Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Kαταστατικό συνέδριο και Πανελλαδικό Συμβούλιο Οικολόγων Πράσινων




«ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΕ ΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ»

Η προοπτική πρόωρων εκλογών να οδηγήσει σε πραγματική διέξοδο
Σημαντικές αποφάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την εσωτερική τους δημοκρατία, το ρόλο τους στην πολιτική συγκυρία και τις αλλαγές στους πολιτικούς θεσμούς
Σημαντικές αποφάσεις για την πολιτική, τις επιδιώξεις, αλλά και για την εσωτερική τους λειτουργία, πήραν οι Οικολόγοι Πράσινοι στις διήμερες πολιτικές τους διαδικασίες αυτό το Σαββατοκύριακο.
Στο κείμενο με τις εκτιμήσεις για την πολιτική συγκυρία, που υιοθετήθηκε από το Πανελλαδικό συμβούλιο:
  • Επιβεβαιώνεται η απόρριψη του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, αλλά και η οριοθέτηση με τη νοσταλγία για την πριν το Μνημόνιο εποχή και τις πολιτικές και αντιλήψεις που συνέβαλαν να φθάσουμε ως εδώ.
  • Υπογραμμίζεται ότι, «απέναντι σε μια απαξιωμένη κεντρική πολιτική, το πράσινο κίνημα μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ».
  • Αναγνωρίζεται το εκτεταμένο αυθόρμητο κίνημα στις πλατείες, στηριγμένο στην αυτενέργεια των πολιτών και στη μη βίαιη δράση, ως αντίβαρο σε μια σκοτεινή προοπτική.
  • Υπογραμμίζεται ο στόχος «η προοπτική πρόωρων εκλογών να οδηγήσει σε πραγματική διέξοδο και όχι να αξιοποιηθεί απλώς ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το πολιτικό σύστημα».
Στο Καταστατικό Συνέδριο που έγινε το Σάββατο 25/6, με μεγάλη συμμετοχή, οι Οικολόγοι Πράσινοι ενσωμάτωσαν σημαντικές αλλαγές στην εσωτερική τους λειτουργία, όπως ακόμη πιο αναλογικό σύστημα εκλογής των κομματικών οργάνων και καθαρότερη διάκριση ευθυνών. Μεγάλο μέρος του χρόνου διατέθηκε και για πολιτική συζήτηση, ανοικτή σε όλα τα μέλη, για τις νέες απαιτήσεις που δημιουργούνται για το πράσινο κίνημα.
Σε εξέλιξη βρισκόταν το απόγευμα η συζήτηση των προτάσεων των Οικολόγων Πράσινων για ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, καθώς και η διαδικασία για ανανέωση της σύνθεσης της Εκτελεστικής Γραμματείας, όπου λήγει η θητεία αρκετών μελών με βάση το θεσμό της εναλλαγής.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ


  • Άλλο δημοσιονομική εξυγίανση, άλλο επίθεση στη βιωσιμότητα: Αντίθετοι στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα οι Οικολόγοι Πράσινοι
  • Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας από τους Πράσινους, για ριζικές αλλαγές και σε επίπεδο ευρωζώνης


