Κυνήγι σε απαγορευμένη ζώνη

Μέλη των Οικολόγων Πράσινων Λάρισας επισκέφτηκαν την Τρίτη 25 Ιανουαρίου το δασαρχείο και το αστυνομικό τμήμα Αγιάς μετά από καταγγελίες για κυνήγι σε απαγορευμένη περιοχή στα όρια οικισμού του δήμου Αγιάς.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, κατ’ επανάληψη κάποιες ομάδες κυνηγών αδιαφορούν για τα επιτρεπτά όρια και κυνηγούν μέσα σε καταφύγιο άγριας ζωής και πολύ κοντά σε σπίτια, ενώ έχει παρατηρηθεί συχνά το φαινόμενο να μπαίνουν σε περιφραγμένα κτήματα για να κυνηγήσουν μέσα σ’ αυτά! Για τα περιστατικά, ενημερώθηκε το δασαρχείο Αγιάς το οποίο είχε κάνει τις κατάλληλες ενέργειες που προβλέπονται για τέτοια συμβάντα.

To δασαρχείο μας ενημέρωσε για την πορεία των υποθέσεων και πως παρόμοια προβλήματα συναντούν συχνά καθώς και ότι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της περιοχής. Εκφράστηκε, δε, η επιθυμία να στελεχωθεί σύντομα η δασική υπηρεσία με άτομα από την Αγροφυλακή ώστε να γίνει καλύτερη η περιφρούρηση του δασικού πλούτου.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το αστυνομικό τμήμα για να ενημερωθούμε για τις δικές τους ενέργειες και το ρόλο του τμήματος στην προστασία των ατόμων που παλεύουν για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Ο Διοικητής του Τμήματος Αγιάς, Αστυνόμος κ. Τσιώρας Χρήστος μας διαβεβαίωσε πως η αστυνομία ανταποκρίνεται και θα είναι παρούσα σε κάθε περίπτωση που παραβιάζεται η ιδιοκτησία και η προσωπική ακεραιότητα των πολιτών. Επίσης, ανέφερε, πως σε κάθε περίπτωση, όταν ζητηθεί η συνδρομή της υπηρεσίας μας, αυτή θ’ ανταποκριθεί θετικά βοηθώντας τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Θα πρέπει, τέλος, να αναφερθούμε γενικότερα στα προβλήματα με τις παράνομες μεθόδους κυνηγίου που παρατηρούνται σ' όλη τη χώρα. Ήμασταν και θα είμαστε στο πλευρό των πολιτών που διεκδικούν την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και θα προσπαθούμε για την καλύτερη συνεργασία πολιτών και υπηρεσιών.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ

Η πρώην καθηγήτρια Χαϊντεμαρίε Σβέρμερ ζει χωρίς χρήματα τα τελευταία 13 χρόνια στη Γερμανία. Άρχισε ως πείραμα, αλλά τώρα δεν το αλλάζει με τίποτα. Και είναι πεπεισμένη ότι αυτό είναι το μέλλον της κοινωνίας μας.

Πριν από 22 χρόνια η Χαϊντεμαρίε Σβέρμερ, καθηγήτρια γυμνασίου, μόλις έβγαινε από ένα επώδυνο διαζύγιο και αποφάσισε να μετακομίσει μαζί με τα δύο παιδιά της στο χωριό Λούνεμπουργκ, κοντά στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Εκεί, όπως παρατήρησε αμέσως, οι άστεγοι ήταν πάρα πολλοί και σε άθλια κατάσταση. Ενοχλήθηκε πολύ. «Δεν είναι σωστό αυτό, δεν μπορεί να συνεχιστεί», σκέφτηκε. Έπειτα από αρκετή σκέψη έφτιαξε το Τauschring, ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες με αντάλλαγμα υλικά αγαθά, μια ζώνη όπου δεν χρησιμοποιούνται χρήματα: ένα κούρεμα μπορεί να ανταλλαγεί με το σέρβις ενός αυτοκινήτου, μια παλιά τοστιέρα μπορεί να ανταλλαγεί με δύο χρησιμοποιημένες καμπαρντίνες. Το αποκάλεσε «Gib und Νimm» δηλαδή «Πάρε- Δώσε».

Επανένταξη
Η 67χρονη σήμερα Σβέρμερ πίστευε πάντα ότι οι άστεγοι δεν χρειάζονται χρήματα προκειμένου να επανενταχθούν στην κοινωνία: αντίθετα θα πρέπει να δώσουν μόνοι τους αξία στον εαυτό τους με το να γίνουν χρήσιμοι, παρά τα χρέη, την ένδεια ή την ανεργία. «Πιστεύω ότι ακόμα και εάν δεν έχεις τίποτα, αξίζεις πολλά. Ο καθένας μας έχει μια θέση στον κόσμο».

Οι άστεγοι του Ντόρτμουντ όμως δεν ανταποκρίθηκαν αμέσως στο σχέδιό της και ελάχιστοι εμφανίστηκαν στο Τauschring. Κάποιοι μάλιστα της είπαν εξαγριωμένοι ότι μια γυναίκα μεσαίας τάξης με μόρφωση δεν θα μπορέσει ποτέ να κατανοήσει τι περνούν. Αντίθετα, ήταν κυρίως οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι που άρχισαν να εμφανίζονται όλο και συχνότερα στο Τauschring, με τα χέρια τους γεμάτα πράγματα που βρίσκονταν αχρησιμοποίητα επί χρόνια στα σπίτια τους ή έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους: συνταξιούχοι κομμώτριες προσφέρθηκαν να κουρέψουν άνεργους ηλεκτρολόγους οι οποίοι με τη σειρά τους θα έφτιαχναν τις κουζίνες των γυναικών. Συνταξιούχοι Βρετανοί δάσκαλοι παρέδιδαν μαθήματα αγγλικών σε νέους με αντάλλαγμα να βγάζουν βόλτα τους σκύλους τους. Ούτε ένα μάρκο δεν άλλαξε χέρια.

Τρόπος ζωής
Η επιτυχία του πειράματος προκάλεσε στη Σβέρμερ ερωτήσεις για τον τρόπο ζωής της. «Άρχισα να καταλαβαίνω ότι ζούσα με πολλά πράγματα που δεν χρειαζόμουν. Έτσι αποφάσισα ότι δεν θα αγόραζα τίποτα χωρίς να δώσω κάτι άλλο. Έτσι ξεκίνησα. Μετά άρχισα να αναρωτιέμαι τι χρειάζομαι πραγματικά, για παράδειγμα ρούχα, και ανακάλυψα ότι μπορούσα να τα βγάλω πέρα με όσα κρέμονταν μόνο σε 10 κρεμάστρες. Όλα τα άλλα τα χάρισα. Το να ξεφορτωθώ τόσα πράγματα ήταν μια πραγματική ανακούφιση».

Έπειτα από λίγο, ακόμα και η τεράστια συλλογή με τα βιβλία της άρχισε να την ενοχλεί και η Σβέρμερ τα έδωσε σε ένα κατάστημα με βιβλία από δεύτερο χέρι. Τα χάρισε όλα. «Ήθελα να μείνω μόνο με τα απολύτως απαραίτητα».

«Η ζωή έγινε πιο συναρπαστική, πιο όμορφη»
ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ζούσε η Σβέρμερ τόσο πιο χαρούμενη ήταν. Το 1995 ασχολούνταν πολύ με το Τauschring και συνειδητοποίησε ότι η δουλειά της δεν την ικανοποιούσε. «Πάντα ήμουν άρρωστη με γρίπη ή πονοκέφαλο και ποτέ δεν συνειδητοποιούσα τη σύνδεση μεταξύ των σωματικών συμπτωμάτων μου και του γεγονότος ότι ήμουν δυστυχισμένη στη δουλειά μου». Έναν χρόνο αργότερα, το 1996, πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της: να ζει χωρίς χρήματα. Παράτησε το διαμέρισμα και τη δουλειά της και άρχισε να ζει νομαδικά με «έναν ακραίο τρόπο ζωής», όπως παραδέχεται. Γύριζε από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας χειρωνακτικές εργασίες. Σκόπευε να το κάνει μόνο για 12 μήνες. Όμως της άρεσε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να το σταματήσει. Δεκατρία χρόνια αργότερα, συνεχίζει να ζει βάσει των αρχών τού «Πάρε- δώσε». «Η ζωή έγινε πιο συναρπαστική, πιο όμορφη. Είχα όλα όσα χρειαζόμουν και ήξερα ότι δεν μπορούσα να επιστρέψω στην παλιά μου ζωή. Δεν έπρεπε πια να κάνω όσα δεν μου άρεσαν, αισθανόμουν μεγάλη χαρά και σωματικά αισθανόμουν καλύτερα από ποτέ». Ζει ακόμα έτσι. Μένει κάθε εβδομάδα σε διαφορετικό σπίτι μελών του Τauschring, καθαρίζοντας ή κάνοντας άλλες δουλειές ως αντάλλαγμα. Έχει 200 ευρώ για κατάσταση έκτακτη ανάγκης και όλα τα άλλα χρήματα που πιάνει στα χέρια της τα χαρίζει. Δεν έχει υγειονομική περίθαλψη, αλλά πιστεύει στη δύναμη της αυτοθεραπείας.

Πιστεύει πραγματικά ότι το δικό της παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει το μέλλον σε μια κοινωνία όπου «όλοι αγοράζουμε για να γεμίσουμε το κενό μέσα μας. Και αυτό το κενό και τον φόβο της απώλειας τον εκμεταλλεύονται οι μεγάλες εταιρείες».
LΙΝΚS:

● http://www.tauschring.de/
● http://projekte.free.de/gibundnimm/

Φάτε μάτια ψάρια!

Τα τοξικά ψάρια lagocephalus sceleratus ή απλά Λαγοκέφαλοι, εξαπλώνονται ταχύτατα πλέον στα ελληνικά νερά, φθάνοντας ακόµη και στο Βόρειο Αιγαίο, ενώ έχουν εντοπιστεί και στο Σαρωνικό. Επιπλέον, εμφανίζονται διαρκώς μεγαλύτεροι σε βάρος.

Σύμφωνα με την εφημερίδα "τα ΝΕΑ" τον τελευταίο καιρό αλιεύονται λαγοκέφαλοι που φθάνουν ακόµη και τα πέντε κιλά βάρος και το ένα µέτρο µήκος. Σύµφωνα µε τους επιστήµονες, το γεγονός αυτό αποτελεί απόδειξη της ταχύτατης εξάπλωσής τους και της κυριαρχίας τους έναντι άλλων ειδών στις ελληνικές θάλασσες.

Εως πρότινος οι λαγοκέφαλοι που πιανόταν στα δίχτυα δεν ξεπερνούσαν τα 200 γραµµάρια και είχαν µήκος περίπου 12 εκατοστά. Οµως, µόλις προχθές, στη Λέρο ένας ερασιτέχνης ψαράς έπιασε λαγοκέφαλο βάρους 3 κιλών και µήκους 60 εκατοστών και, όπως είπε, «αµέσως το πέταξα γιατί όλοι πλέον γνωρίζουµε ότι το ψάρι αυτό είναι επικίνδυνο και µπορεί να επιφέρει ακόµη και τον θάνατο σε όποιον το φάει».

«Το πρόβληµα στο Αιγαίο είναι µεγάλο και συνεχώς γίνεται µεγαλύτερο», τονίζει στα Νέα η ιχθυολόγος του Υδροβιολογικού Ινστιτούτου Ρόδου Μαρία Κορσίνι - Φωκά, επισημαίνοντας ότι «λαγοκέφαλοι εντοπίστηκαν ακόµη και στον Σαρωνικό, ενώ η εξάπλωση τους γίνεται µε ταχύτατους ρυθµούς».

Ο λαγοκέφαλος µετην επιστηµονική ονοµασία lagocephalus sceleratus παράγει την τοξική ουσία τετραδοτοξίνη και µπορεί να επιφέρει ακόµη και τον θάνατο συνεπεία πνευµονικής ανεπάρκειας σε όσους τον καταναλώσουν, τα δε συµπτώµατα που παρουσιάζουν είναι παράλυση, πόνος στο στοµάχι, διάρροια, εµετός και δύσπνοια.

Θάνατος από την κατανάλωση λαγοκέφαλου έχει επιβεβαιωθεί µόνο στο Ισραήλ, όπου και εκεί ο πληθυσµός τους είναι τεράστιος. Ο λαγοκέφαλος είναι ένας από τους 29 συνολικά «λεσεψιανούς µετανάστες», είδη δηλαδή που πέρασαν στη Μεσόγειο µέσω της διώρυγας του Σουέζ. Συνολικά, στις ελληνικές θάλασσες έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια 34 ξενικά είδη. Τα υπόλοιπα προέρχονται από τον Ατλαντικό Ωκεανό (τέσσερα είδη) και ένα ακόµη από τις υδατοκαλλιέργειες της Μαύρης Θάλασσας.

Από τα ΝΕΑ

Οικισμοί χωρίς αυτοκίνητα: απαραίτητη προϋπόθεση στην αγορά ακινήτων

Εναν ιδιαίτερο όρο περιλαµβάνουν τα συµβόλαια αγοράς ακινήτων που καλούνται να υπογράψουν όσοι επιθυµούν να µείνουν στον οικισµό Νορντµανγκάσε, λίγα χιλιόµετρα από το κέντρο της Βιέννης: οι υποψήφιοι αγοραστές δηλώνουν ότι δεν έχουν αυτοκίνητο και πως για τις µετακινήσεις τους θα χρησιµοποιούν µόνο ποδήλατο ή συγκοινωνία.
Αυτός ο οικισµός των 600 οικογενειών στην αυστριακή πρωτεύουσα δεν είναι ο µόνος που
έχει εξορίσει τα αυτοκίνητα από την καθηµερινότητα των κατοίκων του. Σε όλο και περισσότερες πόλεις της Ευρώπης δηµιουργούνται «car free νησίδες», οι κάτοικοι των οποίων απολαµβάνουν µια σειρά από οφέλη: αναπνέουν πολύ λιγότερο καυσαέριο, οι θόρυβοι από µηχανές και µαρσαρίσµατα είναι ανύπαρκτοι, η οδική ασφάλεια δεδοµένη. Το ενδιαφέρον των Βιεννέζων για µια τέτοια καθηµερινότητα οδηγεί στη δηµιουργία ενός αντιγράφου: στο Bike City, όπως θα ονοµαστεί, έχουν «κλείσει» διαµερίσµατα ήδη 3.400 οικογένειες.

Στο Αµστερνταµ
Τη δική του συνοικία χωρίς αυτοκίνητα έχει και το Αµστερνταµ. Το GWLTerrein δηµιουργήθηκε τη δεκαετία του 1990 σε µια έκταση 6 εκταρίων. Εκεί κατοικούν περίπου χίλιοι άνθρωποι και τα κτίρια χωρίζονται κυρίως από ποδηλατοδρόµους. Οι κάτοικοι έχουν στη διάθεσή τους µια υπηρεσία car sharing, την οποία όµως χρησιµοποιεί µόνο το 10% από αυτούς – οι υπόλοιποι προτιµούν το ποδήλατο ή το τραµ. Εξίσου χαµηλά είναι τα ποσοστά των κατοίκων που µοιράζονται ένα αυτοκίνητο για τις µετακινήσεις τους στο Slateford Green του Εδιµβούργου. Στα 251 διαµερίσµατα αυτής της σκωτσέζικης γειτονιάς δεν υπάρχει ούτε µια θέση πάρκινγκ.

Ηλεκτρικά σκούτερ
Στο Λονδίνο, η car free συνοικία ονοµάζεται BedZed. Σε αυτή την περιοχή, η οποία είναι ενεργειακά αυτόνοµη και έχει µηδενικό αποτύπωµα άνθρακα, οι κάτοικοι ενθαρρύνονται να κάνουν τα ψώνια τους µέσω του ∆ιαδικτύου, ενώ έχουν στη διάθεσή τους έναν στόλο από ηλεκτρικά σκούτερ. Ο χάρτης των περιοχών που έχουν εξορίσει το αυτοκίνητο από τους δρόµους τους συµπληρώνεται µε το Vauban, το οποίο βρίσκεται τρία χιλιόµετρα έξω από το Φράιµπουργκ της Γερµανίας και το Augustenborg στο Μάλµο της Σουηδίας. Το 65% των κατοίκων του χρησιµοποιεί ποδήλατο για τη µετακίνησή του από το σπίτι του στη δουλειά του.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Σχολιάζοντας το νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, που παρουσιάστηκε από τον υπουργό Υποδομών, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Γιάννης Παρασκευόπουλος δήλωσε:

«Η κυβέρνηση έχει πολιτική υπέρ των περικοπών, όχι όμως και υπέρ των συγκοινωνιών. Εστιάζει σε αυξήσεις εισιτηρίων, περικοπές μισθών και μετατάξεις, χωρίς απολύτως τίποτα για την αξιοπιστία των δημόσιων μεταφορών και την προσέλκυση νέων επιβατών που θα αυξήσουν τα έσοδα.


Έτσι ακόμη και καταρχήν θετικά βήματα όπως οι συγχωνεύσεις και ο Μητροπολιτικός Φορέας χάνουν τη δυναμική τους καθώς σχεδιάζονται με μόνο κριτήριο την περικοπή δαπανών χωρίς σύνδεση με το σχεδιασμό χρήσεων γης που διαμορφώνει τις ροές των μετακινήσεων.


Χρειάζεται λοιπόν να υπερασπιστούμε τη δημόσια συγκοινωνία με ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες, αιτήματα πέρα από τα συντεχνιακά και κινητοποιήσεις φιλικές προς τους επιβάτες».

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Το μήνυμα των Οικολόγων Πράσινων για τη νέα χρονιά

Αυτή η Πρωτοχρονιά δυστυχώς δε σφραγίζεται από αισιοδοξία. Οι πολίτες είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στην οργή και την ανησυχία για το χειρότερο.

Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, καθώς αφορά εξίσου την κοινωνική συνοχή και το περιβάλλον. Οι επιλογές που φόρτωσαν με χρέη τη χώρα μας, οικοδόμησαν μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, υποβάθμισαν δραστικά και τα συλλογικά αγαθά. Ξεχάσαμε να λειτουργούμε από κοινού με τους συμπολίτες μας, μάθαμε να μετράμε τα πάντα με βάση την αγοραστική δύναμη.

Ως κοινωνία χρωστάμε λοιπόν ριζικές αλλαγές, πρώτα από όλα στον εαυτό μας: Βαθιές τομές σε θέματα διαφάνειας, προσωπικής υπευθυνότητας, αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας, καταναλωτικών προτύπων, προσανατολισμού της οικονομίας.

Λύση δεν είναι όμως η βίαιη προσαρμογή που μας επιβάλλεται σήμερα. Πρόκειται για συνταγές που έχουν ήδη αποτύχει σε δεκάδες χώρες, αφήνοντας σοβαρά πλήγματα στην κοινωνική συνοχή και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Απέναντι σε ένα υπέρμετρο τίμημα, με άδικη κατανομή των βαρών και τουλάχιστον αμφίβολο αποτέλεσμα, είναι ανάγκη να χαράξουμε «κόκκινες γραμμές» και να προβάλουμε μια βιώσιμη εναλλακτική διέξοδο που να μη μεταθέτει ξανά το λογαριασμό στις επόμενες γενιές.

Η χώρα χρειάζεται ολοκληρωμένο Σχέδιο Διεξόδου, με απαντήσεις ταυτόχρονα για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση. Στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο, αλλά και σε τοπικό επίπεδο, ας επενδύσουμε σοβαρά στη διέξοδο από την κρίση: Να σχεδιάσουμε τη συμφιλίωση της οικονομίας με το περιβάλλον και την κοινωνική συνοχή, να θεμελιώσουμε ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, στηριγμένο λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη. Για όλα αυτά, οι πράσινες προτάσεις είναι παρούσες και περισσότερο επίκαιρες παρά ποτέ.

Αν το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και οι οικονομικές εξουσίες αποδεικνύονται ανίκανες να δώσουν λύσεις, υπάρχουν βήματα που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας ως πολίτες, στο πεδίο των τοπικών θεσμών μιας κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Η κρίση ΔΕΝ είναι ευκαιρία, είναι όμως πρόκληση για όλους μας. Αν ανταποκριθούμε, θα μπορέσουμε να νιώσουμε ξανά αισιόδοξοι. Γιατί Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΧΡΕΟΚΟΠΕΙ.

Καλή Χρονιά σε όλες και όλους

Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων