την Κλιματική Αλλαγή θα φιλοξενήσουν από κοινού με το Resilient Cities 2010, το ετήσιο παγκόσμιο φόρουμ για την αστική ανοχή και προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος.
Το συνέδριο θα διεξαχθεί στις 28 - 30 Μαΐου 2010 στη Βόννη της Γερμανίας, μεταξύ της Carbon Expo στην Κολωνία (26-28 Μαΐου) και των συνομιλιών για το κλίμα του ΟΗΕ στη Βόννη (Μάιος 31 - Ιούνιος 11 2010).
Για τις πόλεις που θα συμμετάσχουν είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενημερωθούν για τελευταία επιστημονικά νέα σχετικά με προγράμματα για την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος για τις πόλεις και τις αστικές περιοχές.
Το ICLEI ανέπτυξε μια εταιρική σχέση με σημαντικές οργανώσεις για να παρέχει μια παγκόσμια πλατφόρμα για την ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών σχετικά με ποικιλία θεμάτων.
Το συνέδριο επίσης αποσκοπεί στον καθορισμό των κατευθύνσεων για τον μελλοντικό προγραμματισμό των επενδύσεων και των αστικών υποδομών. Το συνέδριο θα καταλήξει σε προτάσεις πολιτικής για την καινοτομία.
Σχετικές πληροφορίες στο http://resilient-cities.iclei.org/bonn2010/home/


Το πρόγραμμα του συνεδρίου θα περιλαμβάνει τα παρακάτω θέματα :

1. Urban Risk Assessment – Methods and Tools
1.1 Urban risk assessment: vulnerability and adaptive capacity
1.2 Vulnerability mapping using GIS and DEMs
1.3 Community-based approaches: capturing local knowledge
1.4 Managing uncertainty – forecast, prognosis, scenarios

2. Socio-Economic and Institutional Dimensions
2.1 Climate change induced migration and displacement
2.2 Climate change and health
2.3 Climate change and water
2.4 Climate change and food security
2.5 Climate change and the economic basis of cities
2.6 Organizational development to master adaptation
2.7 Legal liability implications of climate change for local governments

3. Strategy, Policy Integration and Mainstreaming
3.1 Methodology and elements of adaptation planning, and location of existing planning and management frameworks
3.2 Strategies: incremental adaptation or leap-frogging to radical solutions
3.3 Linking mitigation and adaptation: Resilient, lowcarbon cities
3.4 Linking climate adaptation to development programming
3.5 Integrating climate change adaptation with disaster risk reduction
3.6 Linking local plans to National Adaptation Programmes of Action (NAPAs)

4. Urban Adaptation Planning and Practice
4.1 Strategic urban planning for resilience and adaptation
4.2 Climate risks as factor in urban sustainability management
4.3 Resource efficiency as factor of resiliency
4.4 Adapting land-use and development
4.5 Adapting buildings and housing areas
4.6 Adapting urban stormwater and sewage systems
4.7 Adapting transportation infrastructure
4.8 Adapting energy supply infrastructure
4.9 Adapting peri-urban agriculture and food supply
4.10 Integrated coastal management to address sea-level rise and flooding
4.11 Emergency management and response

5. Costs and Financing of Urban Climate Change Adaptation
5.1 Costs of non-adaptation and of adaptation
5.2 Financing adaptation at local level
5.3 Critical infrastructure investments and asset management
5.4 Adaptation Fund
5.5 GEF Strategic Priority on Adaptation
6. Technologies for Adaptation of Settlements and Infrastructure
6.1 Landscape and river management technologies
6.2 Urban infrastructure technologies
6.3 Emergency response technologies

Συνέντευξη P. Canfin, ευρωβουλευτή των Γάλλων Πρασίνων

“Βόλευε την Ε.Ε. να κάνει τα στραβά μάτια στην Ελλάδα”

Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας οφείλεται και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία πριν από μερικά χρόνια έκανε πως δεν έβλεπε τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας με τη συγκατάθεση της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αυτό επισημαίνει στο Capital.gr ο Ευρωβουλευτής των Γάλλων Πρασίνων, Pascal Canfin, ο οποίος δίνει μία διαφορετική, από τις συνηθισμένες, ερμηνεία της ελληνικής κρίσης.

Τονίζει ότι οι αμυντικές δαπάνες αποτελούν μεγάλο “αγκάθι” της ελληνικής οικονομίας, ενώ θεωρεί αδιανόητο οι Έλληνες βουλευτές να επιμένουν στη διατήρηση των κεκτημένων τους, τη στιγμή που ο ελληνικός λαός καλείται να κάνει θυσίες.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Δελεβέγκο

- Κύριε Canfin, ποια θεωρείτε ότι είναι η αιτία για το τέλμα της ελληνικής οικονομίας;

Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο προβλήματα. Πρώτον, η άσχημη δημοσιονομική κατάσταση που είχε φανερωθεί πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση. Δεύτερον, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Εδώ και πολλά χρόνια, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας εντός της Ευρωζώνης επιδεινώνεται συνεχώς. Μιλούμε επομένως, για δομικά προβλήματα που καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.

- Η Ε.Ε. φέρει μερίδιο ευθύνης;

Χωρίς αμφισβήτηση η αναποφασιστικότητα της Ευρώπης να διαμορφώσει ένα σχέδιο στήριξης της ελληνικής οικονομίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της ελληνικής κρίσης με την μορφή που έχει σήμερα. Παράλληλα, τους τελευταίους τέσσερις-πέντε μήνες, οπότε η κρίση εντάθηκε, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και ιδίως η Γερμανία έφεραν τη δική τους ευθύνη. Επειδή δηλαδή, δεν είδαν άμεσα το μέγεθος της κρίσης, ώστε να ταχθούν αλληλέγγυα στο πλευρό της Ελλάδας και να εγκρίνουν την απαραίτητη χρηματική βοήθεια.

Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν άνοιξε η πόρτα σε όλους τους κερδοσκόπους και σε κάθε “σπέκουλα” που στηρίχθηκε στο εάν η Ελλάδα θα εισπράξει ή όχι τα χρήματα. Έτσι δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για την κρίση, αφού μας πήρε τέσσερις μήνες για να εγκρίνουμε την παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα.

Και βέβαια υπάρχει μία ευρύτερη ευθύνη, η οποία σχετίζεται με την έλλειψη ευλυγισίας της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρώπης. Για παράδειγμα, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας ποτέ δεν οδήγησε την Ε.Ε. στην λήψη των κατάλληλων μέτρων, όταν ακόμη ήταν νωρίς.

- Λέγεται ότι η Ε.Ε. φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, επειδή τόσα χρόνια “έκανε τα στραβιά ματιά” στα σοβαρά προβλήματα που εμφάνιζε η Ελλάδα.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Ε.Ε. γνώριζε τί συνέβαινε τόσο καιρό στην Ελλάδα. Βόλευε όμως, τους πάντες, Έλληνες και Ευρωπαίους, να εξακολουθούν να διατηρούνται τα προβλήματα της Ελλάδας. Θα έπρεπε να δοθεί περισσότερη εξουσία για παράδειγμα στην Eurostat, η οποία κατά συνέπεια θα αποκτούσε μεγαλύτερη “δύναμη” σε κάθε κράτος-μέλος και όχι μόνο στην Ελλάδα. Έτσι, τα κράτη-μέλη συναίνεσαν να μην παραχωρηθεί υπερβολική εξουσία ούτε στην Κομισιόν ούτε στην Eurostat για να μπορούν να ασκούν ελέγχο σε κάθε χώρα της Ε.Ε.

Όταν η Κομισιόν ξεκίνησε πριν από χρόνια να ανακαλύπτει τα προβλήματα της Ελλάδας, η Γαλλία και η Γερμανία, παρουσίαζαν έλλειμμα υψηλότερο του 3%. Εκείνη λοιπόν την εποχή, τόσο η Γαλλία όσο και Γερμανία συναίνεσαν ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι τόσο σοβαρά. Και αυτό επειδή, εάν η Κομισιόν στην περίπτωση της Ελλάδας προχωρούσε περαιτέρω, θα έπρεπε να κάνει το ίδιο και με την Γαλλία και την Γερμανία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Γερμανία υποστήριζε το 2004-2005, ότι οι αδυναμίες της Ελλάδας δεν είναι και τόσο σοβαρές. Γι΄ αυτό και ιστορικά είναι παράδοξη η στάση που υιοθετεί σήμερα η Γερμανία (έναντι της Ελλάδας).

Εν ολίγοις, η ελληνική κρίση οφείλεται καταρχήν στην Ελλάδα και έπειτα στην Ε.Ε., ενώ θα ήταν αδιανόητο να αφήναμε την Ελλάδα αβοήθητη.

- Η λήψη της οικονομίκης βοήθειας θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο;

Όχι, απλώς θα επιτρέψει στη χώρα να επιλύσει τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει. Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να ξαναγίνει ανταγωνιστική και γι΄ αυτό απαιτείται, μεταξύ άλλων, η υιοθέτηση πολιτικών προσέλκυσης νέων κεφαλαίων. Θα πρέπει λοιπόν το “πακέτο διάσωσης” της Ελλάδας να συνοδευτεί από μέτρα για την επίλυση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, τα οποία απουσιάζουν σήμερα.

- Ο αμυντικός προϋλογισμός της Ελλάδας αποτελεί “αγκάθι” της ελληνικής οικονομίας;

Βέβαια, αφού οι αμυντικές δαπάνες σήμερα αντιστοιχούν στο 4% του ελληνικού ΑΕΠ.

- Ωστόσο, η Ελλάδα αγοράζει αμυντικό εξοπλισμό τόσο από τη Γαλλία όσο και από τη Γερμανία...

Σύμφωνοι. Ωστόσο, η μείωση του ελληνικού ελλείμματος, μετά την λήψη των απαραίτητων μέτρων, και κατ΄ εξακολούθηση η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, νομοτελειακά θα επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στις υπόλοιπες οικονομίες της Ε.Έ. Επομένως δεν είναι ζήτημα ηθικό αλλά οικονομικό. Δεν μπορούμε δηλαδή να υποστηρίξουμε ότι οι Έλληνες είναι κακοί και οι Γερμανοί καλοί. Κάποιοι συσσωρεύουν ελλείμματα και κάποιοι εμφανίζουν πλεονάσματα. Σε μία συμπαγή οικονομία, όπως αυτή της Ευρωζώνης, προϋπόθεση της εμφάνισης πλεονάσματος π.χ. στη γερμανική οικονομία είναι κάποιες άλλες χώρες να έχουν έλλειμμα.

Με άλλα λόγια, η άποψη ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης θα μπορούσαν να γίνουν Γερμανία, δηλαδή να είναι πλεονασματικές, είναι ανυπόστατη από οικονομικής πλευράς. Με τον τρόπο αυτό εμείς ερμηνεύουμε την ελληνική κρίση. Ως πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά και σύμπτωμα ενός προβλήματος ευρύτερης ανισορροπίας που κυριαρχεί στην Ε.Ε.

- Πώς σχετίζονται τα παραπάνω με τις δαπάνες της Ελλάδας για πολεμικό εξοπλισμό;

Η περίπτωση του αμυντικού εξοπλισμού απεικονίζει τα παραπάνω. Εάν εσείς δαπανάτε το 4% του ΑΕΠ σας για αγορά οπλικών συστημάτων, αυτό μεταφράζεται σε οφέλη για εμάς. Αυτό αποδεικνύει λοιπόν, ότι είναι χωρίς υπόσταση να λέμε ότι εσείς που αγοράζετε είστε οι “κακοί” και εμείς που πουλάμε είμαστε οι “καλοί”.

Οι αμυντικές δαπάνες είναι απλώς ένα παράδειγμα. Λόγου χάρη η Ελλάδα θα μπορούσε να αγοράζει από την Γερμανία μηχανήματα, κάτι που αποδεικνύει την αλληλοεξάρτηση των οικονομιών μας.

Από την άλλη, οι αμυντικές δαπάνες αποτελούν μία διαφορετική συζήτηση που σχετίζεται με το γεωπολιτικό δόγμα της Ελλάδας και με το σε ποιούς τομείς αποφασίζετε να δαπανάτε τα χρήματά σας.

- Πώς αξιολογείτε το γεγονός ότι οι Έλληνες βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής αποζημιώνονται με 16 μισθούς; Οι Γάλλοι συνάδελφοί τους έχουν τόσο γενναίες απολαβές;

Όχι δεν ισχύει αυτό στην Γαλλία. Εκτιμώ ότι όταν ζητούνται από το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού θυσίες, θα πρέπει όσοι θεσπίζουν τους νόμους να αποτελούν πρότυπο, ενώ οφείλουν να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες προσπάθειες, συγκριτικά με τον μέσο πληθυσμό.

Είναι λοιπόν αδιανόητο, κάποιοι να διατηρούν τα προνόμιά τους και κάποιοι άλλοι να καλούνται να κάνουν θυσίες.