Την πράσινη πρόταση διεξόδου από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, παρουσίασαν οι Οικολόγοι Πράσινοι σε μεγάλη εκδήλωση – συνέντευξη τύπου στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα.
Τις εισηγήσεις των Μιχάλη Τρεμόπουλου, Γιάννη Παρασκευόπουλου και Δημήτρη Φουτάκη ακολούθησε σχολιασμός από τους οικονομολόγους Γιάννη Βαρουφάκη, Κώστα Καλλωνιάτη και Πέτρο Ρυλμόν. Σημαντική ήταν η παρουσία εκπροσώπων από κοινωνικούς φορείς, αλλά και προσκεκλημένων από την Κοινωνία των Πολιτών και από ακαδημαϊκούς χώρους.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα είναι παρόντες και στις αυριανές κινητοποιήσεις, τονίζοντας ιδιαίτερα τη μη βίαιη διάσταση, την αυτενέργεια των πολιτών και την έκκληση να απεργήσουμε και ως καταναλωτές.
Κεντρική θέση είχε η πράσινη κριτική στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, το οποίο απορρίπτουν με κεντρικό μήνυμα «άλλο δημοσιονομική εξυγίανση, άλλο επίθεση την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα». Μια βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση, οφείλει να στηρίζεται κυρίως σε αποτελεσματική είσπραξη των δημόσιων εσόδων που ήδη προβλέπονται, σε δικαιότερη από κοινωνική και περιβαλλοντική άποψη ανακατανομή της φορολογικής επιβάρυνσης, αλλά και σε σαφείς «κόκκινες γραμμές» στα θέματα των περικοπών και της δημόσιας περιουσίας. Εξοικονομήσεις δαπανών στην παιδεία και την υγεία θα πρέπει να επανεπενδύονται εξ ολοκλήρου στους ίδιους τομείς, οι ιδιωτικοποιήσεις να οριοθετηθούν με βάση το δημόσιο συμφέρον στη χάραξη πολιτικών, ενώ θα πρέπει να αποκλειστεί η ιδιωτική διαχείριση κρίσιμων φυσικών πόρων όπως το νερό.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρουσιάστηκε επίσης, για πρώτη φορά στα ελληνικά, η αναλυτική πρόταση των Πράσινων για τις απαραίτητες ριζικές αλλαγές στην ευρωζώνη. Το «Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας», όπως ονομάστηκε ως απάντηση στο «Σύμφωνο για το Ευρώ», μιλάει για φορολογική σύγκλιση, Φόρο Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, φιλόδοξο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, ευρωομόλογα, ενσωμάτωση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής διάστασης, αναδιάρθρωση του μη βιώσιμου χρέους των χωρών μελών.
Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος τόνισε: «Το πρόγραμμά μας είναι οι αγώνες μας. Ακριβώς γιατί θα κάνουμε στο μέλλον ακόμη καλύτερα αυτά τα οποία με συνέπεια υπηρετούμε χρόνια τώρα. Εμείς είμαστε που αντισταθήκαμε στους πειρασμούς της εξουσίας, που κριτικάραμε αλλά και αρνηθήκαμε τα βουλευτικά προνόμια, που δεν πιάσαμε καν στα χέρια μας το βουλευτικό αυτοκίνητο, που δεν πήραμε ποτέ δωρεάν οδηγό ή αστυνομικό φρουρό, πριν ακόμη την κρίση και την κατακραυγή των πολιτών. Εμείς είμαστε που αντισταθήκαμε στην πλήρη επαγγελματοποίηση της πολιτικής, που εφαρμόζουμε την εναλλαγή στα πόστα ευθύνης, που δίνουμε τη μισή βουλευτική αποζημίωση στο κόμμα μας και θα εφαρμόσουμε την εναλλαγή στη μέση της θητείας. Εμείς είμαστε που αντισταθήκαμε στον εύκολο λαϊκισμό και ζητήσαμε από την αρχή της κρίσης την έμπρακτη έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης με την έκδοση ευρωομολόγου και το περάσαμε στο ευρωκοινοβούλιο, ζητώντας παράλληλα μια πράσινη στροφή της οικονομίας. Εμείς είμαστε που αντισταθήκαμε να χαϊδέψουμε αυτιά και καταθέσαμε έγκαιρα τις προτάσεις μας. Εμείς είμαστε που μπορούμε να εγγυηθούμε ότι το ευρωπαϊκό Πράσινο Σύμφωνο για μια Βιώσιμη Ευημερία μπορεί να γίνει μια ζώσα πραγματικότητα».
«Αντίθετα με τη φιλοσοφία των τυφλών περικοπών, κύρια προτεραιότητά μας είναι να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση, με πράσινες θέσεις εργασίας για τόνωση της οικονομίας και συμφιλίωσή της με τα όρια που θέτει το περιβάλλον», σημείωσε εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας ο εκπρόσωπος Τύπου Γιάννης Παρασκευόπουλος. «Από το ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ, η κυβέρνηση και η τρόικα πέρασαν στο ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ. Τα δύο κόμματα εξουσίας, έχουν κοινές στρατηγικές: Σε πολλά από τα χειρότερα συναινούν ήδη, διαφωνώντας κυρίως για την ανάληψη του πολιτικού κόστους. Οι Οικολόγοι Πράσινοι απορρίπτουμε τόσο αυτό που συμβαίνει σήμερα, όσο και τη νοσταλγία για την πριν το Μνημόνιο αδιέξοδη εποχή. Θέλουμε ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, στηριγμένο κυρίως στην αλληλεγγύη, τα συλλογικά αγαθά και την ποιότητα ζωής ως δικαίωμα για όλους, ανεξάρτητα από αγοραστική δύναμη. Η μη βία και η αυτενέργεια των πολιτών, όπως τις βλέπουμε στις πλατείες, αποτελούν ελπίδα για όλη την ελληνική κοινωνία».
«Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αποτελεί το περίγραμμα μιας αδιέξοδης και άδικης πολιτικής, που υπονομεύει την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα», τόνισε ο Δημήτρης Φουτάκης, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου, υπεύθυνος για τη Θεματική Οικονομίας. «Ο πυρήνας του εντείνει τις ανισότητες, επιδεινώνοντας και το πρόβλημα της διαγενεακής δικαιοσύνης, καθώς στο τέλος του προγράμματος η συνολική επιβάρυνση χρέους και τόκων θα είναι μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα. Η μείωση του ελλείμματος, που αποτελεί μέρος μόνο του προβλήματος, επιχειρείται κυρίως με επιθετικές περικοπές δαπανών που αναγκαστικά θα οδηγήσουν σε μείωση της παροχής δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών απαραίτητων όμως σήμερα παρά ποτέ για την αντιμετώπιση της ογκούμενης κοινωνικής κρίσης. Αντίθετα δεν αποτελεί προτεραιότητά του η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, κύριας πηγής των ελλειμμάτων. Οι εκτεταμένες και σε μεγάλο βαθμό εξωπραγματικές πωλήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων επιδεινώνουν τη θέση του Δημοσίου για μελλοντικούς χειρισμούς χωρίς να βοηθούν ουσιαστικά στη μείωση του χρέους".
Ακολούθησε ο σχολιασμός και η κριτική των προσκεκλημένων οικονομολόγων.
Γιάννης Βαρουφάκης, καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: «Τείνουμε να θεωρούμε ότι το μέγα ζητούμενο είναι το εάν και κατά πόσον η ευρωζώνη θα σπεύσει να "διασώσει" το ελληνικό δημόσιο από την χρεοκοπία. Το μέγα ζητούμενο όμως είναι άλλο. Αφορά το αν η ευρωζώνη θα καταφέρει να ξεφύγει από μια πολιτική που την οδηγεί στην αποδόμηση - την πολιτική παροχής τεράστιων ακριβών δανείων στα ημι-πτωχευμένα κράτη, υπό τον όρο της αυστηρής λιτότητας. Αυτή η πολιτική εξαγοράζει μεν χρόνο αλλά με αντίτιμο: (Α) τον συνεχώς αυξανόμενο κίνδυνο μετάδοσης της Κρίσης σε χώρες και κλάδους που, έως τώρα, έχουν μείνει αλώβητοι και (Β) την γοργή απώλεια πολιτικής και δημοκρατικής νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα, για να επιβιώσει εντός της ευρωζώνης, θα χρειαστεί βαθιές μεταρρυθμίσεις. Όμως για να επιβιώσει η ίδια η ευρωζώνη, το ζητούμενο είναι η δημιουργία: (α) Ενός μηχανισμού ανακύκλωσης ιδιωτικών πλεονασμάτων, και (β) μιας μερικής ενοποίησης του δημόσιου χρέους» .
Κώστας Καλλωνιάτης, οικονομικός αναλυτής, δημοσιογράφος: «Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αποτρέπει την άμεση χρεοκοπία της χώρας με όρους ρευστότητας, αλλά εξωθεί μεσοπρόθεσμα σε αυτήν με όρους από-ανάπτυξης. Αποτελεί μοχλό οικονομικής ύφεσης, υπερχρέωσης και κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης. Το πραγματικό του όνομα: Πρόγραμμα Μεσοπρόθεσμης Χρεοκοπίας. Το ελληνικό πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, και ως τέτοιο επιβάλλει ευρωπαϊκή λύση. Είναι σαφής η αναγκαιότητα μείωσης του χρέους, μείωση που μπορεί να υπηρετηθεί με διάφορα εναλλακτικά σενάρια. Πρόσθετο όμως πρόβλημα αποτελεί η ανυπαρξία προοπτικών ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας. Οι προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων έχουν προσανατολισμό κοινωνικά δίκαιο, αναδιανεμητικό και ευρωπαϊκό: Είναι σημαντικό, με αφετηρία την κρίση του περιβάλλοντος αλλά και την κρίση χρεών, να συγκλίνουμε στην κατεύθυνση μιας πανευρωπαϊκής αλλά και διεθνούς αντιμετώπισης».
Πέτρος Ρυλμόν, Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ: «H τοποθέτηση των Οικολόγων Πράσινων αναγνωρίζει ότι η σημερινή ευρωπαϊκή και διεθνής κρίση προήλθε από το συνδυασμό της αναδιανομής του εισοδήματος σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ανέργων, με την υπερχρέωση των οικονομιών για λόγους διατήρησης της οικονομικής μεγέθυνσης και της κερδοφορίας. Η συνταγή αυτή, που συνεχίζει να εφαρμόζεται και μετά την κρίση, είναι ανάγκη να ανατραπεί για λόγους κοινωνικής, αλλά και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Προτείνεται λοιπόν μια στρατηγική ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, απομάκρυνσης από τη λογική της κερδοσκοπίας, σχεδιασμού για το περιβάλλον και εγκαθίδρυσης κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης. Είναι επείγον να γίνει προσπάθεια συνεχούς εξειδίκευσης αυτού του προσανατολισμού, ώστε να συνδεθεί στενότερα με τις ανάγκες των ανθρώπων και με τις κινηματικές πρωτοβουλίες, για να συμβάλει στην εξεύρεση μιας βιώσιμης εξόδου από την κρίση».


Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων

Κριτική και προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα στο http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2244:51-----
Ολόκληρο το Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας στα ελληνικά, στο http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2242:--------l---r-

Για περισσότερες πληροφορίες: Γ. Παρασκευόπουλος 6979 952070
Δ. Φουτάκης 6977 301900

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος


ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ


Τα αυθαίρετα συμπυκνώνουν πιο εύγλωττα από κάθε τι άλλο, αυτό που συμβαίνει σήμερα με το περιβάλλον:
  • Στήθηκαν στην πριν το Μνημόνιο εποχή, αποτυπώνοντας το βιασμό του περιβάλλοντος από μικρά και μεγάλα συμφέροντα, αλλά και όλα όσα πρέπει επειγόντως να σβήσουμε: την πελατειακή συναλλαγή, τη διαφθορά, την ανομία, το δίκαιο του ισχυροτέρου.
  • Με άλλοθι το Μνημόνιο και κοινή στρατηγική ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, προορίζονται να νομιμοποιηθούν ώστε να επιβαρύνουν και τις επόμενες γενιές.
  • Τα πρόστιμα που προβλέπονται από το νόμο και δε θα εισπραχθούν, αφορούν πολύ μεγαλύτερα έσοδα από αυτά που θα εισπραχθούν με τη νομιμοποίηση. Το κέρδος των αυθαίρετων οικιστών, θα το πληρώσουμε με επιπλέον περικοπές και εκποιήσεις δημόσιων αγαθών.

Τα αυθαίρετα είναι φυσικά η κορυφή ενός ολόκληρου παγόβουνου. Σε καιρούς κρίσης και περικοπών, τα πλήγματα στο περιβάλλον δεν είναι απλές «παράπλευρες απώλειες», αλλά μας κάνουν δύο φορές φτωχότερους. Το πολιτικό σύστημα σπεύδει να «αξιοποιήσει» το Μνημόνιο για να κάνει ό,τι δε θα μπορούσε αλλιώς:
  • Οι συγκοινωνίες υποβαθμίζονται και γίνονται ακριβότερες, στη μισή χώρα το τρένο κόβεται.
  • Οι επενδυτές παρακάμπτουν νόμιμα την περιβαλλοντική νομοθεσία με το fast track.
  • Χώροι που θα έδιναν ανάσα στις πόλεις μας όπως το Ελληνικό, αλλά και περιοχές μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας όπως το Δέλτα του Νέστου, μπαίνουν στη λίστα των εκποιήσεων για το χρέος
  • Ανοικτά ορυχεία που κάνουν «κρανίου τόπους» τεράστιες εκτάσεις στραγγαλίζοντας κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα, παρουσιάζονται ως επενδυτικός μονόδρομος. Το ίδιο ισχύει για υδροβόρα γήπεδα γκολφ σε άνυδρα μέρη, και για εκατοντάδες χιλιάδες «τουριστικές κατοικίες» που θα πνίξουν στο τσιμέντο τις πιο ελκυστικές περιοχές.
  • Πολύτιμοι φυσικοί πόροι όπως το νερό, ετοιμάζονται να πουληθούν σε εταιρίες που θα θεωρούν καλύτερο πελάτη όποιον μπορεί και ξοδεύει περισσότερο.
  • Από τα ορυχεία της Χαλκιδικής μέχρι την Κερατέα και το Ελληνικό, η αυθαιρεσία της εξουσίας δεν αφορά μόνο την οικονομία, αλλά και το περιβάλλον.

Είναι λοιπόν ώρα να χαράξουμε «κόκκινες γραμμές»:
ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ,
ΑΛΛΟ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ
Όμως το περιβάλλον δεν κινδυνεύει μόνο από το Μνημόνιο και όσους κρύβονται πίσω από αυτό για να λεηλατήσουν το μέλλον όλων μας:
  • Έχει ανάγκη τη συμμετοχή μας στις κοινωνικές πρωτοβουλίες, στις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, στις μικρές και μεγάλες τοπικές και θεματικές μάχες, στα αυτόνομα κινήματα που επιτέλους παίρνουν έκταση και αποκτούν δυναμική.
  • Έχει ανάγκη την προσωπική υπευθυνότητα όλων μας, στις καθημερινές μας επιλογές.
  • Έχει ανάγκη να γίνει και πολιτική προτεραιότητα, ιδιαίτερα τώρα που το πολιτικό σύστημα έχει χρεοκοπήσει. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό πράσινο κίνημα, εκφραστή συνολικότερων συνεκτικών προτάσεων για ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, ικανό να προωθεί τον πολιτικό διάλογο αλλά και να δημιουργεί πολιτικό κόστος.

Υπάρχει εναλλακτική λύση:
ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
  • Με κύριους πυλώνες την απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη με σεβασμό στις αντοχές των οικοσυστημάτων, τη βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, την κοινωνική οικονομία, την αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών ως αντίδοτο στη μείωση της αγοραστικής μας δύναμης.
  • Με το περιβάλλον θεμέλιο ευημερίας και όχι αντικείμενο λεηλασίας.
  • Με ενεργή συμμετοχή του πολίτη, απαραίτητη προϋπόθεση για κοινωνική συνοχή, χωρίς αυθαίρετες αποφάσεις από κέντρα εξουσίας «που ξέρουν».

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΗΔΗ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ,
ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ!